Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία ανάπτυξη των ιδιωτικών επιχειρήσεων υγείας και των ιδιωτικών ασφαλίσεων ζωής. Ηδη στην Αθήνα λειτουργούν μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία, που ανταγωνίζονται τα τριτοβάθμια δημόσια νοσοκομεία. Ιδιωτικά θεραπευτήρια και κλινικές λειτουργούν και σε άλλες πόλεις. Σε όλη τη χώρα λειτουργούν πάνω από 400 διαγνωστικά κέντρα. Οπως υπολογίζεται, ο ιδιωτικός τομέας διαθέτει σήμερα το 80% των σύγχρονων ιατρικών μηχανημάτων («Ριζοσπάστης» 30-7-2000).

Κατά τους υπολογισμούς ειδικών, οι ιδιωτικές δαπάνες για πληρωμές στις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας και παραπληρωμές σε γιατρούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα ξεπερνούν το 42% του συνόλου των δαπανών υγείας στη χώρα μας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι δαπάνες υγείας το 1998, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ανήλθαν οι δημόσιες στο 4,7% και οι ιδιωτικές στο 3,6%. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η Ελλάδα κατέχει την 3η θέση (μετά τις ΗΠΑ και τη Ν. Κορέα) μεταξύ των 29 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ στις ιδιωτικές δαπάνες και τη 16η στις συνολικές δαπάνες υγείας («Βήμα» 5-9-2000).

Με την αρωγή της «μεταρρύθμισης» τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει βίαιη αύξηση στις ιδιωτικές δαπάνες, για απευθείας πληρωμές προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας, τις δημόσιες μονάδες υγείας και για παραπληρωμές. Πολύ σύντομα οι ιδιωτικές δαπάνες θα ξεπεράσουν τις δημόσιες δαπάνες. Πολύ σύντομα, επίσης, ο ιδιωτικός τομέας θα μονοπωλήσει, πέρα από τα φάρμακα, και τις διαγνωστικές και εργαστηριακές εξετάσεις. Η κυβέρνηση ανοίγει το δρόμο για το νεοφιλελεύθερο αμερικανικό μοντέλο υγείας. Μοντέλο ακριβό, που καλύπτει το 74% των πολιτών μέσω ιδιωτικών ασφαλίσεων, το 12% μέσω πολιτειακών προγραμμάτων και το υπόλοιπο 14% το αφήνει εκτός κάλυψης («Ριζοσπάστης» 3-9-2000).

Με το δημόσιο σύστημα υγείας η κυβέρνηση, πέρα από ορισμένες δράσεις για ζητήματα δημόσιας υγείας (επιδημίες κλπ.), θα επιφυλάσσει για τις μεγάλες φτωχές ομάδες του πληθυσμού συνθήκες περίθαλψης πτωχοκομείου. Περίθαλψη στους γνωστούς θαλάμους με τις πολλές κλίνες και σε ράντζα στους διαδρόμους. Εξάλλου, από τους ανασφάλιστους, τους αλλοδαπούς και τους νεόπτωχους εξαθλιωμένους τα νοσοκομεία και τα ΚΥ θα ζητούν πληρωμή, με ειδικά τιμολόγια.

Οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν... ασχολούνται με τη «μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης. Αντιστάσεις εκδηλώνονται από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, τους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους φοιτητές της Ιατρικής. Ωστόσο, η «μεταρρύθμιση» αφορά όλους τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να την αποτρέψουν. Παράλληλα, να διεκδικήσουν μια πολιτική υγείας, που να εξασφαλίζει ουσιαστική περίθαλψη σε όλο τον πληθυσμό της χώρας. Τέτοια πολιτική, βέβαια, μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια σχεδιασμένη λαϊκή οικονομία, όπως προτείνει το ΚΚΕ.

Κύριοι στόχοι του μαζικού κινήματος πρέπει να είναι:

- Δημόσιο σύστημα υγείας με επαρκείς πόρους από το κράτος και την εργοδοσία.

- Δωρεάν, ισότιμη και υψηλού επιπέδου περίθαλψη για όλο τον πληθυσμό.

- Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας.

- Προστασία της δημόσιας υγείας κυρίως με μέτρα πρόληψης.

- Αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός των νοσοκομείων και ΚΥ και δημιουργία νέων.

- Αμεση πρόσβαση όλων των ασθενών στις υπηρεσίες υγείας.