Στις 3, 4 και 5 Δεκέμβρη πραγματοποιείται το 26ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Μετάλλου (ΠΟΕΜ). Πρόκειται για μια απ' τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες της χώρας, σε έναν κλάδο στρατηγικής σημασίας, που αγγίζει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αλλά και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον κλάδο. Το Συνέδριο έχει ξεχωριστή σημασία και για έναν επιπλέον λόγο. Η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στον κλάδο έχει μπει «καρφί στο μάτι» της εργοδοσίας, αλλά και της κυβέρνησης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δράση του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά. Επιπλέον, στις 19 Ιούνη οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο προχώρησαν σε ένα σημαντικό βήμα συντονισμού, με την ανάδειξη της Πανελλαδικής Γραμματείας Μετάλλου του ΠΑΜΕ.

Για όλα αυτά, καθώς και για τη στάση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που βρίσκεται στην ηγεσία της ΠΟΕΜ, ο «Ρ» μίλησε με τα μέλη της Γραμματείας Μετάλλου του ΠΑΜΕ Δημήτρη Τσιουμπρή, γενικό γραμματέα της ΠΟΕΜ και Θανάση Κοτρώνη, αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας.

-- Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον κλάδο;

-- Δημήτρης Τσιουμπρής: Στον κλάδο η εργοδοσία προχωρά σε μια ανελέητη επίθεση κατά των εργαζομένων. Μαζικές απολύσεις, κλείσιμο εργοστασίων, εκ περιτροπής εργασία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μείωση μισθών και απλήρωτες υπερωρίες. Το κεφάλαιο και η εργοδοσία θέλουν να είναι «ανταγωνιστικοί» και στην περίοδο της κρίσης. Θέλουν να φορτώσουν την κρίση τους στις πλάτες των εργαζομένων. Στη «FOULGOR», αφού για ένα διάστημα προχωρούσε σε απολύσεις με το 2%, σήμερα λέει πως κλείνει το εργοστάσιο και πετάει στο δρόμο 350 εργάτες. Απολύσεις έχουμε και στην «ΚΟΝΤΙ», γαλλική πολυεθνική στο Βόλο, στη «ΒΙΟΣΟΛ», στην «ΑΛΦΙΝ» στην Κομοτηνή και στη «HUSQVARNA», στα Οινόφυτα, η οποία έχει συρρικνωθεί τελείως. Εννοείται ότι έχουμε και τη Ζώνη του Περάματος με ανεργία 80 και 90%.

-- Θανάσης Κοτρώνης: Επιπλέον, έχουμε ένα μεγάλο κλάδο στο μέταλλο, του αυτοκινήτου (συνεργεία, επισκευές, αντιπροσωπείες), με σωρεία των απολύσεων, αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, 6ωρα, 7ωρα κλπ. Αλλά και στις μικρές επιχειρήσεις του κλάδου κυριαρχούν τα ίδια. Πρόκειται λοιπόν για μια άγρια επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε βάρος των κατακτήσεων που είχαμε πετύχει με τους αγώνες μας.

-- Ποια είναι η στάση της ηγεσίας της ΠΟΕΜ απέναντι σε αυτή την επιθετικότητα;

-- Δ. Τ.: Η επιθετικότητα της εργοδοσίας δε θα έφτανε σε τέτοια έκταση, αν δεν υπήρχε η δράση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως εκφράζεται από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αλλά και την «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), που βρίσκονται στην ηγεσία της ΠΟΕΜ. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, στους μεγάλους εργασιακούς χώρους στήριξαν την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, της εργοδοσίας. Στα ναυπηγεία, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός στήριξε όλες τις οδηγίες της ΕΕ, που οδήγησαν στη συρρίκνωσή τους. Η ηγεσία της ΠΟΕΜ, ενώ βάζει πλάτες να περνά η πολιτική της εργοδοσίας, έρχεται μετά και μεσολαβεί στα υπουργεία για το πώς θα γίνουν κάποιες τριμερείς συναντήσεις. Πώς θα φτιάξει, δηλαδή, ένα καλό μνημόσυνο στους εργαζόμενους. Αρνείται να συντονίσει τη δράση των μεταλλεργατών. Φτάνουνε στο σημείο να προσπαθούν να εμποδίσουν όποιο κίνημα έχει ταξικό προσανατολισμό. Αυτό συνέβη και στα ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο. Εκεί το Συνδικάτο Μετάλλου του Πειραιά και το Συνδικάτο Μετάλλου Ελευσίνας «Η ΜΑΣΙΝΑ» απαίτησαν να απασχοληθούν οι εργαζόμενοι με τις συλλογικές συμβάσεις του κλάδου. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, μέσα από το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας και την Ομοσπονδία Μετάλλου, παρενέβη για λογαριασμό της εργοδοσίας να μην περάσουν στους εργαζόμενους οι προτάσεις των ταξικών συνδικάτων. Στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική. Λειτουργούν σαν αμορτισέρ για το πώς θα λιγοστεύουν οι κραδασμοί ενάντια στο σύστημα.

-- Θ. Κ.: Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία προβάλλει ως στοιχείο ...αγωνιστικότητας το γεγονός ότι στα τρία τελευταία χρόνια έκανε ...δύο στάσεις εργασίας για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα! Αυτό και μόνο είναι χαρακτηριστικό του πώς υπονομεύουν τους αγώνες. Αλλά, και παραπέρα. Τι κάνει, για παράδειγμα, η ΠΑΣΚΕ, στην αμυντική βιομηχανία; Ολα αυτά τα χρόνια έβαλε πλάτη στις κυβερνητικές αποφάσεις. Υποστήριξε ως μοναδική και βιώσιμη λύση την ιδιωτικοποίηση του εργοστασίου της ΕΛΒΟ στη Θεσσαλονίκη!

-- Υπάρχει σήμερα απάντηση σε αυτή την κατάσταση;

-- Θ. Κ.: Το κίνημα σήμερα πρέπει να προχωρήσει στην ανασύνταξή του. Να βάλει στην μπάντα τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε κάθε συνδικάτο και επιχείρηση. Να περάσει στην αντεπίθεση. Για το λόγο αυτό πριν από 5 μήνες προχωρήσαμε στη σύσταση της Γραμματείας Μετάλλου του ΠΑΜΕ, όπου συμμετέχουν δεκάδες συνδικαλιστές, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία. Στόχος μας είναι η Γραμματεία να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους στον κλάδο. Να γίνει κέντρο οργάνωσης και καθοδήγησης των αγώνων. Ηδη, όπου υπάρχουν ταξικά συνδικάτα στον κλάδο, οργανώνεται η αντίσταση και οι διεκδικήσεις των συναδέλφων. Η δράση αυτή, όμως, πρέπει να δυναμώσει. Ο συντονισμός των ταξικών δυνάμεων να γενικευτεί.

Οι προσπάθειες που κάνουμε σήμερα είναι να εντάξουμε περισσότερους εργαζόμενους στα συνδικάτα. Να πείσουμε τους εργαζόμενους ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οργάνωση με ταξική κατεύθυνση και γραμμή. Οτι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Αν δεν οργανωθούν οι ίδιοι στα συνδικάτα, δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, δεν ακολουθήσουν το δρόμο αυτό της ταξικής πάλης που έχει ανάγκη σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη μαζικοποίηση και την καλή λειτουργία των σωματείων. Φτιάχνουμε, όπου δεν υπάρχουν, επιτροπές αγώνα και σωματειακές επιτροπές στα εργοστάσια, αλλάζοντας τους συσχετισμούς, αποκτώντας «ποδάρια» σε εργοστασιακά «γκέτο» (π.χ. ΜΕΤΚΑ στο Βόλο). Οι εργαζόμενοι αναγνωρίζουν το ρόλο του ΠΑΜΕ.

-- Μπορούν οι εργαζόμενοι στο μέταλλο να αποκτήσουν μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα; Ποια είναι η πρόταση των ταξικών δυνάμεων;

-- Δ. Τ.: Ο κλάδος του μετάλλου είναι στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας μας. Σήμερα λειτουργεί με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου. Είναι ανάγκη η συσπείρωση και δράση για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με εργατική - λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που θα έχει σαν μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, την ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας.

Ενα παράδειγμα: Τα ναυπηγεία, ενώ πριν λίγα χρόνια απασχολούσαν αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους, σήμερα έχουν συρρικνωθεί. Τη στιγμή που εκατοντάδες πλοία χτίζονται από το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην Κίνα και σε άλλες χώρες του εξωτερικού και κυρίως της Ασίας, στην Ελλάδα δεν κατασκευάζεται ούτε ένα. Χαρακτηριστικό είναι ότι η κυβέρνηση υπέγραψε να δώσουν οι Κινέζοι 5 δισ. δολάρια στους εφοπλιστές της Ελλάδας για να κατασκευάσουν καινούρια καράβια στην Κίνα. Ακόμη η συμφωνία που υπέγραψε με την Αμπου - Ντάμπι για το ξεπούλημα του ναυπηγείου του Σκαραμαγκά, περιορίζει στο μέλλον κάθε κατασκευή πολιτικού καραβιού στο ναυπηγείο.

Δείχνει ότι μια άλλη οικονομία σε όφελος του κοινωνικού συνόλου θα μπορούσε να λειτουργεί ναυπηγεία - εάν κατασκευάζονταν καράβια για την ελληνική ακτοπλοΐα - που να απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους. Και όχι μόνο τα υπάρχοντα ναυπηγεία της χώρας μας, αλλά θα απαιτούνταν να φτιαχτούν και άλλα ναυπηγεία. Το ίδιο συμβαίνει και με την αμυντική βιομηχανία. Σήμερα συρρικνώνεται γιατί οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου, της ΕΕ, είναι να ελεγχθεί η αμυντική βιομηχανία, η πολεμική βιομηχανία, από τις κυρίαρχες χώρες της ΕΕ. Κι όμως θα μπορούσε και σε αυτές τις βιομηχανίες να απασχολούνται χιλιάδες εργαζόμενοι. Μια άλλη οικονομία, δηλαδή, θα μπορούσε να απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους στο μέταλλο σήμερα, με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με αξιοπρεπείς μισθούς, δίχως ανεργία και υποαπασχόληση.