Στους νεκρούς εργατοτεχνίτες του ΟΣΕ, τους οποίους αμαξοστοιχία του ΟΣΕ παρέσυρε και διαμέλισε λίγο έξω από τη Χαλκίδα, στις 17 του περασμένου Νοέμβρη, φορτώνει τις ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα το πόρισμα που συνέταξε ο Οργανισμός. Τη μέρα εκείνη η αμαξοστοιχία 1538, που εκτελούσε τη διαδρομή Οινόη - Χαλκίδα, έπεσε πάνω στο τριμελές συνεργείο του ΟΣΕ, που εργάζονταν για τη συντήρηση των γραμμών και στην κυριολεξία τους θέρισε. Οι νεκροί εργατοτεχνίτες, Χρήστος Ζορμπάς- έκανε και χρέη αρχιτεχνίτη - Νίκος Σιμιτικόπουλος και Νίκος Σταδιάτης, πέθαναν ακαριαία, αφού μέχρι την τελευταία στιγμή δεν αντιλήφθηκαν τη διερχόμενη αμαξοστοιχία.

Το πόρισμα κοινοποιήθηκε στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) - μόνο ύστερα από αίτημά της - και ενώ έχουν παρέλθει πάνω από 50 μέρες από το τραγικό γεγονός, αντί των πέντε ημερών, που είχε ανακοινώσει η Διοίκηση του ΟΣΕ στις 17 Νοέμβρη.

Σύμφωνα με το πόρισμα η αποκλειστική ευθύνη για το δυστύχημα καταλογίζεται στον νεκρό αρχιτεχνίτη Χρήστο Ζορμπά, που ως επικεφαλής του συνεργείου «θα έπρεπε να είχε δώσει εντολή να μην εργάζεται το συνεργείο του και να είναι σε ασφαλή θέση εκτός γραμμής καθόσο αναμενόταν η προγραμματισμένη αμαξ. 1538 και μάλιστα με 3 λεπτά καθυστέρηση περίπου». Και οι ιθύνοντες του ΟΣΕ, για να «μαλακώσουν» λίγο τις αρνητικές εντυπώσεις από το πρωτοφανές αυτό πόρισμα σε βάρος του νεκρού αρχιτεχνίτη, κάνουν λόγο για «ελαφρυντικά της συγκυρίας που προήλθε από την υπευθυνότητά του, τη συνέπεια και το φιλότιμό του προς την καλή και άριστη εκτέλεση της εργασίας του».

Ούτε λίγο - ούτε πολύ, δηλαδή, οι νεκροί, και ειδικότερα ο επικεφαλής αρχιτεχνίτης, ευθύνονται για το θάνατό τους γιατί επέδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο κατά την εργασία τους! Ετσι απλά... και ο ΟΣΕ ξεμπερδεύει από τις ευθύνες του. Ετσι απλά... τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν, χωρίς να γίνεται η παραμικρή μνεία αν τα ισχύοντα μέτρα ασφάλειας, κατά τη διάρκεια εργασιών σε γραμμές που βρίσκονται σε κυκλοφορία, προστατεύουν πραγματικά τους εργαζόμενους. Κανένας προβληματισμός από την πλευρά του ΟΣΕ, αν τα συνεργεία που βγαίνουν στις γραμμές να εργαστούν διαθέτουν εκείνα τα συστήματα επικοινωνίας και προειδοποίησης που θα αποτρέπουν τέτοια τραγικά γεγονότα. Και όλα αυτά παρά το γεγονός, ότι το πόρισμα αναγνωρίζει «ορισμένες αντιφάσεις σε όλες τις καταθέσεις»...

Το πόρισμα ξεπερνάει όλες αυτές τις αντιφάσεις στις καταθέσεις των μαρτύρων, φορτώνοντας τις ευθύνες στους νεκρούς εργαζόμενους. Ομως, σε καμιά περίπτωση η διοίκηση του ΟΣΕ δεν μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός - που δυστυχώς επιβεβαιώθηκε και με αυτό το δυστύχημα - ότι ο ΟΣΕ λειτουργεί με μέτρα ασφάλειας που αντιστοιχούν στις δεκαετίες περασμένων δεκαετιών και όχι στις συνθήκες και στις μεγάλες ταχύτητες που αναπτύσσουν τα σημερινά τρένα. Γιατί σίγουρα η «αυτοπροστασία» των εργαζομένων δεν μπορεί να εξαντλεί τα μέτρα προστασίας, όπως υποκρύπτει και απαιτεί η λογική των συντακτών του πορίσματος. Αντί το δυστύχημα να «ταρακουνήσει» και να προβληματίσει τη διοίκηση, επιδιώχτηκε να ξεχαστεί το γεγονός και να κουκουλωθούν τα πραγματικά αίτια του πολύνεκρου δυστυχήματος. Και ίσως αυτή να είναι η πιο επικίνδυνη επιλογή της διοίκησης του Οργανισμού και για τους εργαζόμενους αλλά και για τους επιβάτες του ΟΣΕ, αφού ναι μεν προσωρινά μπορεί να «ξεπερνάει» τις αρνητικές εντυπώσεις, αλλά δεν κάνει τίποτα περισσότερο παρά να προετοιμάζει το επόμενο «τραγικό δυστύχημα»...