Στους Αμπελόκηπους, συγκεκριμένα στην οδό Κατεχάκη, σε καταστήματα και συνεργεία, περιόδευσε χτες ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Το κλιμάκιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» συνάντησε θετικό κλίμα και σε αυτήν την περιοδεία, για ενημέρωση γύρω από τις θέσεις του ΚΚΕ και ψήφο στην παράταξη. Με τη συζήτηση να ανοίγει, να κουβεντιάζονται όλα τα προβλήματα που απασχολούν και στην ...ένσταση «ναι, αλλά ψηφίζω αλλού», η απάντηση να είναι ότι αφού η «Λαϊκή Συσπείρωση» κατέρχεται ενιαία στην εκλογική μάχη σε όλη τη χώρα, περιφέρειες και δήμους, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να στείλει πανελλαδικά το πολιτικό μήνυμα της λαϊκής αντίστασης στην εφαρμοζόμενη πολιτική.

Και πώς αλλιώς, εφόσον οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ ρημάζουν. Κεντρικός δρόμος η Κατεχάκη, κι όμως έχουν γονατίσει. Καταστηματάρχης με cd/dvd: «Είμαστε για να φεύγουμε. Μετά από 32 χρόνια. Ολο το εμπόριο τελειωμένο. Αμα δεν προλάβω να βγω στη σύνταξη τελείωσα. Ανοίγουν μεγάλες αλυσίδες, πνίγουν τους μικρούς, μετά οι μεγάλοι κλείνουν υποκαταστήματα και πετούν τα παιδιά του κόσμου στο δρόμο».

Παρακάτω, στην κάβα: «Δεν υπάρχει μαγαζί που να μη χρωστά». Στα ψιλικά: «Είμαι από το πρωί πάνω από το σημειωματάριο. Προσθέτω, αφαιρώ και τα έξοδα δεν βγαίνουν. Δουλεύω ως το βράδυ για το νοίκι και την εφορία. Με το παιδί στα πόδια μου ή "παρκαρισμένο" στη μάνα μου, αφού δεν μου το πήραν στο παιδικό σταθμό».

Στο ανθοπωλείο «χτύπαγε» το σέικερ: «Βλέπεις πώς φτιάχνω καφέ; Δεν περισσεύει ένα ευρώ να παραγγείλω απ' έξω». Συσκότιση στα ινδικά έπιπλα: «Σβήνουμε τα φώτα να "κόψουμε" απ' το ρεύμα. Κάθε μήνα και χειρότερα. Να 'μουν υπάλληλος, να απολυόμουν θα διεκδικούσα μια αποζημίωση. Τώρα θα κλείσω, άφραγκος, και χρωστώντας παντού». Στο βενζινάδικο: «Ηρθαν από νομαρχία και υπουργείο να ελέγξουν αν τηρούμε το πλαφόν. Γιατί δεν μπήκε παντού; διυλιστήρια, εταιρείες και πρατήρια; το μεγάλο κεφάλαιο μένει αλώβητο».

Στο ενδιάμεσο έχασκαν άδεια τα κλεισμένα μαγαζιά. Κατεβασμένα ρολά και ενοικιαστήρια, ακόμα και πωλητήρια. Πρώην μανάβικο κλειστό από το Γενάρη. Ενδύματα κλειστό ενάμιση χρόνο, αντιπροσωπεία αυτοκινήτων δύο κ.ο.κ., δείγμα κι αυτό του πως η κρίση του συστήματος δεν εξαιρεί κανέναν μικρομεσαίο.

Καμιά κουβέντα τους δεν ήταν για κάγκελα ή για τα πλακάκια. Ολες για το αύριο. «Πολλοί βρίζουν, αγανακτούν και μετά πάνε και τους ψηφίζουν. Αυτό πρέπει να σπάσει. Να καταλάβουν. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα, μόνο στο ΚΚΕ» μερικά ακόμα απ' όσα ακούστηκαν.

Ο Νίκος Σοφιανός απάντησε ότι οι άνθρωποι του μόχθου δεν έχουν ευθύνη για την κρίση, αλλά για ό,τι ψηφίζουν. Οτι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ποιους επιλέγουν και με τι κριτήρια. Δεν γίνεται να τις μεταθέτουν αλλού. Συμπλήρωσε πως οπωσδήποτε δε θα λυθούν τα προβλήματα του λαού με τις εκλογές, ούτε το ΚΚΕ μπορεί μόνο του να φέρει παντού λύσεις, χρειάζεται λαϊκή κινητοποίηση, αγώνας. Ωστόσο, οι εκλογές του Νοέμβρη είναι ευκαιρία να σταλεί ένα μήνυμα καταδίκης της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Υπογράμμισε ότι κάθε ψήφος μετράει. Οτι η αποχή και οι δήθεν ανεξάρτητοι δεν είναι λύση, καθώς είτε αφήνονται οι κυρίαρχες δυνάμεις να κάνουν μόνες τους «παιχνίδι», είτε οι λαϊκές ψήφοι που καταλήγουν στους «ανεξάρτητους» αθροίζονται τελικά στο δικομματισμό και τις παραφυάδες του. Κατέληξε λέγοντας ότι τα λαϊκά στρώματα γνωρίζουν τους υποψήφιους που στηρίζει το ΚΚΕ, ξέρουν τους αγώνες τους, για το εισόδημα, την Ασφάλιση, την Παιδεία και Υγεία, ξέρουν την ηθική και την αγωνιστικότητά τους, αυτούς να εμπιστευτούν πανελλαδικά με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση».