«Πρώτη δύναμη η Αριστερά στη Γαλλία» είναι ο τίτλος της προχτεσινής «Αυγής» στην πρώτη σελίδα, όπου υπάρχει συγκρατημένος ενθουσιασμός γι' αυτό που παρουσιάζει ως επικράτηση της «Αριστεράς» με 46%. Ποια είναι η «Αριστερά»; Το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» του προέδρου Φρανσουά Ολάντ, με κάποιους που εμφανίζονται ως «ριζοσπάστες αριστεροί», επίσης οι «Πράσινοι» (Ευρώπη - Οικολογία) και το Μέτωπο της Αριστεράς (το σχήμα όσων αποχώρησαν από το Σοσιαλιστικό κόμμα μαζί με το Γαλλικό ΚΚ που έχει πολιτική σαν του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχουν μαζί στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς). Τι ονομάζει «αριστερά» η «Αυγή»; Τους σοσιαλδημοκράτες της Γαλλίας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Γι' αυτό ένα μεγάλο του κομμάτι, που μάλιστα έβαλε πλάτες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, σήμερα είναι ενταγμένο στο ΣΥΡΙΖΑ.

Γι' αυτό συνεργάστηκε με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο. Γι' αυτό διευρύνει τη συνεργασία του με την Λ. Κατσέλη, που επεξεργάστηκε ως υπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ όλα τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα του πρώτου μνημονίου που εφαρμόζονται σήμερα.

Αριστερά θεωρεί το σχήμα του Μελανσόν που έδωσε τη δύναμη που του έδωσαν στις εκλογές στη γαλλική σοσιαλδημοκρατία, στον Ολάντ. Μια συμμαχία δυνάμεων που δεν αμφισβητούν το σύστημα, αλλά θέλουν να το «εξανθρωπίσουν» τον καπιταλισμό. Που συμβάλλουν με την τακτική τους στο δίλημμα «δεξιά» - «αντιδεξιά» καλλιεργώντας αυταπάτες σε λαϊκά στρώματα, ότι μέσα στα πλαίσια της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, με την εξουσία στους μονοπωλιακούς ομίλους μπορούν δήθεν οι λαοί να έχουν οφέλη, λόγω της καλύτερης διαπραγμάτευσης που μπορεί να γίνει.

Βεβαίως η «Αυγή» που πανηγύριζε για το μεγάλο ποσοστό του Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές, που το πρόβαλε ως παράδειγμα της συμβολής τέτοιων συμμαχιών στην άνοδο της αριστεράς, τώρα που από 11% που πήρε η υποψηφιότητα του Μελανσόν μειώθηκε σε 7% στις βουλευτικές, το κάνει... γαργάρα μιλώντας για νίκη της αριστεράς προσθέτοντας και τη σοσιαλδημοκρατία και τους «πράσινους». Αλλά απ' αυτό το ξεφούσκωμα των αριστερών ομοϊδεατών του ΣΥΡΙΖΑ στη Γαλλία πρέπει να βγάζει τα συμπεράσματά του και ο λαός, για το ότι τέτοιες συμμαχίες ωθούν σε ολοένα και πιο συντηρητική στροφή τις λαϊκές δυνάμεις, πράγμα αντικειμενικό, αφού δε διαφέρουν ουσιαστικά από τα αστικά πολιτικά κόμματα. Και βεβαίως γίνονται φύλλο - φτερό στην πίεση του αστικού πολιτικού συστήματος έχοντας συμβάλει στην υποταγή λαϊκών δυνάμεων σ' αυτό.