Με τη μοναδική φωνή του τραγούδησε τα βάσανα και τις χαρές του λαού μας, τον πόνο, την ξενιτιά, το πάθος... Στα τραγούδια του συμπυκνώνονται οι αγωνίες των μεροκαματιάρηδων για επιβίωση, αλλά και οι αγώνες τους εναντίον της αυθαιρεσίας και της κοινωνικής αδικίας... Εννέα χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από το θάνατο (14/9/2001) του Στέλιου Καζαντζίδη, του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή, που υπήρξε ο τελευταίος «Μέγας Ανατολικός» και ο ισχυρότερος υπερασπιστής της συλλογικής ανάγκης για ένα λαϊκό τραγούδι - προέκταση του δημοτικού και ρεμπέτικου, για ένα ρεπερτόριο που δεν απαρνήθηκε τις ανατολίτικες καταβολές του ούτε τα ταξικά του σύμβολα και λειτουργίες. Η αποχώρησή του από το πάλκο, σε μια εποχή όπου μεσουρανούσε εξέφραζε και την διαμαρτυρία του ενάντια στον τρόπο που εξελίσονταν η δισκογραφία.