O άκρατος επαγγελματισμός, το κυνήγι του κέρδους και τα παιχνίδια συμφερόντων από τους παράγοντες - επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου έχουν οδηγήσει σήμερα αρκετά ιστορικά σωματεία να βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής. Η μετατροπή των σωματείων σε επιχειρήσεις τα καταντάει δέσμια στα τερτίπια των επιχειρηματιών. Η κρίση που έχει χτυπήσει τον τελευταίο καιρό τη Λίβερπουλ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού η ιστορική ομάδα των «Ρεντς» πληρώνει τις ...αμερικανιές των ιδιοκτητών της, Τομ Χικς, Τζορτζ Τζιλέτ, αλλά και τα επιχειρηματικά παιχνίδια της επόμενης μέρας, μιας και πλέον γίνεται μπαλάκι σε πόλεμο συμφερόντων. Εκτός ότι παραπαίει αγωνιστικά, είναι και στη δίνη οικονομικών προβλημάτων που δείχνουν τη γύμνια ενός μοντέλου ποδοσφαίρου που το μόνο που θέλει είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, αφήνοντας πίσω ακόμα και μοντέλα που είχαν συνδυαστεί με την ιστορία της ομάδας, όπως είναι η ανάπτυξη των ακαδημιών.

Αντιμέτωπη με χρέη προς τράπεζες άνω των 300.000.000 ευρώ και με προθεσμία αποπληρωμής την 11η Οκτώβρη, η Λίβερπουλ βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και ο χρόνος κυλά αντίστροφα. Η είδηση που βγήκε την εβδομάδα που πέρασε και αναφερόταν στο ενδιαφέρον, για αγορά της αγγλικής ομάδας, μιας αμερικανικής αθλητικής εταιρείας (ΝESV), ιδιοκτήτριας της περίφημης ομάδας μπέιζμπολ «Boston Red Sox», μπορεί να χαροποίησε τους οπαδούς των «Ρεντς» της Αγγλίας, αφού σημαίνει και τη φυγή των νυν ιδιοκτητών (και επίσης Αμερικανών) Τομ Χικς και Τζορτζ Τζιλέτ, ωστόσο δημιουργεί και σκεπτικισμό. Τα τελευταία χρόνια έχουν δει πολλά τα μάτια τους από τις επιχειρηματικές νοοτροπίες που έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και σίγουρα δεν μπορούν να αγγίξουν ούτε στο ελάχιστο το συναισθηματικό δέσιμο των Αγγλων οπαδών με τις ομάδες τους, ιδιαίτερα με κάποιες όπως η Λίβερπουλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Νιούκαστλ, που σημαίνει για αυτούς κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό σωματείο. Aλλωστε, οι πρώτες πληροφορίες κάνουν λόγο για μια ιδιαίτερα χτυπημένη από την καπιταλιστική κρίση ΝESV και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Από την άλλη η βιαστική κίνηση του πρόεδρου του ΔΣ της Λίβερπουλ, Μπράουτον, να ανακοινώσει άρον άρον τη συμφωνία (αφού οι ημερομηνίες πίεζαν και ο ίδιος ήθελε να φύγει το αμερικανικό δίδυμο) σκόρπισε αρχικά ενθουσιασμό, όμως η υπόθεση δε φαίνεται να κλείνει. Οι Χικς και Τζιλέτ αξιώνουν από τους εν δυνάμει νέους ιδιοκτήτες, που θα πρέπει να καλύψουν τα δάνεια της ομάδας στην Τράπεζα της Σκωτίας, και ένα μεγάλο ποσοστό κέρδους για αυτούς και δε δείχνουν τόσο εύκολα να φεύγουν. Μέχρι την ώρα που γραφόταν το κείμενο, τα πράγματα παρέμεναν ρευστά. Και εάν για την έγκριση που απαιτείται από την Πρέμιερ Λιγκ ώστε να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση δε φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα (όπως και σε άλλες περιπτώσεις η αρμόδια αρχή του αγγλικού πρωταθλήματος αποδεικνύεται ...γαλαντόμα), ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ανοίγει ο μακρύς δρόμος της νομικής οδού.

Οπως και να έχει, σοβαρό είναι το ενδεχόμενο η εβδομάδα που αρχίζει σήμερα να είναι ίσως η πιο κρίσιμη στην ιστορία του συλλόγου. Και αυτό γιατί εάν τελικά δεν ολοκληρωθεί η αλλαγή και οι νέοι ιδιοκτήτες δεν αναλάβουν τα χρέη ή στις 15 Οκτώβρη η Τράπεζα της Σκωτίας («Royal Bank of Scotland» ή εν συντομία RBS), ο βασικός πιστωτής του συλλόγου αποκτά το δικαίωμα να αποσύρει τα κεφάλαιά της (είτε σε μορφή χρήματος, είτε σε μορφή εγγυήσεων), να κλείσει τους λογαριασμούς, να «παγώσει» τις πιστωτικές κάρτες των μεταγραφών και γενικώς να αναλάβει τη διαχείριση της Λίβερπουλ, εκτοπίζοντας τους νυν μεγαλομετόχους, Τομ Χικς και Τζορτζ Τζιλέτ.

Η προθεσμία αποπληρωμής των δανείων που έχει εισπράξει ο σύλλογος από τις τράπεζες έληξε στις 6 Οκτώβρη (από αυτή τη μέρα οι πιστωτές έχουν δικαίωμα να ζητήσουν πίσω τα δάνεια) και εάν δεν έχει αποπληρωθεί το υπόλοιπο των 331.500.000 ευρώ, τότε ο σύλλογος αλλάζει καθεστώς, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Ακόμα και τα πράγματα να οδηγηθούν εκεί, μπορεί πάλι το διώξιμο των Χικς και Τζιλέτ να είναι πάλι το μόνο καλό της υπόθεσης, ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι προβλήματα λύνονται. Αλλωστε, είναι εμφανέστατο ότι για την RBS εκείνο που προέχει είναι η διασφάλιση των δικών της χρημάτων και φυσικά η απόκτηση κέρδους (ίσως πουλώντας άρον άρον την ομάδα που θα έχει στη διαχείρισή της).

Φλεβάρης του 2007 και οι ΗΠΑ μπαίνουν για τα καλά στην αγγλική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Μετά την οικογένεια Γκλέιζερ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον Ράντι Λέρνερ στην Αστον Βίλα, οι Αμερικανοί επιχειρηματίες Τομ Χικς και Τζορτζ Τζιλέτ βρίσκουν μία φόρμουλα ώστε να προσθέσουν στην επαγγελματική δραστηριοποίησή τους στο χώρο του αθλητισμού και τη Λίβερπουλ.

Οι δύο άντρες ένωσαν τις δυνάμεις τους και μέσω της RBS εξασφάλισαν δάνειο με το οποίο εξαγόρασαν το 100% του μετοχικού πακέτου του συλλόγου από το προηγούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς (όπου επικεφαλής ήταν ο επί 16 χρόνια πρόεδρος Ντέιβιντ Μουρς) έναντι συνολικού... δανεισμού 349.500.000 ευρώ. Η εξαγορά της Λίβερπουλ (και συνάμα το σχετικό δάνειο από την RBS) έφτασε τα 204.100.000 ευρώ, ενώ 12.900.00 ευρώ απαιτήθηκαν από τους ίδιους για τις υπηρεσίες ειδικών επαγγελματιών (μεταξύ των οποίων της τράπεζας NM Rothschild) σχετικά με την αγοραπωλησία. Επιπροσθέτως δανείστηκαν 132.500.000 ευρώ ως κεφάλαιο κίνησης για τα λειτουργικά έξοδα του συλλόγου άμα τη αναλήψει του. Τέλος, τα χρέη που «κληρονόμησαν» ανέρχονταν σε 52.500.000 ευρώ. Οπως γίνεται αντιληπτό, δάνειο στο δάνειο η Λίβερπουλ προσπαθεί να ορθοποδήσει μέσα από ένα σύστημα που στέλνει την ιστορική ομάδα σε αδιέξοδο και θα μπορούσαμε να τονίσουμε ότι στον ίδιο παρονομαστή είναι και άλλες ευρωπαϊκές ομάδες πρώτης γραμμής που αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα αφού ξεπέρασαν τα εσκαμμένα.