«Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής της ανεργίας και της φτώχειας, από την υλοποίηση των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων συνταγών που επεκτείνονται σε όλη την Ευρώπη (...) Η ελπίδα βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, στη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας για την απεμπλοκή από τα μνημόνια, την αναδιανομή του πλούτου και την κοινωνική δικαιοσύνη. Για μια άλλη Ευρώπη, απαλλαγμένη από το νεοφιλελευθερισμό και την κυριαρχία των αγορών».

Αυτά μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι ανεργία και φτώχεια υπήρχαν πριν το μνημόνιο, θα υπάρχουν μετά απ' αυτό, όπως υπάρχουν και μάλιστα γιγαντώνονται σε χώρες που δεν έχουν μνημόνια. Θα υπάρχουν όσο υπάρχει ο καπιταλισμός γιατί είναι φαινόμενα σύμφυτα με το σάπιο εκμεταλλευτικό αυτό σύστημα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό, δεν θέλει να τον υποδείξει ως την αιτία του προβλήματος, θέλει να τον κρατήσει αλώβητο από τη λαϊκή οργή, γι' αυτό κατακεραυνώνει το μνημόνιο και όχι τη μήτρα που το γέννησε. Και παραμυθιάζει το λαό ότι η απεμπλοκή απ' αυτό είναι εφικτή και μόνη λύση, ότι μπορεί να υπάρξει άλλη φιλολαϊκή μορφή διαχείρισης, του ίδιου όμως αντιλαϊκού βάρβαρου συστήματος. Η άποψή του δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική. Ο λαός μπορεί να καταλάβει ότι η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ανεδαφική και ουτοπική, αλλά στο μέτρο της απήχησής της επιζήμια για το κίνημα και τους αγώνες του, βολική τελικά για την εξουσία του κεφαλαίου και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, που έχουν φέρει το λαό στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Γιατί τώρα που το ζήτημα της ανατροπής τους πρέπει να τεθεί στην ημερήσια διάταξη, να συγκεντρωθούν δυνάμεις που θα παλέψουν γι' αυτό, ο οπορτουνισμός επιτείνει την προπαγάνδα του για να παίξει για μια ακόμα φορά το διαλυτικό, υπονομευτικό του ρόλο στο κίνημα, τείνοντας αντικειμενικά χείρα βοηθείας στο σύστημα.