Με την ανεργία στον Πειραιά να αγγίζει το 20%, τη συνέχιση της πολιτικής της εγκατάλειψης, των ιδιωτικοποιήσεων, των «λουκέτων», που εφαρμόζει η κυβέρνηση, σταθερά προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΣΥΝ, πραγματοποιείται στις 19 Γενάρη το 29ο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Τα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο ήταν σημαντικά για το πρώτο λιμάνι της χώρας. Στα δεκάδες εργοστάσια που έχουν κλείσει, προστέθηκαν και τα «Λιπάσματα Δραπετσώνας» με εκατοντάδες εργαζόμενους. Η αντιναυτεργατική και φιλοεφοπλιστική πολιτική της κυβέρνησης συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Η άρση του καμποτάζ, με βάση τον κοινοτικό κανονισμό 3577/92 πριν από το 2004, θα έχει τρομακτικές συνέπειες για τους ναυτεργάτες, το νησιώτικο σύμπλεγμα και συνολικά για τους Ελληνες πολίτες, την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας. Εντείνεται η πολιτική εγκατάλειψης της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στην οποία η ανεργία αγγίζει το 80%. Το πρώτο λιμάνι της χώρας μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρία και περνάει και αυτό στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου με ό,τι συνεπάγεται για τους εργαζόμενους αλλά και για την ίδια την οικονομία και την ασφάλεια της χώρας.

Οι εκατοντάδες εμποροϋπάλληλοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό, στα Σούπερ - Μάρκετ, καθημερινά έχουν να αντιμετωπίσουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, με την εφαρμογή ελαστικών ωραρίων, με παραβιάσεις των Συλλογικών Συμβάσεων κλπ. Στο «στόχαστρο» της κυβερνητικής πολιτικής μπήκαν και τα καπνεργοστάσια στον Πειραιά καθώς αναμένεται η μετεγκατάσταση του «Κεράνη» με άγνωστους για τους εργαζόμενους όρους και συνέπειες.

Καθοριστικό ρόλο στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής που οδηγεί τον Πειραιά σε μαρασμό, έπαιξε και παίζει η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Κινήθηκε στη γραμμή της συναίνεσης και του συμβιβασμού, όπως έχει καθορίσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Επιχείρησε και επιχειρεί τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από τα σοβαρά προβλήματα αλλά κυρίως έχει σοβαρή ευθύνη γιατί δεν οργάνωσε, αντίθετα υπονόμευσε, τη δράση τους απέναντι στα σοβαρά προβλήματα αλλά και στα αντεργατικά μέτρα που έβαλε σε εφαρμογή η κυβέρνηση.

Κόντρα σ' αυτή την κατάσταση, οι ταξικές δυνάμεις στο ΕΚΠ που εκφράζονται με την «Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση» (υποστηρίζεται από την ΕΣΑΚ) έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και στο σωστό προσανατολισμό των αγώνων το προηγούμενο διάστημα. Αποκαλύφθηκαν περισσότερο στα μάτια των εργαζομένων οι συνέπειες και οι επιδιώξεις της κυβερνητικής πολιτικής, έγινε πιο καθαρή η αντιπαράθεση της ταξικής γραμμής της συναίνεσης που εκφράζεται από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΠ, ΠΝΟ.

Οι ταξικές δυνάμεις στον Πειραιά που συσπειρώνονται γύρω από το ΠΑΜΕ και η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Πειραιά πάλεψαν ν' αλλάξουν αυτή την κατάσταση. Η δουλιά και παρέμβασή τους το διάστημα αυτό, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στους αγώνες και στις κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν στην περιοχή του Πειραιά για τα γενικότερα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων, αλλά και στους ναυτεργάτες, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στο λιμάνι, στον ΟΣΕ, στον ΗΣΑΠ.

Για την κατάσταση στο ΕΚΠ και τα προβλήματα των εργαζομένων του Πειραιά, ο γραμματέας του ΕΚΠ και στέλεχος της ΔΕΣΚ Μιχάλης Νουφαρίτσης, σημείωσε μιλώντας στο «Ρ»: «Απέναντι στη διαμαρτυρία και στη δυσαρέσκεια των εργαζομένων που μεγαλώνει, η κυβέρνηση αξιοποιεί τον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης προκειμένου πιο εύκολα να περνάει την πολιτική της. Σημαντικό ρόλο σ' αυτό παίζουν οι πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που νομιμοποιούν τον "κοινωνικό διάλογο" και μέσα απ' αυτόν βάζουν πλάτη ώστε να εφαρμόζεται αυτή η πολιτική».

«Τα προβλήματα του Πειραιά, όπως είπε ο Μ. Νουφαρίτσης, είναι τεράστια. Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς φτάνοντας ήδη το 20%. Οι Ελληνες ναυτεργάτες πετιούνται μαζικά από τα καράβια, ενώ η άρση του καμποτάζ σύμφωνα με το διαλυτικό κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης 3577/92 , θα φέρει σημαντικές αλλαγές σε βάρος των ναυτεργατών και συνολικά της χώρας. Καμία αλλαγή παρά τις υποσχέσεις δε σημειώθηκε στη Ζώνη, που συνεχίζει ουσιαστικά να υπολειτουργεί, κλάδοι ολόκληροι εξαφανίστηκαν και άλλοι συρρικνώνονται καθημερινά».

«Σ' αυτό το διάστημα - υπογράμμισε - οι εργαζόμενοι του Πειραιά πάλεψαν και αντιστάθηκαν στην αντεργατική λαίλαπα. Οργάνωσαν τον αγώνα τους που πολλές φορές είχε και αποτελέσματα. Εδωσαν το μήνυμα για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι ανώτερες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το μήνυμα αυτό λέει, ότι μόνο η κοινή δράση, το ισχυρό πανεργατικό μέτωπο θα κάμψουν την κυβερνητική αδιαλλαξία, θα φέρουν αποτελέσματα στην πάλη και στον ταξικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος για την αλλαγή αυτής της κατάστασης».