Στο 12% εκτινάχτηκε η ανεργία το Μάη του 2010, που μεταφράζεται σε 602.185 ανέργους! Τα νέα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας απλά σκιαγραφούν τη δραματική κατάσταση που διαμορφώνεται, αφού η αστική στατιστική δεν προσμετρά στους ανέργους ακόμη και όσους απασχολούνται έστω και μία ώρα τη βδομάδα, όταν την ίδια στιγμή, σύμφωνα ακόμη και με το υπουργείο, το 70 - 80% των εργαζομένων με συμβάσεις και άλλες ελαστικές μορφές απασχόλησης θέλει να έχει μόνιμη και σταθερή εργασία.

Σύμφωνα με την Ερευνα Εργατικού Δυναμικού, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, η αλματώδης αύξηση της ανεργίας συνεχίζεται αμείωτα. Το Μάη του 2009, το ποσοστό ανεργίας ήταν 8,5%, δηλαδή 420.401 άνεργοι, που σημαίνει ότι οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 181.784, δηλαδή κατά 43,24%, το Μάη του 2010. Αύξηση, όμως, παρατηρείται και σε σχέση με τον Απρίλη του 2010, όταν η ανεργία ήταν στο 11,9%, με 5.206 περισσότερους ανέργους, συγκριτικά με το Μάη του 2010. Η ανεργία έχει φτάσει πλέον στο μεγαλύτερο ποσοστό της τελευταίας εξαετίας για το μήνα Μάη.

Την ίδια στιγμή, οι εννιά από τις δεκατρείς περιφέρειες της χώρας έχουν διψήφιο ποσοστό ανεργίας. Στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη η ανεργία εκτινάχθηκε στο 15,9%, στη Δυτική Μακεδονία 13,3%, στην Κεντρική Μακεδονία 13,1%, στη Στερεά Ελλάδα 13%. Διψήφιο ποσοστό έχουν επίσης: Κρήτη (12,8%), Αττική (11,9%), Ηπειρος (11,3%), Θεσσαλία (11,2%) και Βόρειο Αιγαίο (10,3%).

Οι γυναίκες και οι νέοι εξακολουθούν να είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στον εφιάλτη της ανεργίας. Ετσι, στις γυναίκες η ανεργία είναι στο 14,8%, όταν στους άντρες είναι 9,9%. Οι νέοι (15-24 χρόνων) έχουν το εξωφρενικό ποσοστό της τάξης του 32,5%. Στις ηλικίες 25 - 34 ετών το ποσοστό ανεργίας φτάνει το 15,8%. Ωστόσο, για πρώτη φορά, την τελευταία εξαετία, παρατηρείται έκρηξη της ανεργίας στις παραγωγικές ηλικίες 45 - 54 ετών, που πλέον φτάνει σε ποσοστό 8,2%, όταν το προηγούμενο μεγαλύτερο, για την ίδια ηλικιακή ομάδα, ήταν 5,5% το Μάη του 2005, που σημαίνει, μεταξύ άλλων, και σημαντική αύξηση των απολύσεων.

Την έκρηξη της ανεργίας συνοδεύει η «αντιμετώπισή» της με μέτρα που πλασάροντάς τα ως στήριξη των ανέργων, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, μαζί με ΕΕ και ΔΝΤ, προμηθεύουν αφειδώς με ζεστό χρήμα την εργοδοσία. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι τα 25 εκατ. ευρώ που δώρισαν στους μεγαλοξενοδόχους, καλύπτοντας τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων δήθεν για να ενισχύσουν την απασχόληση. Συνολικά, ο ΟΑΕΔ «θυσιάζει» εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών επιδοτώντας, για λογαριασμό τους, τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων.

Ετσι, οι επιχειρηματίες κερδίζουν διπλά, αφενός γιατί με την αύξηση της ανεργίας μπορούν να εκβιάζουν όσους προσλαμβάνουν ώστε να απασχολούνται με πετσοκομμένα δικαιώματα και, αφετέρου, γιατί η «λύση» της μερικής απασχόλησης τους εξασφαλίζει και πάλι φτηνότερα εργατικά χέρια.

Την ίδια στιγμή, η κατάργηση της σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα υπονομεύει και το ίδιο το αποτέλεσμα της εργασίας. Μόνο που αυτό διόλου δεν ενδιαφέρει τους επιχειρηματίες και όσους τους υπηρετούν.

Για παράδειγμα, στον τομέα του τουρισμού, χρειάζεται τουριστική ανάπτυξη που θα βάζει στο κέντρο τη δημιουργική αξιοποίηση και το περιεχόμενο του ελεύθερου χρόνου, τις διακοπές του συνόλου των εργαζομένων, κάτι που όχι μόνο δεν υπηρετούν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης αλλά απαιτεί και την εξασφάλιση πλήρους και σταθερής εργασίας στον κλάδο.

Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, πρέπει να παλέψουν ενάντια σε όσους καλλιεργούν ψευδαισθήσεις ότι μπορεί η ανεργία να αντιμετωπιστεί ριζικά όσο η οικονομία μένει στον έλεγχο των πολυεθνικών. Η ανεργία είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία πάνω στα βασικά μέσα παραγωγής και έχει ως μοναδική επιδίωξη το μέγιστο κέρδος. Η ανεργία μπορεί να αντιμετωπιστεί με ανάπτυξη που θα αξιοποιεί όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, θα αναπτύσσει την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, σε όφελος των λαϊκών αναγκών.

Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινείται και η πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης και προστασίας των ανέργων, όπως η αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 1.120 ευρώ, να μην κόβεται σε κανέναν άνεργο το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, να μη γίνει καμιά κατάσχεση περιουσιακού στοιχείου ανέργων κλπ.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, εφιαλτικές διαστάσεις αποκτά η ανεργία στους νέους εργαζόμενους, ηλικίας 15 έως 24 ετών, αγγίζοντας τα 81 εκατομμύρια.

Η ανεργία των νέων έχει αυξηθεί κατά 7,8 εκατομμύρια σε σχέση με το 2007.

Το 2008, περίπου 152 εκατ. νέοι (28% του ενεργού πληθυσμού της ηλικίας), δεν είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν τα όρια της φτώχειας. Παρά το ότι εργάζονται, αναφέρει το Διεθνές Γραφείο, κερδίζουν λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα.

Το 45% αυτής της αύξησης πλήττει τον πληθυσμό των βιομηχανικών χωρών ιδιαίτερα σε Κεντρική, Ανατολική και Νότια Ευρώπη, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Ισπανία. Στις ΗΠΑ, το αντίστοιχο ποσοστό νέων ανέργων αυξήθηκε κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες, αγγίζοντας το 18%!