Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα, αναφορικά με την ανεργία στην κατασκευή, δείχνουν ένα μέρος της άθλιας κατάστασης που επικρατεί στον κλάδο. Σύμφωνα με αυτά, ένας στους πέντε οικοδόμους είναι άνεργος ή αλλιώς ποσοστό 20%! Οι απώλειες των θέσεων εργασίας από το 2008 έως το 2010 ανέρχονται σε 186.900, ενώ χιλιάδες ακόμη βρίσκονται προ των πυλών της ανεργίας. Επιπλέον, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, η ανασφάλιστη εργασία, τα ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας αποτελούν καθημερινά φαινόμενα.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τις θέσεις της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για την ανάπτυξη του κλάδου. Οτι, δηλαδή, όσο αυτή εξαρτάται απ' τα κέρδη των μεγάλων εργολαβικών εταιρειών, τόσο η ανεργία θα διογκώνεται, τα έργα θα μειώνονται και τα εργατικά ατυχήματα θα αυξάνονται. Οτι όσο κυριαρχούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα, τόσο περισσότερο οι πλατιές λαϊκές ανάγκες θα αγνοούνται. Διότι, την ώρα που η ανεργία στον κλάδο εκτινάσσεται - και είμαστε ακόμη στην αρχή - την ίδια στιγμή διογκώνονται οι ανάγκες για σπίτια φτηνά, σύγχρονα και ασφαλή, για νοσοκομεία, για σχολεία, για αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση. Συνεπώς, η ανεργία στην οικοδομή δεν αφορά μόνο τους οικοδόμους και τους άλλους εργάτες στον κλάδο, αλλά το σύνολο του λαού. Η αύξηση της ανεργίας στους οικοδόμους συνδέεται άμεσα με το «τι και πόσα» σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, έχουμε όλοι. Δείχνει, με απόλυτη ακρίβεια, την αναντιστοιχία ανάμεσα στις ανάγκες των εργαζομένων και τα συμφέροντα λίγων μεγαλοεργολάβων. Και, τέλος, αποδεικνύει πως αυτή η «ανάπτυξη», που μετράει την ανθρώπινη ζωή, αξιοπρέπεια και εργασία με όρους κέρδους, είναι καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα και απαιτείται μια άλλη ανάπτυξη, ένας άλλος δρόμος, που στο κέντρο του θα έχει τον ίδιο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.