Με τη «μεταρρύθμιση» επιχειρείται γενική παρεμπόδιση της πρόσβασης στις δημόσιες μονάδες υγείας και, κυρίως, στα μεγάλα νοσοκομεία Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Σήμερα η πρόσβαση των ασθενών σε οποιοδήποτε νοσοκομείο γίνεται με τα βιβλιάρια ασφάλισης. Βέβαια, είναι πιο εύκολη η πρόσβαση μέσω των μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ και μέσω των μεγαλογιατρών των νοσοκομείων, με παραπληρωμές.

Ωστόσο, οι μεγάλες μάζες των ασθενών βρίσκουν κάποιες κλίνες ή έστω ράντζα στους διαδρόμους μέσω των εξωτερικών ιατρείων ή του ΕΚΑΒ. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη εξασφαλίζεται με τα βιβλιάρια ασφάλισης. Τώρα η κυβέρνηση αναθέτει τη δυνατότητα πρόσβασης στα ΚΥ και στους προσωπικούς γιατρούς και φαίνεται να την περιορίζει στις μονάδες υγείας της κάθε περιφέρειας, νοσοκομεία, ΚΥ, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα.

Οι ασθενείς, που θα παρακάμπτουν τους προσωπικούς γιατρούς, θα πληρώνουν για την περίθαλψή τους. Το ίδιο θα πληρώνουν οι ασθενείς, που θα παρακάμπτουν τους προσωπικούς γιατρούς και τα ΚΥ και θα προσφεύγουν σε νοσοκομεία άλλων περιφερειών. Είναι γνωστό, ότι τα δημόσια νοσοκομεία της περιφέρειας παρουσιάζουν περισσότερες ελλείψεις και οι ασθενείς δεν τα εμπιστεύονται, όπως δείχνει και η χαμηλή πληρότητα των κλινών τους. Παρ' όλα αυτά επιχειρείται ο εγκλωβισμός των ασθενών στις μονάδες υγείας της κάθε περιφέρειας.

Την πρόσβαση, γενικότερα, στα νοσοκομεία θα την αποτρέπουν όσο μπορούν τα ΚΥ, τα οποία θα ελέγχονται ασφυκτικά από τον ΟΔΙΠΥ, και οι προσωπικοί γιατροί, που θα συμβάλλονται με τον ΟΔΙΠΥ, και για να ανανεωθούν οι συμβάσεις τους θα πρέπει να δίδουν αποδείξεις για «εξοικονόμηση» πόρων. Οι προσωπικοί γιατροί θα παίζουν μάλλον ρόλο χωροφύλακα και θα αποτελέσουν μηχανισμό παρεμπόδισης της πρόσβασης και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Ενα τμήμα του δημόσιου τομέα, που θα διατηρήσει κάποιο επίπεδο υποδομής και εξοπλισμού, θα προσφέρει υπηρεσίες υγείας σε όσους έχουν χρήματα να τις αγοράσουν. Η εξέλιξη αυτή ακυρώνει, σε μεγάλο βαθμό, την ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων. Η ισότιμη περίθαλψη, που υποσχόταν στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ, θα πληγεί και ως ιδέα και θα οδηγηθούμε σε περίθαλψη πολλών ταχυτήτων.

Για διαγνωστικές εξετάσεις τα δημόσια νοσοκομεία, σε κάποιο βαθμό, και τα ασφαλιστικά ταμεία, σε μεγαλύτερο, θα παραπέμπουν τους ασθενείς στα διαγνωστικά κέντρα. Ο ΟΔΙΠΥ θα στρέφεται όλο και περισσότερο στις ιδιωτικές κλινικές και στα διαγνωστικά κέντρα. Από το άλλο μέρος, οι προσωπικοί γιατροί θα συνθλίβονται μεταξύ ΟΔΙΠΥ και ιδιωτικών επιχειρήσεων υγείας, που θα τους παγιδεύουν με «προσφορές». Σε ένα βαθμό και σήμερα οι δημόσιες μονάδες υγείας λειτουργούν ως αγωγοί πόρων προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας. Σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ, τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούν τη βασική πηγή εσόδων των διαγνωστικών κέντρων («Ριζοσπάστης» 21-12-1997). Εξάλλου, οι πληρωμές των δημόσιων νοσοκομείων προς τα διαγνωστικά κέντρα το 1998 υπολογίζονταν σε 200 δισ. («Βήμα» 29-4-2000).

Η ολοένα και περισσότερο υποβαθμισμένη περίθαλψη, που θα παρέχουν τα δημόσια νοσοκομεία αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες (παραπομπές, λίστες κ.ά.), η συμμετοχή στο κόστος και η παρεμπόδιση της πρόσβασης για υπηρεσίες υγείας, θα οδηγήσουν μεγάλες ομάδες ασθενών, κυρίως μεσαίων στρωμάτων και άνω, σε προσφυγή απευθείας στα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία και στις επιχειρήσεις υγείας, με δική τους πληρωμή. Οπως λέγεται, ο Ελληνας για την υγεία του πουλάει και το χωράφι του.