Πέντε συνολικά οι καινούριες παραγωγές της βδομάδας εκ των οποίων οι τρεις γαλλικές. Μια καλοκαιρινή κωμωδία extra light, ένα παγερό ψυχολογικό θρίλερ κι ένα ιστορικό αισθηματικό δράμα. Γαλλογερμανική παραγωγή πρόσφατης σοδειάς η τελευταία - δεν την είδαμε γιατί προβλήθηκε τη μέρα της απεργίας - μας είπαν όμως ότι πρόκειται για ταινία «βαρετή». Τίτλος της «Η Πριγκίπισσα του Μονπανσιέ», σκηνοθέτης της ο Μπερτράν Ταβερνιέ και στους κύριους ρόλους η Μελανί Τιερί και ο Λαμπέρ Ουιλσόν. Οι δύο από τις νέες ταινίες που υπολείπονται είναι αμερικάνικες, αμφότερες κωμωδίες. Παραγωγής 2011 οι «Φιλενάδες» σε σκηνοθεσία του Πολ Φιγκ και «Ο κύριος Πόπερ και οι πιγκουίνοι του» του Μαρκ Γουότερς με τον Τζιμ Κάρεϊ ως κύριο Πόπερ. Για πολλοστή βέβαια φορά, το αριστείο πηγαίνει δαγκωτό στην επανέκδοση της κλασικής ταινίας του φον Στέρνμπεργκ, της πρώτης ομιλούσας, γυρίστηκε το 1929, στη Γερμανία, της θρυλικής «Ο Γαλάζιος Αγγελος». Ταινία που πρέπει όλοι - ιδιαίτερα οι νεότεροι - να δουν και να ξαναδούν, όχι για λόγους εγκυκλοπαιδικής κατάρτισης, γενικότερης πληροφόρησης ή μουσειακής . Χρήσιμο είναι η ανάγνωση της ταινίας να γίνεται με γνώμονα τη γνωστή θέση του μαρξιστή Γερμανού θεωρητικού του κινηματογράφου Ζίγκφριντ Κράκαουερ - πρωτοδημοσιεύτηκε το 1947 - που ισχυρίζεται ότι ο κινηματογράφος της Βαϊμάρης αντανακλά τη βαθιά ψυχολογική σύγκρουση του γερμανικού λαού, η στάση του οποίου, αδιαμφισβήτητα οδήγησε στη δικτατορία του Χίτλερ. Θέση που ενώ αμέσως μετά τον πόλεμο υιοθετήθηκε ευρέως, απορρίφθηκε αργότερα από ορισμένους ακαδημαϊκούς κύκλους ως απλοϊκά ντετερμινιστική, για να επανακάμψει σήμερα παγιωμένη.