Την «εκκωφαντική» «σιωπή» του ΥΠΠΟ-Τ «μπροστά στην καταστροφή που θα συντελεστεί στο Οβριόκαστρο της Κερατέας» καταγγέλλει ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων (ΣΕΚΑ).

Ο ΣΕΚΑ σημειώνει ότι «λόγω της μεγάλης ποικιλίας και της επιστημονικής αξίας των αρχαιοτήτων του, ο λόφος Οβριόκαστρο περιλαμβάνεται εξολοκλήρου μέσα στον κηρυγμένο ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο της Λαυρεωτικής, ο δε οχυρωμένος οικισμός στην κορυφή του στην αρχαιολογική ζώνη Α του χώρου. Η ζώνη Α, όπως ορίζει ο νόμος, είναι απολύτου προστασίας και δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε κατασκευή ή αλλοίωση. Η ίδια περίπου απαγόρευση ισχύει και για μία έκταση 500 μέτρων γύρω από το οχυρό. Ακόμα κι αν το οχυρό βρίσκεται σε κάποια απόσταση από την περιοχή που χωροθετήθηκε ο ΧΥΤΑ (300 μέτρα!!!), δεν νοείται αρχαιολογικός χώρος με θέα μια χωματερή».

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι δεν επιλέχθηκε τυχαία η θέση μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Λαυρεωτικής: «Ισως με την απαγόρευση της δόμησης λόγω του χαρακτηρισμού του χώρου ως αρχαιολογική ζώνη απολύτου προστασίας Α, η περιοχή καθίσταται στα μάτια της πολιτικής ηγεσίας "άχρηστη", σύμφωνα με τη σύγχρονη αντίληψη της "ανάπτυξης" και επομένως κατάλληλη για σκουπιδότοπο».

Παραθέτουν επίσης και την εκτίμηση των συναδέλφων τους που ερεύνησαν «με ελάχιστα μέσα» την περιοχή: «Αυτά τα μνημεία αποτελούν σημαντικά τεκμήρια της ιστορίας της Κερατέας και της Λαυρεωτικής και πρέπει να σωθούν οπωσδήποτε, όχι μόνο επειδή προστατεύονται τα περισσότερα από τις διατάξεις του Νόμου περί Αρχαιοτήτων, αλλά κυρίως επειδή, όπως συμβαίνει με όλα τα μνημεία, συντηρούν αφ' ενός μεν την ιστορική μας μνήμη και αφ' ετέρου το φυσικό μας περιβάλλον που κινδυνεύει από την καταστροφική μανία και τη λατρεία του πρόσκαιρου κέρδους. Οσες φορές καταστρέφουμε τα μνημεία και το περιβάλλον μας, υπονομεύουμε σοβαρά τη φυσική και την πνευματική ζωή μας, και μάλιστα όχι μόνο τη δική μας αλλά και όλων των επόμενων γενεών, επειδή και τα μνημεία και το περιβάλλον, όταν καταστραφούν, δυστυχώς, δεν ξαναγίνονται».