Η σημερινή μας επίσκεψη εδώ γίνεται με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, και ακριβώς σκεφτήκαμε να έρθουμε σε ένα χώρο, σε ένα εργοστάσιο, που έχει πάρα πολύ μεγάλο αριθμό γυναικών - από ό,τι κατάλαβα στην παραγωγή γυναίκες είναι οι περισσότερες, ελάχιστοι είναι οι άντρες - και έτσι επιλέξαμε το δικό σας εργοστάσιο, ανάμεσα, βεβαίως, στα πάρα πολλά που υπάρχουν. Βέβαια, δεν είναι η μοναδική επίσκεψη. Ολα τα στελέχη του Κόμματος επισκέπτονται ανάλογα εργοστάσια.

Δεν ξέρω αν έχετε υπόψη σας πώς καθιερώθηκε αυτή η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και δυστυχώς πώς έχει χάσει και το χαρακτήρα της. Εγινε πρόταση να καθιερωθεί η Διεθνής Μέρα της εργαζόμενης γυναίκας, και μάλιστα της εργάτριας, όχι γενικά όλων των γυναικών, γιατί υπάρχουν και γυναίκες που καλοπερνούν, δεν είναι όλες που έχουν προβλήματα.

Είναι, λοιπόν, μέρα της εργάτριας, γενικότερα της γυναίκας της εργαζόμενης και αυτή προτάθηκε το 1901, πρόταση των σοσιαλιστριών, δηλαδή κομμουνιστριών γυναικών σε ανάμνηση για τις δολοφονίες εργατριών γυναικών το 1857 στις ΗΠΑ, όταν αυτές πάλευαν για το 8ωρο, για το 10ωρο, για να πάρουν έναν ανθρώπινο μισθό.

Και τέτοια γεγονότα έδειξαν, αν θέλετε, την πρώτη προσπάθεια χειραφέτησης της γυναίκας, συνειδητοποίησης της δύναμής της και της προσφοράς της. Επισήμως, καθιερώθηκε η πρώτη γιορτή της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας το 1910. Αυτή η γιορτή, ενώ ταυτίστηκε με πρόταση των κομμουνιστριών, αγνοήθηκε για πάρα πολλά χρόνια - ως συνήθως οι προτάσεις των κομμουνιστών αγνοούνται - αλλά η δύναμη ήταν τέτοια και ιδιαίτερα όταν υπήρχαν σοσιαλιστικές χώρες, το ένα τρίτο της Γης, όπου τελικά αναγκάστηκε να την υιοθετήσει και ο ΟΗΕ και να γίνει επίσημη ημέρα για τη γυναίκα σε όλο τον κόσμο. Και στο σοσιαλιστικό και στον καπιταλιστικό.

Βέβαια, σιγά σιγά έχασε τον αγωνιστικό της χαρακτήρα, όχι από την πλευρά μας, όχι από την πλευρά των εργατικών σωματείων που παλεύουν, όχι από την πλευρά των γυναικείων οργανώσεων που παλεύουν. Αλλά ο επίσημος γιορτασμός πια έχει καθιερωθεί ανάμεσα σε ανέκδοτα για τις γυναίκες, ανάμεσα σε ωραιοποίηση της θέσης των γυναικών.

Μάλιστα, εδώ και καμιά 20ετία έχει μετατραπεί σε μια ημέρα, γυνακοπαρέας όπως λέγεται, όπου οι γυναίκες μαζεύονται σε ταβέρνες, σε εστιατόρια και γιορτάζουν τη μέρα τους. Οχι ότι είναι κακό να πάνε σε μια ταβέρνα οι γυναίκες να πιουν ένα κρασάκι και να συζητήσουν τα προβλήματά τους, αλλά πάνω από όλα αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ζωή της γυναίκας κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερη.

Βεβαίως, εμείς δεν περιοριζόμαστε κάθε 8 του Μάρτη να θυμόμαστε τα προβλήματα των γυναικών, αλλά θεωρούμε ότι αυτή η μέρα δεν πρέπει να χάνεται. Σημαδεύτηκε από το θάνατο, ξαναλέω, γυναικών που συνέβαλαν μαζί με εργάτες άντρες βέβαια, στο να υπάρχουν κάποιες κατακτήσεις. Πρέπει να τη θυμόμαστε και να είναι μέρα ανανέωσης, αν θέλετε, της προσφοράς των γυναικών στον αγώνα, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά για την οικογένειά τους, για τον τόπο τους.

Σεβόμενη το χρόνο που πρέπει να καθίσω εδώ, δεν μπορεί να σταματήσει η δουλειά του εργοστασίου, επιτρέψτε μου να σας πω τις θέσεις του ΚΚΕ για τις γυναίκες και γιατί σήμερα θεωρούμε ότι ξαναμπαίνουν στο επίκεντρο τα προβλήματα των γυναικών και γενικότερα της εργατικής και της λαϊκής οικογένειας.

Εμείς πιστεύουμε στην απόλυτη κοινωνική ισότητα των δύο φύλων. Και αυτό δεν το λέμε τώρα που στα χαρτιά το λένε όλοι. Αλλά το πρωτοείπαμε επίσημα, σημειώστε, το 1918, όταν τότε το να τολμήσεις να πεις ότι η γυναίκα είναι ίση με τον άντρα, θεωρούνταν τραγικό λάθος, προσβολή και οι πρώτες γυναίκες αγωνίστριες έπαιρναν τον τίτλο, με συγχωρείται για την έκφραση, πόρνης. Η γυναίκα ήταν μόνο για να γεννοβολάει, τίποτα άλλο.

Επομένως, δεν είμαστε καινούργιοι στην ανάδειξη της ισοτιμίας της γυναίκας. Θέλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα, γιατί σήμερα η ΕΕ παραδείγματος χάρη, και τα άλλα κόμματα μιλάνε για την ισοτιμία των δύο φύλων, εμείς λέμε για την κοινωνική ισότητα των δύο φύλων. Οταν λένε για την ισοτιμία των δύο φύλων, είναι ένα λάστιχο που το καταλαβαίνουν όπως συμφέρει. Παραδείγματος χάρη, εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορές μεταχείρισης των δύο φύλων και μεταξύ τους, στη σχέση τους, αλλά κυρίως από το κράτος, την πολιτεία κ.λπ.

Ομως υπάρχουν βιολογικές διαφορές. Οι βιολογικές διαφορές δε δικαιολογούν κοινωνικές διαφορές. Παραδείγματος χάρη, η γυναίκα φέρνει μεγαλύτερο βάρος στην αναπαραγωγή της οικογένειας, όχι μόνο στους 9 μήνες εγκυμοσύνης, αλλά όταν μπαίνει στην παραγωγική ηλικία που μπορεί να γεννήσει η γυναίκα πρέπει να προστατεύεται. Γιατί μια δουλειά παραδείγματος χάρη, ή οι συνθήκες ζωής, ή τι τρώμε κ.λπ., δημιουργούν προβλήματα στο γυναικείο οργανισμό, αυξάνονται τα προβλήματα και οι κίνδυνοι για το παιδί, χωρίς να σημαίνει ότι προβλήματα που έχουν σχέση με τη μόλυνση, τη ρύπανση κ.λπ. δεν εκθέτουν σε κινδύνους το παιδί και από την πλευρά του άντρα, αλλά από τη γυναίκα είναι πολύ περισσότεροι.

Οι βιολογικές διαφορές, παραδείγματος χάρη, δείχνουν ότι η γυναίκα, πιο δύσκολα μπορεί να σηκώνει μεγάλα βάρη. Αλλά τέτοιες βιολογικές διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στους νέους, στους ηλικιωμένους και τους μεσήλικες, είναι φυσιολογικές, βιολογικές διαφορές, που δε δικαιολογούν ανισότητα.

Εμείς θεωρούμε ότι οι βιολογικές διαφορές ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα - γιατί ξέρετε ότι υπάρχουν δύο φύλα, δεν θα κατασκευάσουμε τώρα τρίτο και τέταρτο φύλο, η φύση έδωσε άντρες, γυναίκες με συγκεκριμένα βιολογικά χαρακτηριστικά - απαιτούν και ορισμένες προσαρμογές στις συνθήκες ζωής και κυρίως της εργασίας στις γυναίκες. Και μάλιστα, παίρνουμε υπόψη ότι σε συνθήκες του συστήματος του καπιταλιστικού, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η ταξική εκμετάλλευση, γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν συναντιέται με τη γυναίκα.

Και πρέπει να παίρνονται υπόψη και οι βιολογικές διαφορές και οι κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν γιατί η γυναίκα σηκώνει πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Παραδείγματος χάρη, η γυναίκα δεν πρέπει να εργάζεται τη νύχτα, δεν πρέπει να εργάζεται σε επαγγέλματα βαριά και ανθυγιεινά. Αυτό είναι οι βιολογικές διαφορές που το επιβάλλουν.

Αντικειμενικά σήμερα - και πρέπει να αλλάξει ολόκληρη η κοινωνία για να αλλάξει και αυτό - η γυναίκα είναι πιο δεμένη με την ανατροφή των παιδιών, με τη φύλαξη των ηλικιωμένων, και μάλιστα σε μια κοινωνία που οι ηλικιωμένοι δεν έχουν ιδιαίτερη προστασία, νομίζω ότι αυτά τα ξέρετε. Επομένως, εμείς λέμε ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν τέτοιες ιδιαίτερες διευκολύνσεις. Διότι η γυναίκα, φεύγοντας από τη δουλειά έχει και άλλο ένα μεροκάματο.

Ορισμένα μέτρα υπέρ των γυναικών πάρθηκαν από το 1975 και μετά στη χώρα μας, κάτω από την πίεση του εργατικού και του γυναικείου κινήματος. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και τώρα ακόμα περισσότερο με την κρίση, που δεν τη δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και πάνε να την πετάξουν στην πλάτη των εργαζομένων, καταργήθηκε η απαγόρευση της νυχτερινής δουλειάς.

Ενα από τα ιδιαίτερα μέτρα που εμείς προτείνουμε είναι ότι η συνταξιοδότηση της γυναίκας από τον άντρα πρέπει να έχει πέντε χρόνια διαφορά, παίρνοντας υπόψη ότι ο γυναικείος οργανισμός επιβαρύνεται - εγκυμοσύνες, μυοσκελετικά προβλήματα. Είναι κοινωνική ανισότητα. Και βέβαια εμείς λέμε ότι οι άντρες σήμερα, στον 21ο αιώνα, μπορούν να παίρνουν σύνταξη στα 60 και οι γυναίκες στα 55 γιατί έχει ανέβει η παραγωγικότητα της εργασίας.

Οταν τον 19ο αιώνα πάλευαν για 8ωρο, τον 21ο αιώνα το 7ωρο, εσείς τι λέτε είναι πολύ; Τον 21ο αιώνα είναι πολύ δηλαδή, είναι περιττό, να παίρνεις σύνταξη στα 60 και στα 55; Και όχι μόνο αυτό. Τώρα τη σύνταξη, γυναίκες - άντρες, θα την παίρνουν στα 65. Και πάμε για τα 67 επίσημα και θα πάμε στην πορεία στα 69 επίσημα και θα πάμε και στα 70 επίσημα, γιατί ανακάλυψαν ότι επειδή κάποτε πέθαιναν στα 60 και τώρα πεθαίνουν στα 85, ότι είναι πολυτέλεια να έχεις, ας πούμε, κάποια χρόνια - που ενώ έχεις προσφέρει τα πάντα - να έχεις την ελευθερία που δίνει η ηλικία και να μπορείς να διαμορφώσεις τη ζωή σου όπως εσύ θέλεις και όχι να είσαι υποχρεωμένη να δουλεύεις μέχρι τα 70, για να πάρεις σύνταξη 500, 600, 700 ευρώ το πολύ.

Με αυτήν την έννοια, η σημερινή μέρα πρέπει να γίνει ημέρα αγανάκτησης, αλλά να μη μένουμε στην αγανάκτηση. Πρέπει να πάρεις υπόψη σου το εξής: Ο,τι έγινε στο νόμο, θετικό για τη γυναίκα, παίρνεται πίσω. Και πέρα από αυτά που παίρνονται πίσω, στους τόπους δουλειάς, όσο περνάνε τα χρόνια θα γίνεται ακόμα πιο άγρια η εκμετάλλευση.

Οι νεότερες γυναίκες, δεν έχω υπόψη μου καν πώς είναι εδώ τα πράγματα, αλλά πρέπει να σας πως ότι στον ιδιωτικό τομέα πάρα πολλές κοπέλες δεν τις προσλαμβάνουν όταν υποπτεύονται ότι θα μείνουν έγκυες. Σου βάζουν και στα χαρτιά να πεις ότι δε θα κάνεις παιδί, και δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα τα νέα ζευγάρια, παντρεύονται, οι γυναίκες 35 και νέοι, νέοι άνθρωποι, κάνουν παιδιά στα 40.

Την άλλη Δευτέρα, έχουμε στη Βουλή συζήτηση για το δημογραφικό και τις γεννήσεις. Πρόκειται για υποκριτική συζήτηση, όταν η γυναίκα κάνει το πρώτο της παιδί στα 37 και στα 38, πόσα παιδιά θα κάνει; Και όταν σήμερα αυξάνονται τα νέα ζευγάρια που πρέπει να υποβοηθηθούν για να κάνουν παιδί. Δεν λέμε, να παντρεύονται, όπως παντρευόταν η γυναίκα στα 15 κάποτε, δε θέλουμε να γυρίσουμε σε αυτό, αλλά θέλουμε το ζευγάρι να κάνει παιδιά όσα θέλει, να μην είναι εμπόδιο η στέγη, η έλλειψη παιδικών σταθμών, ο κίνδυνος της απόλυσης κ.λπ.

Θα μπορούσα να σας μιλάω μέχρι αύριο. Παραδείγματος χάρη, ο 21ος αιώνας έχει αναδείξει το εξής πράγμα, την αναντικατάστατη σημασία του ρόλου της πρόληψης στα θέματα Υγείας. Ενας άνθρωπος, ένα παιδί από όταν γεννιέται, από μηδέν, μέχρι να πεθάνει πρέπει να έχει δωρεάν πρόληψη, τακτές εξετάσεις, διότι έχει σημασία να προλάβεις, γιατί πολλοί σήμερα πάνε για πρώτη φορά στη ζωή τους απευθείας στα νοσοκομεία. Δεν υπάρχει πρόληψη. Και η πρόληψη σημαίνει για τη γυναίκα πρόληψη πολλών πραγμάτων - όπως και για τον άντρα - καρκίνων, μυοσκελετικών προβλημάτων, άλλων ασθενειών.

Πρέπει να σας πω, οι τελευταίοι νόμοι που ψηφίστηκαν για την Υγεία ήταν τραγικά αρνητικοί για να μην πω τίποτα χειρότερο. Αυτά που ακούσατε, ότι πρώτα 700 ασφαλισμένοι είχαν έναν γιατρό, τώρα 500 ασφαλισμένοι θα έχουν έναν γιατρό, τα νούμερα είναι σωστά, για την ενοποίηση των Ταμείων, αλλά να ξέρετε το εξής πράγμα: Θα έχεις λιγότερες υπηρεσίες και θα πληρώνεις περισσότερο. Κρατήστε το αυτό.

Μετά, της γυναίκας, χειροτερεύει η ζωή της, από τη θέση του άντρα της, από τον μισθό του άντρα της, όχι μόνο τον δικό της μισθό και κυρίως από τη μεγάλη ανασφάλεια των παιδιών μας. Νομίζω ότι δε λέω τίποτα άγνωστα, τα προβλήματά σας τα ξέρετε δεν περιμένετε από μας.

Ποιο μήνυμα φέρνει το ΚΚΕ. Οτι δε θα βελτιωθεί η ζωή μας αν δεν πάρουν μαζικά μέρος στους αγώνες και οι γυναίκες, δίπλα στους άντρες. Οχι σε αντίθεση με τους άντρες, που λένε μερικοί ότι φταίνε οι άντρες για τις γυναίκες και οι γυναίκες για τους άντρες, αυτά είναι μπούρδες. Βεβαίως, μπορεί οι άντρες μας να μη μας καταλαβαίνουν πάντα πόσο βάρος σηκώνουμε, αλλά και αυτοί είναι διαπαιδαγωγημένοι με έναν ορισμένο τρόπο. Αλλά μπορούμε να τα βρούμε και ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια έχουν δυνατότητες μεγαλύτερης κατανόησης. Δεν είναι εκεί το ζήτημα, μέσα στην οικογένεια θα δώσεις και μάχη με τον άντρα. Το ζήτημα είναι τι κράτος έχεις, τι κυβέρνηση.

Είπατε προηγούμενα που σας είπα «καλημέρα», «τι να κάνουμε;». Αυτό το «τι να κάνουμε» να του αλλάξετε περιεχόμενο, γιατί υπάρχει το «τι να κάνουμε», δηλαδή δεν μπορώ να κάνω τίποτα και υπάρχει το «τι να κάνουμε» δηλαδή να το συζητήσουμε. Που εδώ σημαίνει οργάνωση, αγώνας, σχεδιασμένος αγώνας. Αυτή είναι η καλύτερη προσφορά στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, γιατί τα παιδιά μας θα ζήσουν χειρότερα από μας. Τα προηγούμενα χρόνια, τις προηγούμενες περιόδους, με αγώνες και με θυσίες και εδώ είναι και η προσφορά του Κόμματός μας, καταφέρναμε, η νέα γενιά να ζήσει ποιοτικά καλύτερα από την προηγούμενη. Τώρα, πάμε στην αντίστροφη μέτρηση, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα.

Οπως ξέρετε, σήμερα έχει συνάντηση ο πρωθυπουργός με τους επικεφαλής των κομμάτων. Εμείς ξέρετε τι θα του πούμε, καταρχήν στο τι προτάσεις έχετε, εμείς δε θα διαλέξουμε με ποιο σκοινί θα κρεμαστεί ο λαός, αν θα είναι μεταξωτό, ή αν θα είναι μάλλινο σκοινί ή δεν ξέρω τι άλλο θα είναι. Αυτές τις προτάσεις μας ζητάνε. Ο λαός πρέπει να κόψει το σκοινί που θα τον κρεμάσει. Ειλικρινά, θέλουμε να υπάρχει ένα πνεύμα αισιοδοξίας και αγώνα, αλλά σας λέω ειλικρινά κάθε χρόνο θα είναι και χειρότερα.

Αυτοί θα τα κανονίσουν πώς θα λύσουν το θέμα της κρίσης και του χρέους. Ο,τι και να κανονίσουν, ένα πράγμα θα είναι, πώς θα πληρωθούν οι πιστωτές, είτε με καλή είτε με κακή συμφωνία. Αμα κάνουν καλή συμφωνία για τους πιστωτές, θα την πληρώσει ο λαός, άμα κάνουν κακή συμφωνία για τους πιστωτές πάλι ο λαός. Μη νοιάζεστε, λοιπόν, για καλή ή κακή, να πείτε αυτό είναι το καλύτερο μέτρο ή το άλλο, σημασία έχει τι μέτρα έχει, τι μέτρα θα διεκδικήσετε εσείς, εμείς, όλοι.

Θα ήθελα, λοιπόν, αυτή τη μέρα, σήμερα, να σκεφτείτε μερικά πράγματα. Και μόνο τα περισσότερα χρόνια συνταξιοδότησης, η χαμηλότερη σύνταξη, οι χαμηλότεροι μισθοί, η ανασφάλεια στη δουλειά, πρέπει να σας κάνουν, το «τι να κάνουμε» να το πείτε επιθετικά και όχι μοιρολατρικά. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.