Απο πρόσφατη κινητοποίηση για την προστασία των ανέργων στο Περιστέρι |
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, μεγαλώνουν τα αδιέξοδα για τους χιλιάδες ανέργους που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα χτες η Ελληνική Στατιστική Αρχή το Δεκέμβρη του 2010 έφτασαν τους 733.645 (ποσοστό 14,8%). Αυξήθηκαν, δηλαδή, κατά 228.535 (σε ποσοστό 45,2%) σε σχέση με το Δεκέμβρη του 2009, οπότε και οι άνεργοι ήταν 505.110 (ποσοστό 10,2%), σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Η πραγματική ανεργία είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς, σύμφωνα με τα κριτήρια μέτρησης της ΕΛΣΤΑΤ, απασχολούμενος θεωρείται όποιος τη βδομάδα της καταγραφής έχει εργαστεί έστω και μια ώρα! Σημειώνεται ότι τον ίδιο μήνα οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ ήταν 804.597.
Από τα πρώτα «θύματα» αυτής της άγριας επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβερνητικής πολιτικής είναι και οι νέοι, καθώς το Δεκέμβρη η ανεργία στην ηλικιακή ομάδα 15 έως 24 ετών έφτασε το 39%. Σημειώνεται επίσης ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για πρώτη φορά - τουλάχιστον από το 2005 - ο αριθμός των απασχολουμένων (4.233.764) είναι μικρότερος από αυτόν των οικονομικά μη ενεργών (4.353.148). Εκτός, βέβαια, από τους νέους, άγριο χτύπημα δέχονται και οι γυναίκες όπου το ποσοστό ανεργίας το Δεκέμβρη του 2010 έφτασε το 18,7%, από 14,8%, ενώ άλμα έκανε και το ποσοστό ανεργίας των ανδρών που έφτασε το 11,9% από 6,9% τον αντίστοιχο μήνα του 2009. Μάλιστα, το ποσοστό των ανδρών έπιασε διψήφιο ποσοστό για πρώτη φορά τουλάχιστον από το 2005.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το ποσοστό ανεργίας στους νέους 25 έως 34 ετών έφτασε στο 21% (από 13,7%), στην ηλικιακή ομάδα 35 έως 44 ετών στο 12,2%, στην ηλικιακή ομάδα 45 έως 54 ετών στο 9,2% και στην ηλικιακή ομάδα 55 έως 64 ετών στο 7,1%. Τέλος, άνοδος στα ποσοστά ανεργίας εμφανίζεται σε όλες τις Περιφέρειες.
Από τη μεριά της, η υπουργός Εργασίας, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες, έκανε λόγο για προγράμματα - «στήριξης της εργασίας» και «ανάχωμα στην ανεργία». Ωστόσο, αυτά που εξήγγειλε αφορούν τα γνωστά προγράμματα ανακύκλωσης ανέργων και κατά βάση χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, με τα οποία επεκτείνεται και καθαγιάζεται η «ευκαιρία» σε προσωρινή απασχόληση.
Το πρώτο πρόγραμμα αφορά την τοποθέτηση 55.000 ανέργων για 5 μήνες σε θέσεις «κοινωνικής εργασίας» για την οποία θα τους καταβάλλεται το «επίδομα κοινωνικής εργασίας» που θα ανέρχεται μόνο μέχρι το ποσό των 625 ευρώ καθαρά, με κάλυψη των ασφαλιστικών τους εισφορών από το κράτος. Στο πρόγραμμα αυτό θα εμπλακούν εκτός από την τοπική διοίκηση, Εργατικά Κέντρα, Επιμελητήρια, αλλά και ΜΚΟ και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι επιδοτούμενοι θα εργάζονται σε υπηρεσίες κοινωφελούς χαρακτήρα, όπως σε έργα για το περιβάλλον, σε κατ' οίκον φροντίδα ηλικιωμένων και ΑμΕΑ, σε κοινωνικά παντοπωλεία, οδική ασφάλεια μαθητών, εξωσχολικά προγράμματα για μαθητές κ.λπ. Υπηρεσίες και τομείς, δηλαδή, όπου αναδεικνύεται ακόμα πιο καθαρά η ανάγκη εξασφάλισης σταθερού και με πλήρη δικαιώματα απασχολούμενου προσωπικού.
Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση, και την ώρα μάλιστα που απολύει κατά χιλιάδες εργαζόμενους σε αντίστοιχες υπηρεσίες σε δήμους και δημόσιο, προσωρινά επιδιώκει να τοποθετήσει εκεί μερικές χιλιάδες ανέργους, οι οποίοι μετά τη λήξη του προγράμματος θα καταλήξουν και πάλι άνεργοι. Ταυτόχρονα, εγκαινιάζει ένα νέο τύπο εργασίας και εργαζόμενου της «κοινωνικής εργασίας», με κύριο χαρακτηριστικό την κατάργηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, αφού το μόνο που τους εξασφαλίζεται είναι η αμοιβή στο ύψος περίπου του κατώτερου βασικού μισθού της ΕΓΣΣΕ!
Προσωρινές θέσεις εργασίας και εμπειρίας, κατάρτισης και επιμόρφωσης είναι αυτές που προβλέπονται και με τα Τοπικά Προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης (ΤΟΠΣΑ) στις 13 περιφέρειες της χώρας, σε μια προσπάθεια να δοθούν «προίκα» στους περιφερειάρχες και στη νέα διοικητική δομή της χώρας. Παράλληλα, συνεχίζονται και για το 2011 τα προγράμματα με τα οποία ενισχύονται αδρά οι μεγαλοξενοδόχοι με την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών για την εποχική πρόσληψη ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Απέναντι στη λαίλαπα της σφοδρής επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι επιβάλλεται χωρίς καμία καθυστέρηση να συσπειρωθούν να δώσουν τη μάχη για μέτρα ανακούφισης και ουσιαστικής προστασίας των ανέργων. Να παλέψουν, ανάμεσα σε άλλα, για: