«Το σενάριο της εσωτερικής υποτίμησης αντί της εξόδου από το ευρώ» κρίνει αναγκαίο για την Ελλάδα το «Bloomberg» (οικονομικό περιοδικό), ως τη λιγότερο κακή λύση λέγοντας ότι «η φυγή από το κοινό νόμισμα θα επέφερε στη χώρα μεγαλύτερο οικονομικό πλήγμα σε σχέση με το κόστος που υφίσταται από την ύφεση και την αύξηση της ανεργίας για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, ως αντάλλαγμα για την παραμονή στο ευρώ... αντιπροτείνει μία αναδιάρθρωση του χρέους σε συνδυασμό με μία εσωτερική υποτίμηση». Ηδη η κυβέρνηση του κεφαλαίου της συμμαχίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., ετοιμάζεται για τη νέα δανειακή σύμβαση σε συνδυασμό με τις διαπραγματεύσεις για το «κούρεμα» του κρατικού χρέους, αυτή είναι η αναδιάρθρωση. Και σε συνεργασία με τους ΣΕΒ και ΓΣΕΕ στήνουν νέο σφαγείο για τους μισθούς, το εργασιακό, το ασφαλιστικό, όπως αποκαλύφθηκε από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με ΣΕΒ - ΓΣΕΕ. Αυτή είναι η εσωτερική υποτίμηση. Ποια μέτρα συζήτησαν; Μείωση του κατώτατου μισθού των 751 ευρώ (μεικτά) της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης - άρα γενικευμένη εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων, οριστική κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Κατάργηση δώρων γιορτών και αδείας (13ος - 14ος μισθός), άρα αυτόματη μείωση όλων των μισθών κατά 15%. Κατάργηση όλων των μισθολογικών ωριμάνσεων (τριετίες), άρα μείωση των μισθών κατά 11%. Γενίκευση της ευελιξίας της εργασίας. Καταργείται ο σταθερός ημερήσιος εργάσιμος χρόνος και εκεί όπου ακόμη υπάρχει. Αυτό αυξάνει την απλήρωτη δουλειά, ενώ καταστρέφει, λόγω μη δυνατότητας αναπλήρωσης, την εργατική δύναμη. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, των εισφορών τους σε ΟΑΕΔ, ΟΕΚ, Εργατική Εστία - που θα γκρεμίσει τα ασφαλιστικά ταμεία, τα επιδόματα ανεργίας, τις όποιες κατακτήσεις σε άλλες παροχές των άλλων οργανισμών. Ολα δε αυτά στο όνομα της αντιμετώπισης των κρατικών χρεών και ελλειμμάτων προκειμένου να παραμείνει η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας στο ευρώ. Για την ανάγκη εσωτερικής υποτίμησης μίλησε για πρώτη φορά το Δεκέμβρη του 2010 ο τότε διευθυντής του ΔΝΤ, Στρος Καν, στην ομιλία του στην επιτροπή της Βουλής, για τους ίδιους λόγους. Μόνο που απ' αυτά τα μέτρα φράγκο δεν πρόκειται να μπει στα κρατικά ταμεία.

Ολα τα άγρια αντεργατικά που εφαρμόζονται και τα νέα που θα εφαρμοστούν, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και άλλα αστικά επιτελεία, η κυβέρνηση, δικαιολογούν ως αναγκαία για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους, το ΚΚΕ εξηγούσε και εξηγεί ότι εφαρμόζονται για την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση σε βάρος της εργατικής τάξης και σε όφελος του κεφαλαίου. Αντιμετώπιση της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Η κρίση καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις. Και η πολιτική που εφαρμόζεται καταστρέφει εργατική δύναμη υποτιμώντας την, πέρα από την καταστροφή της με την ανεργία.

Τι κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, έχουμε υποτίμηση της εργατικής δύναμης, οι εργάτες φτηναίνουν για το κεφάλαιο. Επομένως, οι καπιταλιστές καταναλώνουν λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή για πληρωμή μισθών, ασφαλιστικών εισφορών κλπ. Που σημαίνει ότι οι καπιταλιστές πληρώνουν τους εργάτες λιγότερο από τις ανάγκες αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, τις ανάγκες του εργάτη και της οικογένειάς του για να μπορεί να ζει και να δουλεύει. Τους αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Αλλωστε, τι να ικανοποιήσει εργαζόμενος με 500 ευρώ, όταν πρόκειται π.χ. για νέους κάτω των 25 χρόνων, ή 625 ευρώ το μήνα με τη λεγόμενη κοινωφελή εργασία; 'Η τι μπορεί να ικανοποιήσει εργαζόμενος που κάνει τρία μεροκάματα τη βδομάδα; Για τους ανέργους δε γίνεται λόγος... ζουν στην πείνα! Αν αυτό δεν είναι καταστροφή, τι είναι;

Με τα μέτρα που ετοιμάζονται να εφαρμόσουν, στο όνομα μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους, θέτουν στόχο την καταβαράθρωση όλων των μισθών στο επίπεδο των 600 ευρώ και κάτω. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες θέλουν εδώ και τώρα, και πριν ολοκληρωθεί η δρομολογημένη χρεοκοπία, να ξεμπερδεύουν με τα υπολείμματα της σταθερής εργασίας και με τις όποιες κρατήσεις έδιναν για το ασφαλιστικά Ταμεία των εργαζομένων. Η απαλλαγή της εργοδοσίας και του κράτους από τις εισφορές τους στα λεηλατημένα και υπό «κούρεμα» λόγω και ομολόγων ασφαλιστικά Ταμεία, σημαίνει ότι τα όρια συνταξιοδότησης, οι όποιες παροχές σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργατική κατοικία και συντάξεις έχουν μείνει, αυτομάτως γκρεμίζονται.

Να γιατί λέμε ότι είναι ώρα ταξικής αφύπνισης, ενότητας και αντεπίθεσης. Οι εργάτες, παράγουν τον πλούτο και τα κέρδη, και δεν είναι «μισθολογικό κόστος». Από την απλήρωτη δουλειά τους βγαίνουν τα κέρδη. Αυτό που λένε επίσης μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή όσα παραπάνω από τον καθαρό μισθό πληρώνει ο καπιταλιστής, είναι μέρος της δουλειάς του εργάτη, άρα και μέρος του μισθού του. Το κέρδος, δηλαδή η νόμιμη κλοπή της απλήρωτης δουλειάς, είναι πάνω και πέρα απ' όλ' αυτά. Η διέξοδος βρίσκεται στην ενιαία ταξική πάλη με το ΠΑΜΕ, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, στη μεγάλη λαϊκή συμμαχία για την εργατική λαϊκή εξουσία, για να ανήκει ο πλούτος στους εργαζόμενους που τον παράγουν. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερής διαγραφή του χρέους.