Ζητώ εξ αρχής συγνώμη από τον υπουργό Δικαιοσύνης, για τις «ταπεινές» σκέψεις που καταγράφω μέσα από τούτη τη στήλη. Τόσο το νεαρό της ηλικίας μου, όσο και η δημοσιογραφική μου εμπειρία μπορεί να θεωρηθούν από τον κ. Γιαννόπουλο στοιχεία, τα οποία να μου προσδώσουν τον τίτλο - που κατά κόρον ο ίδιος χρησιμοποιεί - «του τενεκέ του ξεγάνωτου». Παρόλο τον κίνδυνο που διατρέχω, θα κάνω μια φιλότιμη προσπάθεια. Θα ήθελα, λοιπόν, κ. υπουργέ, να σας γνωστοποιήσω ότι η εφημερίδα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», που κατηγορείτε και μηνύσατε, μου έχει δώσει την ευκαιρία - μέσα από πολλά «ρεπορτάζ», που μου εμπιστεύτηκε - να γνωρίσω πλήθος αντιστασιακών. Ανθρώπων, που έδωσαν τον αγώνα εκείνα τα μαύρα χρόνια για να δουν την Ελλάδα λεύτερη. Ανθρωποι με άσπρα πλέον τα μαλλιά τους, που εκείνα τα χρόνια «ροβολούσαν» τον Ολυμπο, την Γκιώνα, τον Ταΰγετο και πολλά άλλα βουνά της πατρίδας μας... Η εικόνα που μου μετέδωσαν, κ. υπουργέ, και το πνεύμα που μου μεταλαμπάδευσαν - σας ζητώ άλλη μια φορά συγνώμη - δεν έχουν καμιά σχέση με τη δική σας «Γιαννοπουλική» συμπεριφορά...

Οι τότε άνδρες του ΕΛΑΣ και μετέπειτα του ΔΣΕ είναι άνθρωποι σεμνοί. Ποτέ δεν καπηλεύτηκαν τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση για προσωπική τους προβολή. Κάποιοι απ' αυτούς σακατεύτηκαν από ένα βόλι του εχθρού και κάποιοι άλλοι σάπισαν στα κελιά των μοναρχοφασιστών. Αμέτρητοι στήθηκαν στον τοίχο, μπροστά από ένα εκτελεστικό απόσπασμα, και κάποιοι άλλοι θάφτηκαν πάνω σε μια ράχη... Κι όμως, κανείς από όλους αυτούς, ή τους δικούς τους, δε βγήκε να διεκδικήσει τον τίτλο του μεγάλου και αξεπέραστου μαχητή. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι, που, επαναλαμβάνω, τους έχω ζήσει από πολύ κοντά -τυγχάνει και ο παππούς μου να έχει υπηρετήσει στον ΕΛΑΣ της Πελοποννήσου - και τους αντιμετωπίζω πάντα με δέος, μου δίδαξαν κάτι απλό. Ο άνθρωπος δεν αρκεί να χρησιμοποιεί και να ανατρέχει στο αγωνιστικό του παρελθόν, για να αποδείξει την αξία του μέσα σε μια κοινωνία. Ο άνθρωπος αγωνίζεται μέρα τη μέρα για μια καλύτερη κοινωνία. Οι μαχητές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, που πάλεψαν για λαϊκή κυριαρχία και δικαιοσύνη, είναι οι σημερινοί υπερήλικες που συγκεντρώνονται στην πλατεία Κάνιγγος και παλεύουν για ανθρώπινες συντάξεις. Είναι οι περήφανοι άνθρωποι που υποδέχτηκαν τον σύγχρονο «Φίρερ», στην πλατεία Συντάγματος. Είναι οι νέοι με τα άσπρα μαλλιά... που παλεύουν για την ειρήνη. Είναι οι άνθρωποι, που εσείς, κ. υπουργέ, αλλά και η κυβέρνηση που υπηρετείτε τους έχει καταδικάσει στη φτώχεια, με τις πενιχρές συντάξεις, που τους αντιμετωπίζει με χημικά και ΜΑΤ...

Κλείνοντας τούτες τις γραμμές, θέλω όλους αυτούς τους ανθρώπους να τους ευχαριστήσω. Θέλω να τους πω ότι διδάσκουν και τη δική μου τη γενιά. Το πέρασμά τους μέσα στη ζωή ήταν περήφανο και αγωνιστικό. Είχαν ασυμβίβαστη με το κατεστημένο στάση ζωής και την υπερασπίστηκαν όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης δε διεκδικούν δάφνες και τιμές. Δε διαλαλούν τους προσωπικούς τους αγώνες και την πάλη τους για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές. Δε φωνάζουν «Εγώ ήμουν ΕΛΑΣίτης», γιατί ξέρουν καλά ότι αυτό φαίνεται στα πρόσωπά τους. Φαίνεται στο σεμνό και αγωνιστικό πέρασμά τους στη ζωή. Γι' αυτούς η μεγαλύτερη τιμή είναι ότι έγιναν αντάρτες. Ξέρουν ότι οι σύντροφοί τους και τα παιδιά τους, τους το έχουν αναγνωρίσει...