Σε αυτό το σημείο είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστεί το εξής: Το κρατικό μονοπώλιο - όπως για παράδειγμα της ΔΕΗ - μέσα σε μια καπιταλιστική οικονομία εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί πολλαπλά την καπιταλιστική ανάπτυξη με τη δημιουργία της αναγκαίας υποδομής για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με την πολιτική τιμών του βιομηχανικού ρεύματος, με την πολιτική προμηθειών και κατασκευών ενεργειακών έργων από εγχώριους ομίλους. Παράλληλα, η ύπαρξη του κρατικού μονοπωλίου οδήγησε στην αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος και στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις επιχειρήσεις της ΔΕΗ. Στον τομέα της ενέργειας, το κρατικό μονοπώλιο κάλυψε για μια ιστορική περίοδο τις ανάγκες υποδομής της καπιταλιστικής βιομηχανικής ανάπτυξης και τώρα έχει έρθει η ώρα της πλήρους παράδοσής της. Γι' αυτό το ΚΚΕ ποτέ δεν υπήρξε υπερασπιστής των κρατικών μονοπωλίων.

Οπως σημειώνεται - ανάμεσα σε άλλα - σε ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (Οκτώβρης 2010), «τόσο οι εξελίξεις που προηγήθηκαν, όσο και η κλιμακούμενη επίθεση στον τομέα της Ενέργειας, δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Χωρίς γραμμή ρήξης με την πολιτική της "απελευθέρωσης", τη στρατηγική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης, κανένας αποσπασματικός αγώνας δεν μπορεί να διασφαλίσει συνέχεια και νικηφόρα προοπτική. Η γραμμή του μικρότερου κακού και οι άσφαιροι αγώνες ενάντια σε συγκεκριμένα μέτρα οδήγησαν το εργατικό κίνημα από ήττα σε ήττα.

Γι' αυτό, το ΚΚΕ απευθύνεται με ξεκάθαρο λόγο στους εργαζόμενους και προτείνει το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία. Σε αυτό το πλαίσιο η παραγωγή, οι εγχώριες πηγές, η μεταφορά και η διανομή του τομέα της ενέργειας θα αποτελούν λαϊκή περιουσία. Τα ενεργειακά έργα θα σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, επιστημονικά και θα υλοποιούνται με λαϊκή συμμετοχή και κρατικό έλεγχο προς όφελος του λαού.

Ετσι, στην Ενέργεια, όπως και σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, θα λειτουργεί ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με άξονες:

• Η αξιοποίηση και ανάπτυξη δικτύων - αγωγών με προϋποθέσεις που συνδυάζουν το αμοιβαίο όφελος διαφορετικών κρατών από τις οικονομίες κλίμακας, με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη διαχείριση του εγχώριου προϊόντος.
• Η μεταφορά τεχνογνωσίας και η ανάπτυξη εγχώριας ερευνητικής δραστηριότητας.
• Η καλύτερη διαχείριση του προβλήματος των εισαγωγών καυσίμων και γενικότερα των όρων διεξαγωγής του εξωτερικού εμπορίου.

Ετσι, ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, θα υπηρετεί ένα σύνολο στόχων και κριτηρίων:

• Την εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα ανεβάζει συνολικά το επίπεδο ζωής, θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
• Την κατοχύρωση και αύξηση θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας και τη συνεχή βελτίωση των συνθηκών εργασίας και των αμοιβών.
• Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος.
• Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας που στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής και της συνεταιριστικής συγκεντροποίησής της. Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων, με μοχλό τον ενεργειακό τομέα.
• Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Παράλληλα, την ανάπτυξη διακρατικής συνεργασίας σε αμοιβαία επωφελή βάση, όταν και όπου προκύπτουν οι ανάλογες κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις.

Μόνο αυτός ο δρόμος ανάπτυξης μπορεί ουσιαστικά να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Για να ανοίξει αυτή η ελπιδοφόρα προοπτική αγωνιζόμαστε ενάντια στην "απελευθέρωση" - ιδιωτικοποίηση του τομέα Ενέργειας και ταυτόχρονα διεκδικούμε:

• Φθηνό ρεύμα για το λαό, μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ κατά 30% για άνεργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, κατάργηση του "πράσινου" τέλους ΑΠΕ.
• Πλήρη - σταθερή εργασία, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, υπογραφή νέας κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
• Μέτρα προστασίας και πλήρη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος με χρηματοδότηση από τη ΔΕΗ, ιδιαίτερα στα λιγνιτικά ενεργειακά κέντρα.
• Καμιά παράδοση λιγνιτωρυχείων, λιγνιτικών αποθεμάτων και υδάτινου δυναμικού σε ιδιωτικούς ομίλους».