«Αιτία πολέμου», θεωρεί τον επαναδιορισμό του Γ. Παπαλιού ως προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, από τον υπουργό Πολιτισμού - Τουρισμού, η Διασωματειακή των φορέων του οπτικοακουστικού χώρου (Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, Ενωση Σεναριογράφων Ελλάδος, Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Κινηματογράφου Τηλεόρασης Βίντεο, Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, Ενωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, Πανελλήνια Ενωση Αιθουσαρχών Κινηματογράφου, Σωματείο για τη Διάδοση της Ταινίας Μικρού Μήκους («μικρό»), Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας κ.ά.)

Η Διασωματειακή επιχείρησε χτες, με επιστολή της προς τον υπουργό Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Γερουλάνο, να αποτρέψει το διορισμό Παπαλιού, διότι «έχει διχάσει τον κινηματογραφικό χώρο με μια ομάδα ευνοουμένων μεγαλοπαραγωγών - σκηνοθετών και έχει απαξιώσει με κάθε δυνατό τρόπο τα Σωματεία, τους Φορείς και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους, και όλους τους άλλους σκηνοθέτες», «έχει αφήσει το ΕΚΚ με χρέη 17-20 εκ. ευρώ» και «έκανε την πρωτοφανή θεσμική εκτροπή της ανανέωσης της θητείας του, ενώ έληγε στις 30.6.2010 και ματαίωσε τις προγραμματισμένες για τότε εκλογές, γιατί φοβόταν ότι θα εκλεγόταν ένα νέο Διοικητικό Συμβούλιο που θα έλεγχε τις δραστηριότητές του. Η Ελληνική Δικαιοσύνη ματαίωσε το πραξικόπημά του και τον ανάγκασε να κάνει εκλογές στις 26.7.2010 και τα αποτελέσματα ήταν αυτά που φοβόταν: η εκλογή 4 αιρετών της μη αρεσκείας του».

Η Διασωματειακή προσθέτει πώς το υπουργείο «δεν πήρε ποτέ θέση σε όλα αυτά» και ότι ο επαναπροσδιορισμός του Γ. Παπαλιού «θα είναι αιτία πολέμου». Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στο σημείο της ανακοίνωσης του υπουργείου, ότι το νέο ΔΣ του ΕΚΚ θα διαρκέσει μέχρι το διορισμό νέου σύμφωνα με το νέο νόμο, ο οποίος ακόμα αναμένεται. Η Διασωματειακή απαντά ότι «τα 4 αιρετά μέλη του ΔΣ εξελέγησαν βάσει του νόμου για τετραετή θητεία και δεν μπορεί να προεξοφλεί ο Υπουργός την ψήφιση ενός νόμου που θα τα καταργεί, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν αντισυνταγματικό και θα καταρριπτόταν στα δικαστήρια. Προσωρινά είναι μόνον τα διορισμένα μέλη και ο ίδιος ο υπουργός».

Ο «Ρ» επιμένει πως τα πρόσωπα εκφράζουν συγκεκριμένη πολιτική και προσανατολισμό για τον κινηματογράφο και σε αυτήν θα πρέπει να εστιάσουν οι συλλογικοί φορείς των δημιουργών, αντιπαλεύοντας την αντιδραστική επέλαση της ΕΕ και του «πολιτιστικού» κεφαλαίου εναντίον τους και εναντίον των λαϊκών συνειδήσεων. Διότι τα χρέη του ΕΚΚ, η απαξίωση των δημιουργών και όλα τα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα του πολιτισμού είναι αποτελέσματα συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής του αστικού κράτους που θέλει τον πολιτισμό έναν ακόμη τομέα της «αγοράς» για το γέμισμα της ιδιωτικής - μονοπωλιακής τσέπης. Στην αντίθετη περίπτωση - αν δηλαδή οι δημιουργοί δεν κρίνουν τις εξελίξεις μέσα από το παραπάνω πρίσμα - με κάθε αλλαγή προσώπου, αυτή η πολιτική θα κερδίζει χρόνο και άλλοθι από τους δημιουργούς που θα έχουν την ψευδαίσθηση και την προσμονή της «αλλαγής»...