Τι θα γινόταν αν ένας άνθρωπος αποκτούσε ξαφνικά την απίθανη ικανότητα να προβλέπει την ακριβή ημερομηνία θανάτου κάθε συνανθρώπου του μόλις τον κοίταζε στα μάτια;

Ο ήρωας του συγγραφέα Παύλου Μεθενίτη αποκτά ξαφνικά αυτό το «χάρισμα» μετά από ένα αυτοκινητικό ατύχημα που του συμβαίνει ένα πρωί καθώς πηγαίνει στη δουλειά του σε κάποια ασφαλιστική εταιρεία. Το χτύπημα στο κεφάλι θα του δώσει αυτή τη μοιραία ικανότητα. Ομως, ποια θα είναι τα αποτελέσματα για τη ζωή του ίδιου του ήρωα; Θα πλουτίσει; Θα ευτυχήσει; Θα τρελαθεί; Θα τον αγαπήσουν ή θα τον αποφεύγουν οι πάντες;

Στο τέταρτο μυθιστόρημα του Παύλου Μεθενίτη με τίτλο «Η συνέντευξη» (εκδ. «Καστανιώτη»), ο αθώος ήρωάς του καταριέται την ώρα και τη στιγμή που απέκτησε αυτό το «χάρισμα». Σε μια πολύωρη - διακοπτόμενη από διαλείμματα - συνέντευξη μπροστά σε τηλεοπτική κάμερα, διεκτραγωδεί τις περιπέτειές του. Ο νεαρός υπάλληλος θα χάσει την αρραβωνιαστικιά του και κάθε προσωπική ζωή, ο κόσμος τον φοβάται, ενώ, αντίθετα, κάποιοι επιδιώκουν να κερδίσουν από τις ανήκουστες ικανότητές του: Ο προϊστάμενός του, λόγου χάριν, στις ασφάλειες ζωής «τον ταξιδεύει» πάντα μαζί του για να κλείνει επικερδή συμβόλαια: Εχει γίνει ένας «χρυσοφόρος» υπάλληλος.

Και καθώς οι ικανότητες των ανθρώπων στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος γίνονται πάντα αντικείμενο εκμετάλλευσης, και το άτομο ένα γρανάζι του συστήματος, ο ήρωάς μας δε θα γλιτώσει ούτε από πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, που θα τον απαγάγουν για τους δικούς τους λόγους. Από κει και πέρα το αφήγημα αποκτά στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος και η αγωνία κορυφώνεται στην τελευταία σελίδα, με ένα πραγματικά απρόσμενο τέλος...

Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο το νέο βιβλίο του Π. Μεθενίτη διαβάζεται απνευστί. Η έμπνευση του συγγραφέα ξεκινάει από το δεδομένο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ, ενώ η συνειδητοποίηση του «πεπερασμένου» μας θα ήταν ένα κίνητρο για να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε, Ομως, μέσα από αυτήν την αρχική έμπνευση, στο βιβλίο αποτυπώνονται σκηνές χαρακτηριστικές της νοοτροπίας και του τρόπου ζωής κάποιων νεόπλουτων αστών του τόπου μας. Και το χιούμορ δε λείπει από την ανάπτυξη ενός θέματος που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει ζοφερό...