Απροσδόκητα, σε ηλικία 46 χρονών, «έφυγε» (8/3), ο μουσικός Εκτωρ Κοσμάς, και τάφηκε χθες, με πολιτική κηδεία, στο νεκροταφείου Ζωγράφου, συνοδευόμενος από συγγενείς, φίλους και «συνοδοιπόρους» του στη μουσική και στους αγώνες.

Γεννημένος στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, πρωτοδιδάχθηκε βιολί από τον πατέρα του Κώστα, μετανάστη, με καταγωγή από τη Σμύρνη. Αγάπησε τη μικρασιάτικη μουσική και τα ρεμπέτικα. Μετά τις σπουδές του, το 2000 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Η αγάπη και η βαθιά κατανόησή του για τη μουσική, ο σεμνός και αποφασιστικός χαρακτήρας του, αποτυπώνονταν στο παίξιμό του, σε κάθε όργανο (βιολί, τζουρά, λαούτο, κιθάρα, μπαγλαμά). Οσοι τον γνώρισαν μιλούν για το «δυνατό αποτύπωμά» του με το παίξιμο και το χαρακτήρα του. Μετρημένος και ακούραστος, πάντα με χαμόγελο, βοηθούσε τους συναδέλφους του, προσέφερε τις γνώσεις του χωρίς έπαρση, με ιδιαίτερη αγάπη για τους νέους μουσικούς. Συνειδητοποιώντας την ανάγκη οργανωμένης πάλης, ο Εκτωρ Κοσμάς πάλεψε με το ταξικό κίνημα, μέσα από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, συμμετέχοντας ενεργά στις συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και στο ψηφοδέλτιο των ταξικών δυνάμεων στις τελευταίες εκλογές. Οι συνάδελφοί του θα θυμούνται την πρωτοπόρα δράση του στις τελευταίες εικοσιτετράωρες γενικές απεργίες και ειδικά στην 48ωρη απεργία, όπου με τη δική του αταλάντευτη στάση βοήθησε τους συναδέλφους του να ξεπεράσουν τους δισταγμούς και να απεργήσουν. Σε μια περίοδο που οι μουσικοί μαστίζονται από την ανεργία και την υποαπασχόληση, ο Ε. Κοσμάς με τη στάση του έδειξε το δρόμο της συλλογικής πάλης μέσα από το ταξικό κίνημα.