Εικόνα ταχύτατα αναπτυσσόμενης ιμπεριαλιστικής δύναμης χτίζει η Τουρκία, στο πλαίσιο του αναβαθμισμένου ρόλου που επιχειρεί να διαδραματίσει στην Ασία, στην Ευρεία Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια, με όπλο τις σχέσεις της με το μουσουλμανικό κόσμο και την Ενέργεια. Με στόχο την ισχυροποίηση της θέσης της στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα, προκειμένου να αναδειχθεί σε μία από τις ρυθμιστικές δυνάμεις, επιχειρεί να ολοκληρώσει το προφίλ του «στρατηγικού εταίρου» με μία οικονομία, η οποία θα αποστασιοποιείται πλήρως από το παρελθόν του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του πληθωριστικού χρήματος, της οικονομικής αστάθειας, του αυξανόμενου χρέους, αλλά ταυτόχρονα και των πραξικοπημάτων και της πολιτικής αστάθειας, που τη χαρακτήριζαν. Θέτει λοιπόν τις βάσεις για την προσέλκυση επενδύσεων και την οικοδόμηση μίας «μουσουλμανικής δημοκρατίας» στα πρότυπα της δυτικής αστικής δημοκρατίας, θωρακίζοντας την αστική τάξη και το ντόπιο κεφάλαιο.

Ταυτόχρονα, συνεχίζει τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες επιταχύνονται με αφορμή και την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, αλλά και τις μεταρρυθμίσεις που θα προσελκύσουν ξένα κεφάλαια, σύμφωνα με τις υποδείξεις και της ΕΕ, εν μέσω ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Το δημοψήφισμα για τη Συνταγματική Αναθεώρηση της 12ης Σεπτέμβρη, προπαγανδίστηκε ως «ψήφος εμπιστοσύνης» στην κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και πράσινο φως για τη συνέχεια των «μεταρρυθμίσεων», που παρουσιάζονται ως «εκσυγχρονισμός» και «εκδημοκρατισμός» της χώρας, ενώ στην πραγματικότητα διατηρούν και ενισχύουν τον αντιδραστικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους.

Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, που στην ουσία ήταν αποτέλεσμα εκβιασμών, εξαγοράς και χειραγώγησης, αλλά υλοποιούσε τις γραμμές της ΕΕ, υπήρξε ταυτόχρονη άνοδος στο τουρκικό χρηματιστήριο, ενώ στα συγχαρητήρια που λάμβανε ο Ρ. Ερντογάν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν ότι ανοίγει ο δρόμος μίας «νέας εποχής» για τη χώρα. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις κρατών - μελών της ΕΕ που ανέφεραν ότι είναι παράλογο να παραμένουν κλειστές οι πόρτες των Βρυξελλών απέναντι σε μία χώρα όπως η Τουρκία, με τέτοιο ρόλο στο μουσουλμανικό κόσμο, γεωστρατηγική θέση όσον αφορά την ενέργεια, αλλά και την επιβολή των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στις γύρω περιοχές.

Το χαρτί της Συνταγματικής Αναθεώρησης και του εκδημοκρατισμού αναμένεται να χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και στην προεκλογική προπαγάνδα της κυβέρνησης του ΑΚΡ, ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2011. Η προεκλογική προπαγάνδα επιχειρείται να ενισχυθεί και με την ανακοίνωση εκ μέρους του πρωθυπουργού, αυξήσεων στους συνταξιούχους, που επί της ουσίας αναφέρονται σε ψίχουλα, χωρίς να δίνουν διέξοδο στο πρόβλημα της επιβίωσης, των απόμαχων της δουλειάς, που καλούνται να ζήσουν με συντάξεις της τάξης των 150 έως 750 ευρώ το μήνα.

Το κλίμα υπέρ της τουρκικής οικονομίας, στον τομέα των εντυπώσεων, έχει ήδη αρχίσει να ενισχύεται με την πρόσφατη εκτίμηση του οίκου «Moody's», ο οποίος και έδωσε το πράσινο φως, αναβαθμίζοντας το τουρκικό χρέος σε «θετικό» από σταθερό, με τους εκτιμητές του να υποστηρίζουν ότι η τουρκική οικονομία «αποδείχθηκε απροσδόκητα ισχυρή έχοντας ανακάμψει σε προ κρίσης επίπεδα». Στο ίδιο μοτίβο αναμένεται και αναβάθμιση των προοπτικών ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας στο 6,5% για το 2010 και στο 5% για το 2011. Σε αυτή τη βάση άλλωστε εδράζεται και η άποψη του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, ο οποίος εκτίμησε ότι ο «οικονομικός ρεαλισμός θα εξασθενίσει το αντιτουρκικό αίσθημα», που εμφανίζουν Γερμανία, Αυστρία και Γαλλία, προσθέτοντας ότι η φτηνή εργατική δύναμη της Τουρκίας θα μπορέσει να «ανανεώσει» την αγορά της Ευρώπης.

Μία ακόμα ψήφος εμπιστοσύνης στον Ρ. Ερντογάν, που εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ο οποίος με πρόσχημα την «εξυγίανση και ισχυροποίηση της οικονομίας», προωθεί ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και αντεργατικά μέτρα, τη στιγμή που οι εκτιμήσεις της τουρκικής κυβέρνησης πέρα από την ανάπτυξη «βλέπουν» και αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος στα 10.000 δολάρια ετησίως. Αύξηση παρουσιάζουν και οι τουρκικές εξαγωγές φτάνοντας το 10,25%.

Ακόμα μία απόδειξη ότι η διαφημιζόμενη ανάπτυξη και τα στατιστικά στοιχεία δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που βυθίζονται στη φτώχεια και την ανεργία, όμηροι των συμφερόντων που υπηρετεί η αστική δημοκρατία του κεφαλαίου.

Σημαντική ενίσχυση του γοήτρου, αλλά και της ισχύος της τουρκικής οικονομίας επιδιώχτηκε και από την επίσκεψη στην Αγκυρα του Κινέζου πρωθυπουργού, Γουέν Τζιαμπάο, την προηγούμενη βδομάδα.

Η Τουρκία εμφανίζεται με επιθετική πολιτική στη διεκδίκηση συμμαχιών και συνεργασιών, προσθέτοντας στους στρατηγικούς της εταίρους, μετά τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τη Ρωσία, την Κίνα. Στόχος των συμφωνιών που υπογράφηκαν μεταξύ Τζιαμπάο και Ερντογάν, είναι να ενισχυθεί η συνεργασία των δύο χωρών, των οποίων οι εμπορικές συναλλαγές θα φτάσουν τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια το 2011 και τα 100 το 2012, να ανοίξει ο δρόμος των επενδύσεων, προκειμένου να φτάσουν και στην ενεργειακή συνεργασία, που θα ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τη θέση της Τουρκίας στο ενεργειακό παιχνίδι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι Κίνα και Τουρκία έχουν και στρατιωτικές σχέσεις ήδη από το 1996, ενώ τον περασμένο μήνα πραγματοποίησαν και κοινές ασκήσεις στην περιοχή της Κόνια, τονίζοντας ότι αντιμετωπίζουν κοινές απειλές που τους υπαγορεύουν τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας, επικαλούμενες το τρίπτυχο της «τρομοκρατίας, του εξτρεμισμού και των αποσχιστικών τάσεων».

Οι ασκήσεις Κίνας - Τουρκίας εμφανίστηκαν να προκαλούν την αντίδραση των ΗΠΑ, καθώς ο ρόλος του Πεκίνου, που διεισδύει στην Ευρασία, δείχνει να προκαλεί ανησυχία για την αναβάθμιση του ρόλου της στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια.

Ιδιαίτερης σημασίας χαρακτηρίζεται και η επίσκεψη του Ρ. Ερντογάν στη Γερμανία, όπου είχε συνάντηση με την καγκελάριο της χώρας Αγκελα Μέρκελ, προβάλλοντας τις απαιτήσεις της Τουρκίας για απρόσκοπτη συνέχεια και επιτάχυνση των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, τονίζοντας το γεωστρατηγικό ρόλο της Αγκυρας.

Ο Ρ. Ερντογάν, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της αναγκαιότητας ένταξης μίας μουσουλμανικής χώρας σαν την Τουρκία στην ΕΕ, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της Ενωσης στην περιοχή της «Ευρείας Μέσης Ανατολής», σε δηλώσεις του τόσο στη Γερμανία, όσο και μετά την επιστροφή του, υποστήριξε ότι δεν πρέπει να καθυστερεί η διαδικασία, ζητώντας από τους 27 να «τηρήσουν τη δέσμευσή τους» προς την Αγκυρα, όσον αφορά τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις. Αναφερόμενοι δε στο Κυπριακό, ο Τούρκος πρωθυπουργός, αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, επαναλαμβάνουν σε κάθε ευκαιρία, ότι δε θα πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Στα τουρκικά επιχειρήματα όσον αφορά το Κυπριακό και τη σύνδεσή του με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, παραμένει και το δημοψήφισμα του 2004, με την Αγκυρα να ισχυρίζεται ότι αφού το ψευδοκράτος ενέκρινε το Σχέδιο Ανάν και η ελληνοκυπριακή πλευρά όχι, την ευθύνη για την μη επίλυση του Κυπριακού την έχει πλέον η Κυπριακή Δημοκρατία, επομένως δε θα έπρεπε να εμποδίζει την τουρκική είσοδο στην ΕΕ.

Η Τουρκία αποδεικνύει ότι αναβαθμίζει το ρόλο της και διεκδικεί δυναμικά το μερίδιο στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα τόσο στον τομέα της Ενέργειας, όσο και της επιρροής στο μουσουλμανικό κόσμο. Η οικονομία της αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ τα λαϊκά στρώματα της χώρας αναγκάζονται να επιβιώσουν με μισθούς και συντάξεις πείνας, ανεργία στο 20% - σε πραγματικά ποσοστά - σε καθεστώς κρατικής τρομοκρατίας, γεγονός που κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ενδυνάμωση του λαϊκού κινήματος, όπως επισημαίνει το ΚΚ Τουρκίας.