Από παλιότερη κινητοποίηση στο Δήμο Αθήνας για τους παιδικούς σταθμούς

Συνεδρίαση όπου οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ κατήγγειλαν ότι με τον προϋπολογισμό του 2012 καταρρακώνονται οι εναπομείνασες κοινωνικές υποδομές, σημείωσαν χαρακτηριστικά ότι για το ΔΒΑ που φιλοξενεί πάνω από 5.000 χιλιάδες παιδιά (συν τα συσσίτια που τροφοδοτεί ανά την Αθήνα για άπορους) το 2010 ο δήμος έδωσε 34,910 εκατ., το 2011 προϋπολόγισε 43, αλλά μέχρι τώρα έχουν αποδοθεί μόλις 25, για το 2012 η δημοτική αρχή του Γ. Καμίνη προϋπολογίζει 32 (μείον 11 εκατομμύρια συγκριτικά με τα προϋπολογισθέντα του 2011).

Ο δήμαρχος Γ. Καμίνης, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την υποχρηματοδότηση, τα τροφεία που επιβάλλει στους γονείς σε καιρούς γενικευμένης ανέχειας και δραματικής συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος, βρήκε να πει ότι συγκριτικά με όσα δαπανώνται στους ιδιωτικούς σταθμούς, στους σταθμούς του ΔΒΑ σημειώνεται το υψηλότερο κόστος λειτουργίας ανά παιδί! Οτι γίνονται σπατάλες και ότι πρέπει τάχα να ερευνηθεί πού πάνε όσα χρήματα δίνονται, αφήνοντας επίτηδες σκιές ενάντια σε όσους εργάζονται στο Βρεφοκομείο. Ολα αυτά για να αποσιωπήσει το πόσα λίγα χρήματα δίνει και πόσα ζητά να πληρώνουν οι γονείς.

Η τοποθέτησή του προκάλεσε την αντίδραση του Νίκου Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικού συμβούλου Αθήνας, που κατήγγειλε τη δημοτική αρχή για οργανωμένη υπονόμευση κι αυτών των 78 σταθμών που έχουν απομείνει ανοιχτοί (σταθμοί έκλεισαν τόσο επί Καμίνη, όσο και επί Κακλαμάνη), για συνολική συρρίκνωση του οργανωμένου αυτού δικτύου που με την κατάλληλη υποστήριξη, υποδομές, μέσα και προσωπικό μπορεί να δώσει πολλά περισσότερα. Υπερασπίστηκε τη δουλειά των εργαζομένων στο ΔΒΑ, υπογράμμισε ότι δεν μπορεί τα εργασιακά δικαιώματα και τα μεροκάματα που έχουν κατακτήσει με αγώνες να συγκρίνονται με τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί σε ιδιωτικούς σταθμούς, πολύ περισσότερο με πρόσχημα αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα να τίθεται υπό αμφισβήτηση το καθεστώς εργασίας των εργαζομένων στο Βρεφοκομείο.

Επανέλαβε τη θέση του ΚΚΕ για κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης που επικρατούν και στο Δήμο Αθήνας, μονιμοποίηση των εκατοντάδων συμβασιούχων του ΔΒΑ, γενικά για μόνιμη δουλειά, σταθερές εργασιακές σχέσεις με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Για ανάπτυξη της προσχολικής αγωγής με υποδομές και προσωπικό, ως ευθύνη αποκλειστικά του κράτους και καθολικό δικαίωμα όλου του λαού, δίχως τροφεία.