Η κυβέρνηση, προκειμένου να συσκοτίσει στα μάτια των γυναικών το βαθιά αντιλαϊκό περιεχόμενο του «Καλλικράτη» και να συγκαλύψει το ρόλο των δήμων και των περιφερειών στην προώθηση των βάρβαρων μέτρων, προβάλλει σε πρώτο πλάνο τους «νέους θεσμούς» που δήθεν θα συμβάλουν στην προώθηση της «ισότητας των φύλων». Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να αμβλύνει τις αντιδράσεις και να μειώσει όσα εμπόδια συναντά στην εφαρμογή της αντιλαϊκής της πολιτικής. Θέλει να εξασφαλίσει την ανοχή, αν είναι δυνατόν ακόμα και τη συναίνεση των λαϊκών γυναικών στη συντριβή των δικαιωμάτων τους.

Οι δημοτικές και οι περιφερειακές αρχές παρουσιάζονται ως «βαθμίδες διακυβέρνησης που βρίσκονται εγγύτερα στο λαό» και επομένως ως το «καταλληλότερο πεδίο» για την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Στην πραγματικότητα, οι δήμοι και οι περιφέρειες αξιοποιούνται ως τοπικά όργανα της κρατικής διοίκησης με δήθεν λαϊκό χαρακτήρα στη συνείδηση ενός μέρους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να ισοπεδώσουν τα δικαιώματα και να αφαιμάξουν το εισόδημά τους, μειώνοντας τις αντιστάσεις τους.

Αυτό αποδεικνύει η πείρα που διαθέτουν πρώτα απ' όλα οι εργαζόμενες στους δήμους. Οι γυναίκες που δουλεύουν στις υπηρεσίες και τις υποδομές των δήμων και των περιφερειών αντιμετωπίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, τα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, τις απολύσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δήμοι εφάρμοσαν πρώτοι μορφές ευέλικτης και μερικής απασχόλησης με θύματα χιλιάδες εργαζόμενες, μορφές που σήμερα έχουν εξαπλωθεί σε ευρύτατα τμήματα εργαζομένων. Σήμερα δήμοι και περιφέρειες «πρωτοπορούν» πάλι: Με το πρόγραμμα για την «κοινωφελή εργασία» έχουν υπογράψει συμβάσεις για να νοικιάσουν από ΜΚΟ εργαζόμενους έναντι μισθού ύψους 625 ευρώ για χρονικό διάστημα 5 μηνών.

Από την άλλη, οι δήμοι είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη να παρέχουν μια σειρά από κοινωνικές υπηρεσίες. Ο «Καλλικράτης» έχει μεγαλώσει το εύρος των υπηρεσιών αυτών με πρόσθετες αρμοδιότητες στους τομείς της Παιδείας και της Υγείας. Οι αρμοδιότητες αυτές δεν οδηγούν μόνο σε υψηλά ανταποδοτικά δημοτικά τέλη και δυσβάσταχτους για τη λαϊκή οικογένεια φόρους, αλλά και στη μετατροπή των κοινωνικών υπηρεσιών, που είναι κρίσιμης σημασίας για τις γυναίκες και τα νέα ζευγάρια, σε ακριβοπληρωμένα και υποβαθμισμένα σε ποιότητα εμπορεύματα.

Πρόσφατο παράδειγμα που επιβεβαιώνει τα παραπάνω αποτελούν οι προσλήψεις εργαζομένων με συμβάσεις διάρκειας δύο μηνών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, προκειμένου να ξεκινήσουν όπως - όπως τη λειτουργία τους. Η πρακτική αυτή είναι αντεργατική και ταυτόχρονα ακραία αντιπαιδαγωγική, αδιαφορεί πλήρως όχι μόνο για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και για τη σοβαρή υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών προσχολικής αγωγής που συνεπάγεται η αλλαγή των παιδαγωγών κάθε δύο μήνες!

Με στόχο να αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα αυτή, η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της τονίζουν με έμφαση τη θέσπιση νέων οργάνων και ιδιαίτερων δομών που θα προωθήσουν «πολιτικές ισότητας των φύλων». Πρόκειται για τις Περιφερειακές Επιτροπές Ισότητας (ΠΕΠΙΣ) που συστήνονται σε κάθε περιφέρεια και τις αντίστοιχες μονάδες των δήμων με αντικείμενο τις «πολιτικές ισότητας».

Η συζήτηση με επίκεντρο τους θεσμούς του «Καλλικράτη» ένα στόχο έχει: Να θολώσει στα μάτια των γυναικών το γεγονός ότι για τα προβλήματά τους ευθύνεται η κοινωνική και φυλετική τους ανισοτιμία, δηλαδή η ταξική εκμετάλλευση και η φυλετική καταπίεση και όχι η ανυπαρξία και η ανεπάρκεια των θεσμών. Να συσκοτίσει ότι αυτό που φταίει είναι η πολιτική που πτωχεύει το λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων, την οποία δεσμεύονται να υλοποιήσουν οι επιτροπές και τα όργανα που δημιουργούν.

Με όχημα τις «πολιτικές ισότητας» η ΕΕ, οι κυβερνήσεις, οι δημοτικές και περιφερειακές διοικήσεις των κομμάτων της πλουτοκρατίας δρομολογούν ακόμα χειρότερα μέτρα για τις γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ενδεικτικό είναι το περιεχόμενο της «Ευρωπαϊκής Χάρτας για την Ισότητα των Φύλων στις Τοπικές Κοινωνίες», που έχει καταρτίσει το Συμβούλιο των Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης με στόχο να τη συνυπογράψουν οι τοπικές αρχές και να προχωρήσουν στην υλοποίηση των κατευθύνσεών της. Στο στόχο αυτό σπεύδουν να ανταποκριθούν η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και η Ενωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ) σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας, που έχουν ανακοινώσει την πραγματοποίηση συνεδρίου τον προσεχή Οκτώβρη για την υπογραφή της «Χάρτας».

Το παράδειγμα των υπηρεσιών προσχολικής αγωγής είναι και στην περίπτωση αυτή χαρακτηριστικό: Η «Ευρωπαϊκή Χάρτα» αναφέρεται στη δέσμευση των τοπικών αρχών για «άμεση ή μέσω τρίτων διάθεση υπηρεσιών παιδικής φροντίδας». Η ευθύνη δηλαδή των δήμων και των περιφερειών δεν αφορά την ύπαρξη βρεφονηπιακών σταθμών, που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των οικογενειών και χωρίς οι γονείς να βάζουν το χέρι στην τσέπη, αλλά την «ενθάρρυνση της διάθεσης υπηρεσιών παιδικής φροντίδας». Η διάθεση τέτοιων υπηρεσιών μπορεί να γίνεται από «τρίτους», δηλαδή γενικά από ιδιώτες, από «κοινωνικές επιχειρήσεις» που θα δημιουργήσουν άνεργες μητέρες, από ΜΚΟ μέσω της «κοινωφελούς εργασίας», ενώ ιδιαίτερο βάρος δίνεται στη δραστηριοποίηση των «τοπικών εργοδοτών» στον τομέα αυτό. Στο όνομα της «διαθεσιμότητας» των παιδικών σταθμών, όπως και άλλων κοινωνικών υπηρεσιών, δίνεται ώθηση στην πλήρη απαλλαγή του αστικού κράτους από την υποχρέωσή του να παρέχει ισότιμα σε όλους δωρεάν και υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες.

Οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών έχουν πλούσια πείρα ώστε να αποκαλύψουν τα προσωπεία των «πολιτικών ισότητας», να δουν την ουσία που κρύβεται πίσω από αυτές και να τις ανατρέψουν. Εχουν κάθε λόγο να συναντήσουν τις ταξικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις στο κίνημα, το ΠΑΜΕ, τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ και το ΜΑΣ. Να δράσουν από κοινού με τους κομμουνιστές δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, να προσεγγίσουν την πρόταση του ΚΚΕ που μπορεί να δώσει διέξοδο στα πιεστικά τους προβλήματα και δείχνει το δρόμο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της ανισοτιμίας.