Γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης ο Σωτήρης Σπαθάρης, με το σπάνιο λογοτεχνικό του ταλέντο χάρη στο οποίο γεννήθηκαν τα θαυμάσια «Απομνημονεύματά» του (απ' όπου και το σημερινό διήγημα). Πατέρας του διάσημου δάσκαλου του θεάτρου σκιών, Ευγένιου, γεννήθηκε το 1892 στη Σαντορίνη και μεγάλωσε στο Μεταξουργείο, με έμφυτη μέσα του την αγάπη για το θέατρο. Αυτή του η αγάπη εκδηλώθηκε γρήγορα μέσω του Καραγκιόζη, στον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία. Στη δύσκολη αυτή τέχνη τελειοποιήθηκε δίπλα στο δάσκαλό του, Θόδωρο Θεοδωρέλλο, που υπήρξε ο καλύτερος μαθητής του Μίμαρου. Από το 1909 περιόδευε συστηματικά σε όλη την Ελλάδα διαθέτοντας ένα πλούσιο ρεπερτόριο έργων, από τα οποία περισσότερα από τριάντα ήταν δικά του, με θέματα παρμένα από τη σύγχρονη ζωή και την ιστορία του Εθνους.

Ο Σωτήρης Σπαθάρης ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης του είδους που εισήγαγε στον Καραγκιόζη τη λεγόμενη διαφημιστική «ρεκλάμα», χαρακτηριστικό είδος λαϊκής ζωγραφικής που κατόπιν υιοθετήθηκε και από άλλους καραγκιοζοπαίκτες. Επίσης, θεωρείται και ο δημιουργός της «αποθέωσης», του έμψυχου, δηλαδή, θεατρικού επιλόγου των ηρωικών συνήθως έργων, που ερμηνευόταν με κατεβασμένο τον μπερντέ από τον ίδιο τον καραγκιοζοπαίκτη και τους βοηθούς του.

Υπήρξε, τέλος, ένας από τους πρώτους ιδρυτές και ένθερμους υποστηρικτές του Πανελλήνιου Σωματείου Καραγκιοζοπαικτών, που σχηματίστηκε το 1924.

Η αυτοβιογραφία του Σωτήρη Σπαθάρη αναγνωρίστηκε σαν ένα «αληθινό μνημείο λόγου», όπως το αποκαλούσε ο μεγάλος ποιητής Σικελιανός, και η επιτυχία της είχε σαν αποτέλεσμα τρεις ακόμα επανεκδόσεις. Πολλοί εκπρόσωποι του πνευματικού κόσμου έχουν αφιερώσει σελίδες για την ιδιαίτερη απλότητα και τη γνήσια λαϊκή αφέλεια του ύφους του βιβλίου, που στην κυριολεξία γοήτευε όλους όσοι το διάβαζαν. Ο Σωτήρης Σπαθάρης, το πολυσύνθετο ταλέντο με τη χαρακτηριστική λαϊκότητα των ταπεινών ανθρώπων του λαού μας, πέθανε το Πάσχα του 1973, κρατώντας σφιχτά με τα δυο του χέρια τον πολυαγαπημένο του δερμάτινο Πασά.