Στην τέταρτη, πλημμυρισμένη από μουσική ταινία του ο ναπολιτάνος Πάολο Σορεντίνο ξεδιπλώνει με σαγηνευτικό τρόπο όλες τις κινηματογραφικές του δεξιότητες κατασκευάζοντας μια γοητευτική, στρογγυλεμένη και ισορροπημένη αφήγηση για έναν παράξενο χαρακτήρα. Τον αποτραβηγμένο από την σκηνή, 50χρονο ροκ σταρ Σαγιέν. Βέβαια, κάπου υπάρχει και η υποψία ότι αυτός ο δύστροπος πρωταγωνιστικός ρόλος - που υποδύεται ο Σον Πεν - συντέθηκε με την προοπτική να χαρίσει μελλοντικά στον ηθοποιό ένα Οσκαρ ερμηνείας. Γιατί ο τόσο παράξενος και αποστασιοποιημένος gothic Σαγιέν δεν εντάσσεται σε κανένα συνειρμικό πλαίσιο. Αντανακλά μάλιστα προθέσεις και κίνητρα εικονογραφικά και αφηγηματικά. Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Σορεντίνο, διάσπαρτη από στιγμές δυνατές, ικανές να προκαλέσουν ειλικρινή συγκίνηση, δίνει την αίσθηση και ότι κάθε τόσο χτυπάει στα τοιχώματα του φλου περιγράμματός της αλλά και ότι, η λογική συνέχεια και η λογική συνέπεια της ιστορίας μάλλον συντέθηκε βήμα το βήμα. Εντάσσεται δε σε μια αφηγηματική δομή που άξονα έχει την αισθητική και την στιλιστική του σκηνοθέτη. Παράδειγμα : το εβραϊκό στοιχείο που εμφανίζεται στο μέσο της ταινίας, πέφτει από το πουθενά και πάνω του, χτίζεται ολόκληρη η ταινία.

Το «ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» είναι δημιουργία από χέρια εστέτ χειροτέχνη και το καλύπτει ένα πέπλο καλοσύνης. Με κάμερα ρευστή, σε αέναη, μαλακή κίνηση, τόνοι και ατμόσφαιρα πολύ ιδιαίτερη ντύνουν την ψυχική κατάσταση κάθε σκηνής. Με την σημαντικότατη συνδρομή της μουσικής του Ντέιβιντ Μπερν που αναγάγει την ισχνή ιστορία σε εμπειρία κινηματογραφική και της προσθέτει βάρος και σοβαρότητα. Πάντως υπάρχουν και στιγμές που λες κι ενώπιόν σου πραγματοποιείται άσκηση στιλ σε διάφορα επίπεδα, οπτικό, φωτογραφικό, ηχητικό, και αρκετές φορές, η αισθητική θυμίζει διαφήμιση. Δεν λείπουν οι στιγμές που δεν βλέπεις παρά ένα παραφουσκωμένο από ματαιοδοξία σχήμα με σχολαστικές εμμονές και πού και πού σημεία αμήχανων σκιών και ανεπαίσθητες, παροδικές ατέλειες.

Ταπεινή και ταυτόχρονα φιλόδοξη η ταινία του Σορεντίνο, ένα road movie που διασχίζοντας την αμερικάνικη ενδοχώρα βλέπει, σχολιάζει, στοχάζεται με έμφυτη ευγένεια και διακριτικότητα. Η ταινία στηρίζεται στον Σον Πεν που δεν σταματά μέχρι να φτάσει στον στόχο με την αποφασιστικότητα του νεοφώτιστου, με γλώσσα σώματος ίδια υπνοβάτη και την βαλίτσα με τις ρόδες, ξεκάθαρη κι ενδιαφέρουσα μεταφορά που οδηγεί στην μεταμόρφωση της τελευταίας σκηνής.

Παίζουν: Σον Πεν, Τζουντ Χιρς, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Ιβ Χιούστον κ.ά.

Παραγωγή: Ιταλία, Γαλλία, Ιρλανδία (2011).