Το τέλος ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) «πυροβολούν» οι ιδιώτες παραγωγοί Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όσο κι αν φαίνεται περίεργο. Μετά το Σύνδεσμο των φωτοβολταϊκών, επανήλθε και η Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΑΤΕΝ) στο θέμα, ενώ η κυβέρνηση δρομολογεί νέα αύξηση του τέλους.

Βεβαίως, οι ιδιώτες παραγωγοί δεν έχουν πρόβλημα με αυτό που αντιπροσωπεύει το τέλος, που είναι η εγγυημένη και υψηλή αμοιβή τους για την ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ. Το πρόβλημά τους είναι ότι δε θέλουν να φαίνεται στους καταναλωτές αυτό το κόστος.

Γι' αυτό και καταθέτουν προτάσεις που σκοπό έχουν όχι να καταργήσουν την επιβάρυνση για τις ΑΠΕ, αλλά για να την αποκρύψουν.

Ταυτόχρονα, επιδιώκουν να αμβλυνθεί η εντύπωση ότι οι ΑΠΕ είναι ακριβές. Και για να το πετύχουν διεκδικούν την υιοθέτηση και άλλων παραμέτρων για τον υπολογισμό του τέλους, εφόσον δεν καταφέρουν να το «καταργήσουν». Μια τέτοια παράμετρος είναι και το «όφελος» από τις ΑΠΕ.

Προσέξτε. Το «όφελος» δεν προκύπτει τόσο από τη μείωση του κόστους ΑΠΕ, όσο από την - τεχνητή - αύξηση του κόστους των άλλων μορφών. Ετσι, εμφανίζονται οι ΑΠΕ περισσότερο «οικονομικές» από ποτέ και ίσως φτάσουν να είναι και φτηνότερες! Οχι επειδή είναι πραγματικά φτηνές, αλλά επειδή ακριβαίνουν οι υπόλοιποι τρόποι παραγωγής.

Για παράδειγμα, η απόφαση να πληρώνουν οι εταιρείες παραγωγής για τα δικαιώματα εκπομπής ρύπων, εκτινάσσει τα κόστη των μονάδων λιγνίτη, ο οποίος παραμένει ένα φτηνό, εγχώριο καύσιμο που αξιοποιεί η ΔΕΗ. Επιπρόσθετα, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας προτείνει και φόρο εκμετάλλευσης/χρήσης του λιγνίτη. Ετσι ακριβαίνει ο λιγνίτης και εμφανίζονται οι ΑΠΕ να... συμφέρουν.

Αυτά και άλλα «κόλπα» δεν μπορούν να κρύψουν την άγρια λεηλασία σε βάρος του λαού και των φυσικών πόρων της χώρας, υπέρ μιας χούφτας πλουτοκρατών. Και μόνο η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορούν να ανατρέψουν αυτήν την αδικία.