Με μια πολιτική «γιορτή» τίμησαν τους αγώνες του χτες και του αύριο για τη γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, που γέμισαν χτες το θέατρο «Βεάκη»
Μέσα από κείμενα της εποχής, λογοτεχνικά αποσπάσματα, μαρτυρίες γυναικών, ποιήματα και τραγούδια από το μουσικό συγκρότημα της ΚΝΕ, παρουσιάστηκαν τα πρώτα αγωνιστικά «σκιρτήματα», οι αιματηροί αγώνες που έδωσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενες σε ολόκληρο τον κόσμο στους δρόμους και στους τόπους δουλειάς. Παράλληλα, ζωντάνεψαν οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας που επεφύλαξε ο καπιταλισμός στις γυναίκες, αλλά και η πάλη για την κατάκτηση της ισοτιμίας, της χειραφέτησης των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων στον 20ό αιώνα.
Από τις ηρωίδες της Παρισινής Κομμούνας μέχρι τις γυναίκες που συνέβαλαν στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και τις άλλες λαϊκές δημοκρατίες, από τις πρώτες γυναίκες απεργούς που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους στις «απεργιακές φρουρές», μέχρι τις μαχήτριες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, καταγράφηκε ο μακρύς κατάλογος της συμβολής των γυναικών στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από κάθε κοινωνική ανισότητα.
Η Εύη Κοντόρα, μέλος του Προεδρείου της ΟΓΕ, τόνισε ότι η 8ηΜάρτη αποτελούσε πάντα ορόσημο απολογισμού δράσης, αλλά και αφετηρία για νέους αγώνες. «Ποτέ δεν υπήρξε για μας μία επετειακή ημερομηνία. Αντίθετα, η αστική τάξη επιχειρεί συστηματικά να απογυμνώσει τη μέρα αυτή από το ιστορικό και αγωνιστικό της περιεχόμενο, αποπροσανατολίζοντας τις γυναίκες, ιδιαίτερα εκείνες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων που άμεσα τις αφορά», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Ο καπιταλισμός "ποντάρει" στις γυναίκες και γνωρίζει πώς να τις χειραγωγεί. Σαν διέξοδο, τους προτείνει την ατομική λύση, το βόλεμα, τον εφησυχασμό και για να καταπιούν ευκολότερα το χάπι, σερβίρει μαζί και ένα δηλητήριο με γλυκιά γεύση. Ενα δηλητήριο που σπρώχνει τις ανισότιμες, εκμεταλλευόμενες και διπλά καταπιεσμένες γυναίκες στην παραίτηση από οποιαδήποτε συλλογική δράση».
Η Ε. Κοντόρα κλείνοντας είπε ότι σήμερα «τιμούμε τις γυναίκες εκείνες που πρώτες συνειδητοποίησαν την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης και κατέκτησαν με το αίμα τους τα πρώτα δικαιώματα, έδωσαν υπόσχεση ότι ο αγώνας μας θα συνεχιστεί, θα κλιμακωθεί και θα αποκτήσει καινούρια ποιοτικά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά που θα συσπειρώνουν όλο και περισσότερες γυναίκες. Για ένα ελπιδοφόρο μέλλον χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
Αντίθετα, σήμερα, όπως τονίστηκε, «γίνεται πια σαφές ότι ο καπιταλισμός δεν έχει να δώσει παρά μόνο βάσανα στις γυναίκες και σε όλο το λαό». Κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν είναι κατοχυρωμένο αν δε συνοδευτεί από βαθιές κοινωνικές αλλαγές που συνδέονται με την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ειπώθηκε χαρακτηριστικά. «Διέξοδος υπάρχει. Αρκεί να οργανωθούν και να παλέψουν οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μαζί με το εργατικό ταξικό κίνημα και το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, και να διεκδικήσουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, το δρόμο για την ουσιαστική ισοτιμία και απελευθέρωση των γυναικών», ανέφερε η Ε. Κοντόρα.