Κάποιοι δημοσιολόγοι τάχα αγανακτισμένοι από τους κουκουλοφόρους έβαζαν το ερώτημα: Μα δεν μπορεί η Αστυνομία να τους συλλάβει; Γιατί δεν αναρωτιούνται: Μήπως δε θέλουν να τους συλλάβουν; Ξέρουν πολύ καλά ότι μπορούν να τους συλλάβουν αλλά δεν το κάνουν. Γιατί έτσι θα αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της σχέσης κράτους - προβοκατόρων. Ετσι όμως που προβάλλουν το θέμα, αφ' ενός, συγκαλύπτουν την προβοκάτσια, δηλαδή τη δράση μηχανισμών που εξυπηρετεί το κράτος και την καταστολή ενάντια στο κίνημα, αλλά και τη συγκεκριμένη σχέση που μπορεί να έχουν κρατικοί μηχανισμοί και υπηρεσίες με ανθρώπους που δρουν μέσα σε τέτοιες δολοφονικές ομάδες. Σήμερα στο «Ριζοσπάστη» δημοσιεύουμε δυο στοιχεία: Το ένα, η περίπτωση των τριών αστυνομικών που ντύθηκαν κουκουλοφόροι, το άλλο, οι πανηγυρισμοί αστυνομικών και κουκουλοφόρων ότι «τους κάψαμε», έξω από τη ΓΑΔΑ την Πέμπτη τα μεσάνυχτα. Αλλά υπήρξε και σε δημοσιογραφικό σάιτ στο ίντερνετ δημοσίευμα, την περασμένη Δευτέρα 17/10/2011, πως οι πληροφορίες που έφτασαν στην ΕΥΠ και από κει στο αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. μιλούν για χτύπημα κουκουλοφόρων την Πέμπτη το μεσημέρι. Το 'ξεραν, δηλαδή. Υπάρχει επίσης ένα ακόμη ζήτημα που τα αστικά κανάλια, το ίδιο βράδυ της επίθεσης, την Πέμπτη, αλλά και οι εφημερίδες την επόμενη μέρα, ενώ έχουν αναλυτικό ρεπορτάζ των γεγονότων, αποσιωπούν εντελώς τον εξοπλισμό τους. Δεν εννοούμε τις πέτρες, τα κομμάτια μάρμαρα, τους πυροσβεστήρες, που με αυτά άνοιξαν κεφάλια διαδηλωτών αγωνιστών στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Λέμε για τις χειροβομβίδες κρότου - λάμψης που έριξαν, τα καπνογόνα και τα αστυνομικά κλομπ. Οι κρότου - λάμψης χρησιμοποιούνται από ΜΑΤ - ΕΚΑΜ, ενώ τα καπνογόνα και από το στρατό. Ποιος, λοιπόν, τους έχει δώσει όλα αυτά τα δολοφονικά εργαλεία; Πού τα βρήκαν; Και αν αυτό δε δείχνει σχέση με κρατικούς μηχανισμούς τι δείχνει;