«Πάνω από 45 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες (το 1/7 του συνολικού πληθυσμού) σιτίζονται πλέον με κουπόνια από το Ειδικό Πρόγραμμα Παροχής Συμπληρωματικής Σίτισης (SNAP) των υπηρεσιών πρόνοιας της χώρας. Μάλιστα, το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ εκτιμά ότι μόνο τα 2/3 των δικαιούχων έχουν δηλώσει συμμετοχή, κάτι που σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν αρκετό εισόδημα είναι ακόμη περισσότεροι. Σημειώνεται ότι οι σιτιζόμενοι με κουπόνια αυξήθηκαν κατά 11 εκατομμύρια τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε δηλαδή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση. Παρά τα αλλεπάλληλα πακέτα τόνωσης της αγοράς και ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, η αμερικανική οικονομία δυσκολεύεται να ανακάμψει και η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 9%» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Τι κάνουν σήμερα οι λαοί των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρώπης; Διαδηλώνουν. Και με αυτόν τον τρόπο, όπως υποστηρίζει ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον, θέτουν τα νομικά θεμέλια για την αμφισβήτηση του χρέους που τους έχουν φορτώσει. Με δυο λόγια λένε, κοιτάξτε, αυτά τα χρέη που λέτε πως είναι δικά μας και που για να τα πάρετε πίσω ξεπουλάτε τις εθνικές περιουσίες μας γνωρίζατε καλά από την αρχή πως όχι μονάχα δεν ήταν δικά μας - τα περισσότερα από αυτά ούτε καν τα γνωρίζαμε - αλλά και πως διαφωνούσαμε με αυτά (...) Δεν έχει σημασία πόσο διεφθαρμένες μπορεί να ήταν οι κυβερνήσεις μας. Τα χρέη που δημιούργησαν εμείς δεν τα αποδεχτήκαμε. Ούτε θα τα αποδεχτούμε ποτέ. Πολλοί λαοί σε πολλές χώρες δέχτηκαν, όταν χρειάστηκε, να θυσιάσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους για υψηλά ιδανικά αλλά κανένας λαός, σε καμιά χώρα δεν δέχτηκε ποτέ τα θυσιάσει τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του για να μη χάσουν λεφτά οι τραπεζίτες» (από τη στήλη του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ)