«Ησυχία» δε φαίνεται να βρίσκουν οι άνθρωποι της ΟΥΕΦΑ ακόμα και το καλοκαίρι, όσον αφορά το θέμα με τα στημένα παιχνίδια. Ετσι, η δύσκολη περσινή αγωνιστική σεζόν, όπου, με βάση τις ανακοινώσεις της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, έγινε λόγος για περίπου 200 στημένα παιχνίδια την τελευταία διετία είτε σε εθνικά πρωταθλήματα είτε σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (ακόμα και το Τσάμπιονς Λιγκ βρέθηκε στο στόχαστρο) μια ακόμα σχετική είδηση ήρθε να ταράξει τα νερά. Κροατική αθλητική εφημερίδα ισχυρίζεται ότι διαθέτει έγγραφα, τα οποία αφήνουν να εννοηθεί πως ο τελικός Κυπέλλου του 2009 «στήθηκε» από γραφεία στοιχημάτων της Ασίας έναντι του ποσού του 1,4 εκατομμυρίων ευρώ! Σύμφωνα με τη «Sportske Novosti», οι άνθρωποί της έχουν στα χέρια τους έγγραφα από τις εισαγγελικές αρχές της Κροατίας, τα οποία ενοχοποιούν στελέχη της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και διαιτητές. Η συγκεκριμένη πηγή αναφέρει ότι κρίσιμες πληροφορίες για το θέμα έδωσαν στις κροατικές αρχές ερευνητές από τη Γερμανία. Στο μεταξύ, άλλη μια καθημερινή εφημερίδα, η «Jutarnji List» διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι ο τελικός στήθηκε από τη στοιχηματική μαφία. Σημειώνεται ότι η Ντιναμό πανηγύρισε τη νίκη στην αναμέτρηση της 13ης Μάη 2009 με σκορ 3 - 0, αφού ο διαιτητής Μπρούνο Μάριτς καταλόγισε ένα πέναλτι στους νικητές και απέβαλε δύο παίκτες της Χάιντουκ Σπλιτ από το α' ημίχρονο. Μάλστα, σαν συνέχεια της συγκεκριμένης είδησης ήρθαν και οι πληροφορίες ότι η γερμανική αστυνομία ερευνά και το παιχνίδι των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ του 2006, μεταξύ της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και της Αρσεναλ. Οπως και να έχει, το σίγουρο πάντως είναι ότι πλέον τέτοιου είδους ειδήσεις κάθε άλλο παρά ...βόμβες αποτελούν και σίγουρα δεν προκαλούν σοκ. Οσο όμως και εάν οι αρμόδιοι του ποδοσφαίρου πανηγυρίζουν κάθε φορά που βρίσκουν ενόχους, ανακοινώνουν υπερήφανα τις ποινές που θα επιβληθούν και επιμελώς κρύβουν την ουσία του φαινομένου η μελέτη αυτών των περιστατικών οδηγεί σε ένα διαφορετικό δρόμο. Σε αυτόν που κάποιοι δε θέλουν καν να μπουν, προκειμένου να μην τρίξουν τα θεμέλια του ίδιου του οικοδομήματος.

Το ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε μια βιομηχανία θεάματος και εμπορευμάτων. «Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος τίποτα» είναι το σύνθημα και φυσικά για να συμβεί αυτό θα πρέπει και «ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα». Κυριαρχεί η λογική της αγοράς. Τζιράρονται εκατομμύρια ευρώ μεταξύ ομάδων - επιχειρήσεων, ποδοσφαιριστών, μάνατζερ και κάθε είδους εταιρειών που δρουν γύρω και μέσα στο χώρο. Βασικό ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα που έχει ταυτιστεί με το κέρδος. Στο πλαίσιο αυτής της αγοραίας λογικής, τα πάντα γίνονται. Το στήσιμο παιχνιδιών ή το «ξέπλυμα» χρήματος. Με οποιαδήποτε αφετηρία και για όποιον σκοπό, γεγονότα όπως αυτά (αλλά και πολλά άλλα) επιβεβαιώνουν ένα δεδομένο. Τη σχέση αιτίας (εμπορευματοποίηση ποδοσφαίρου) - αιτιατού (τρόπος εξασφάλισης κέρδους). Στην ποδοσφαιρική βιομηχανία πέφτουν πακτωλοί δισ. ευρώ. Μεταξύ ομάδων - επιχειρήσεων, ποδοσφαιριστών, μάνατζερ και κάθε είδους εταιρειών που δρουν γύρω και μέσα στο χώρο. Σε αυτό το αλισβερίσι των δισ. ευρώ είναι τουλάχιστον αφελέστατο να πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει ηθική. Βασικό ζητούμενο έχει γίνει το αποτέλεσμα (που έχει ταυτιστεί με το κέρδος). Στο πλαίσιο αυτής της αγοραίας λογικής, τα πάντα γίνονται. Το στήσιμο παιχνιδιών, το «ξέπλυμα» χρήματος, η εν γένει κερδοφορία. Κάποιοι που έχουν τις προϋποθέσεις κερδοσκοπούν νόμιμα, «επενδύοντας» απευθείας στη «βιομηχανία του ποδοσφαίρου». Αλλοι το κάνουν διά της... πλαγίας. Και οι πιο «μάγκες» βρίσκονται και στις δύο κατηγορίες. Η αγοραία λογική του καπιταλισμού χωράει τα πάντα... Η δημιουργία λοιπόν μιας βιομηχανίας γύρω από το ποδόσφαιρο, δεν μπορούσε παρά να έχει και αυτή τη συνέπεια. Το «στήσιμο» αγώνων με σκοπό το κέρδος. Οπως παραδέχτηκε ο νομικός σύμβουλος του πειθαρχικού τμήματος της ΟΥΕΦΑ Λιμάχερ «χάρη στη βιομηχανία του στοιχήματος σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να στήνουν παιχνίδια και παράλληλα να αποκομίζουν τεράστια κέρδη»...

Σήμερα, όσες φορές έχουν βγει στο φως στοιχεία για στημένους αγώνες περισσεύει η υποκρισία, από τους υπευθύνους και η αγωνιώδης προσπάθεια να αποδοθεί σε παρεκκλίνουσες συμπεριφορές μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων, τα οποία δεν έχουν σχέση με το οικοδόμημα. Στοχοποιούνται κάποιες επιχειρήσεις του τζόγου (ειδικά στην Ασία), οι οποίες βρίσκονται εκτός του συστήματος. Λαμβάνονται μέτρα και κάποιοι που θεωρούνται (ή αποδεικνύονται ένοχοι) τιμωρούνται. Την ίδια ώρα όμως στοιχηματικές εταιρείες, συνέταιροι των FIFA - UEFA, μένουν στο απυρόβλητο. Θεωρείται ηθική και λογική η σχέση τους με το άθλημα και τα στελέχη του. Και φυσικά είναι τουλάχιστον ευπρόσδεκτα τα χρήματά τους. Δεν προκαλεί καμιά αντίδραση το γεγονός ότι π.χ. μεγάλη εταιρεία είναι χορηγός δύο ομάδων που συμμετείχαν στον ίδιο όμιλο της προηγούμενης φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ ή ανταγωνιστικών ομάδων του ίδιου πρωταθλήματος... Επιτρέπουν τις χορηγίες σε ομάδες ή τις διαφημίσεις στα γήπεδα και των πολυεθνικών εταιρειών που ασχολούνται με τα στοιχήματα. Και είναι αυτές που ουσιαστικά παράγουν το μεγαλύτερο τζίρο από τη στιγμή που αυτό το οποίο «ο κόσμος το 'χει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι», έγινε επίσημα γεγονός, δηλαδή το στήσιμο (και) ποδοσφαιρικών αγώνων, ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια διαχείρισης. Με σκοπό, για προφανείς λόγους, την απορρόφηση των κραδασμών, τον - κατά το δυνατόν - περιορισμό των συνεπειών και την απόκρυψη της σύμφυτης σχέσης.

Βέβαια, δε θα πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι FIFA, UEFA άνοιξαν το δρόμο (γιατί - μεταξύ άλλων - κερδίζουν και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ) στους χορηγούς - πολυεθνικές. Τους επιτρέπουν μέχρι και να διοργανώνουν τα δικά τους τουρνουά (κυρίως το καλοκαίρι). Να δημιουργούν το δικό τους «κράτος εν κράτει» με το σύστημα (ακόμα μεγαλύτερο και από τις επίσημες χορηγίες) γύρω από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες.