Κυριακή 23 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 27
ΔΙΕΘΝΗ
AΚΤΗ ΕΛΕΦΑΝΤΟΣΤΟΥ
Σχέδια στρατιωτικής επέμβασης

Πριν το νέο εφιάλτη στρατιωτικής επέμβασης, οι κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού δίνουν καθημερινά σκληρή μάχη με τη φτώχεια...
Πριν το νέο εφιάλτη στρατιωτικής επέμβασης, οι κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού δίνουν καθημερινά σκληρή μάχη με τη φτώχεια...
Εντείνονται οι πιέσεις ορισμένων αφρικανικών και δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την εξαπόλυση στρατιωτικής επέμβασης στην Ακτή Ελεφαντοστού, προκειμένου να εγκατασταθεί στον προεδρικό θώκο ο εκλεκτός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου - νεοφιλελεύθερος πολιτικός και πρώην πρωθυπουργός επί χουντικών κυβερνήσεων της δεκαετίας του '90, Αλασάν Ουατάρα. Είναι φανερό πως η «ευαισθησία» τους για τη «δημοκρατία» και σε αυτήν τη δυτικοαφρικανική χώρα των περίπου 20.000.000 κατοίκων συνδέεται άμεσα με σημαντικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.

Η Ακτή Ελεφαντοστού δεν είναι ο «φτωχός συγγενής» της περιοχής, όπως κάποιοι επιχειρούν να την παρουσιάσουν, αλλά η πρώτη χώρα στον κόσμο στην παραγωγή και εξαγωγή κακάο και άλλων αγροτικών προϊόντων σύμφωνα άλλωστε με το σχεδιασμό που έκαναν πριν πολλές δεκαετίες οι Γάλλοι αποικιοκράτες. Επιπροσθέτως, η Ακτή Ελεφαντοστού διαθέτει και σημαντικά πλην ανεκμετάλλευτα (ως επί το πλείστον) υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και προβλέπεται πως ως το τέλος του 2020 η ημερήσια παραγωγή θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 200.000 βαρέλια. Επιπλέον, διαθέτει διόλου ευκαταφρόνητο ορυκτό πλούτο σε χρυσό, διαμάντια και βωξίτη.

Οταν, λοιπόν, κάποιοι είναι έτοιμοι να ξαναβουτήξουν τα χέρια τους στο αίμα των λαών στο όνομα της ...«δημοκρατίας», είναι φανερό πως στην πραγματικότητα στοχεύουν στην εκμετάλλευση του τεράστιου φυσικού πλούτου...

Αφορμές για επέμβαση

Το «όχημα» για την εξαπόλυση μίας πολλαπλώς επικίνδυνης (για την εύθραυστη «ειρήνη» στη δυτική Αφρική) στρατιωτικής επέμβασης είναι η «Δυτικοαφρικανική Οικονομική Κοινότητα», γνωστή ως ECOWAS, που στο παρελθόν έχει κάνει ανάλογες στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Λιβερία και Σιέρα Λεόνε. Δεύτερο (αλλά όχι μικρότερο...) ρόλο στην επέμβαση παίζει η Αφρικανική Ενωση (ΑΕ), που, διά του απεσταλμένου της Κενυάτη πρωθυπουργού Ράιλα Οντίγκα, επιχείρησε έναν (αναμενόμενα) αποτυχημένο διπλωματικό μαραθώνιο, προκειμένου να πεισθεί ο απερχόμενος Πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού Λοράν Γκμπάγκμπο (αρχηγός του «Αϊβοριανού Λαϊκού Μετώπου» και μέλος της ...Σοσιαλιστικής Διεθνούς) να παραδώσει τα ηνία της εξουσίας στον Αλασάν Ουατάρα. Στον άνθρωπο, δηλαδή, που - σύμφωνα με ΟΗΕ, ΑΕ, ΕΕ και ECOWAS - είναι ο «νικητής» του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών της 28ηςΔεκέμβρη. Και αυτό εδώ είναι ακριβώς το «πρόβλημα», ή, καλύτερα, η αφορμή για την τελευταία κρίση που πλήττει την Ακτή Ελεφαντοστού: Ολα υποτίθεται πως συμβαίνουν επειδή ο Γκμπάγκμπο δεν αναγνωρίζει τη νίκη του Ουατάρα, όπως αυτή ανακοινώθηκε από την Εκλογική Επιτροπή και επικυρώθηκε από την αποστολή του ΟΗΕ και τους αξιωματούχους ΗΠΑ, ΕΕ και ECOWAS. Ο απερχόμενος πρόεδρος, δηλαδή, υποστηρίζει ότι ο ίδιος ήταν ο νικητής των εκλογών βασιζόμενος σε απόφαση που εξέδωσε το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας σχετικά με τα τελικά εκλογικά αποτελέσματα...

Εάν τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν πράγματι το «πρόβλημα», τότε είναι προφανές ότι το ζήτημα θα μπορούσε να λυθεί σχετικώς εύκολα με μία επανακαταμέτρηση των αποτελεσμάτων ή έστω με επανάληψη του δεύτερου γύρου των εκλογών υπό συνθήκες που να ελαχιστοποιούν φαινόμενα νοθείας, εκφοβισμού ψηφοφόρων και διαφθοράς. Επειδή, όμως, οι εκλογές είναι η πρόφαση και όχι η αιτία, η κατάσταση έχει περιπλακεί επικίνδυνα. ΟΗΕ, ECOWAS, ΑΕ και ΕΕ αρνούνται την επανακαταμέτρηση των αποτελεσμάτων επιμένοντας (δίχως πειστικά στοιχεία...) πως «τελικός και αδιαμφισβήτητος νικητής» είναι το πρώην μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ για τις βρώμικες δουλειές των καπιταλιστών στη «Μαύρη Ηπειρο», Αλασάν Ουατάρα...

Από το δεύτερο γύρο των εκλογών, ο Ουατάρα παραμένει ταμπουρωμένος στο πολυτελές ξενοδοχείο του Αμπιτζάν «Golf Hotel» μαζί με αρκετές εκατοντάδες κυανόκρανους (που τον ανεφοδιάζουν με τρόφιμα, νερό και διάφορα αγαθά πηγαινοερχόμενοι με στρατιωτικά ελικόπτερα του ΟΗΕ...).

Παράλληλα, ο Γκμπάγκμπο παραμένει στο προεδρικό Μέγαρο υπό τις ασπίδες του στρατού που τον υποστηρίζει θερμά, όπως και το περίπου 50% του λαού της χώρας του...

Βεβαίως, θα πρέπει να σημειώσουμε πως η μεσολάβηση του Κενυάτη πρωθυπουργού Ράιλα Οντίγκα ήταν καταδικασμένη εκ των προτέρων, καθώς ήταν ο πρώτος Αφρικανός ηγέτης που ζήτησε τον περασμένο Δεκέμβρη την πραγματοποίηση στρατιωτικής επέμβασης στην Ακτή Ελεφαντοστού! Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, επιλέχθηκε από την ΑΕ να παίξει το ρόλο του «μεσολαβητή». Πράγμα που αποκαλύπτει πως ο πραγματικός στόχος δεν ήταν η επίλυση της κρίσης, αλλά η επιδείνωσή της για να πραγματοποιηθεί μεσοπρόθεσμα μία στρατιωτική επέμβαση...

Υπέρμαχοι και πολέμιοι της στρατιωτικής επέμβασης

Μία στρατιωτική επέμβαση που από τον περασμένο Δεκέμβρη σχεδιάζουν ΗΠΑ και ΕΕ σε συνεργασία με τους συμμάχους - δορυφόρους που έχουν στην Αφρική. Ηδη, την περασμένη βδομάδα συναντήθηκαν στο Μπαμάκο του Μάλι οι επικεφαλής των επιτελείων στρατού των χωρών - μελών της ECOWAS, αποφασίζοντας τη μετάβασή τους στο βόρειο τμήμα της Ακτής Ελεφαντοστού (που ελέγχεται από υποστηρικτές του Ουατάρα) και από όπου αναμένεται να αρχίσουν την επέμβαση, εάν τελικώς την πραγματοποιήσουν, προκειμένου να τοποθετήσουν στην εξουσία έναν πιο πρόθυμο υπηρέτη των δικών τους συμφερόντων...

Σύμφωνοι με την προοπτική της στρατιωτικής επέμβασης είναι η Νιγηρία (παρά το γεγονός ότι μαστίζεται από θρησκευτικές συγκρούσεις, επιθέσεις ισλαμιστών, ανταρτών στο νότο και έχει εκλογές σε τρεις μήνες), η Σενεγάλη, η Μπουρκίνα Φάσο, ο Νίγηρας και το Τόγκο.

Ενάντια στη στρατιωτική επέμβαση είναι η Γκάνα, η Αγκόλα, η Λιβερία και, πιθανώς, η Νότια Αφρική, που, βεβαίως, δεν ανήκει στη δυτική Αφρική, αλλά είναι αυτήν την περίοδο ένα από τα 15 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο προ ημερών αποφάσισε να αυξήσει μέχρι το καλοκαίρι κατά 2.000 τους κυανόκρανους στην Ακτή Ελεφαντοστού...

Οι διαφωνούντες με τη στρατιωτική επέμβαση θεωρούν πως μία τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε αποσταθεροποιητικές εξελίξεις λόγω της δημιουργίας νέου μεγαλύτερου κύματος προσφύγων και της «μετανάστευσης» ένοπλων ομάδων από την Ακτή Ελεφαντοστού σε γειτονικές χώρες κάνοντας ορατό τον κίνδυνο ανάφλεξης περιφερειακών συγκρούσεων.

Σε κάθε περίπτωση, είναι μάλλον βέβαιο ότι οι υπέρμαχοι της στρατιωτικής επέμβασης θα επιχειρήσουν να κάμψουν αυτές τις αντιδράσεις. Στο μεταξύ θα δώσουν τόσο χρόνο στη «διπλωματία» όσο χρειάζονται για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους με κάθε τρόπο, ακόμη και με τη δύναμη των όπλων...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ