Η μελέτη της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή, ο ρόλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και οι σχέσεις της αργεντίνικης κυβέρνησης με το ΔΝΤ δίνουν τη δυνατότητα εξαγωγής αρκετών συμπερασμάτων. Κυρίως, γιατί αποδεικνύει ότι το επιχείρημα «το ΔΝΤ είναι το αναγκαίο κακό για το ξεπέρασμα της κρίσης» δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Η παρέμβαση του ΔΝΤ στην Αργεντινή το 2001, για την αντιμετώπιση της κρίσης που ξέσπασε στη χώρα, ήταν στην κυριολεξία καταστροφική. Η απόλυτη εξαθλίωση ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της χώρας ήταν το αποτέλεσμα της εφαρμογής του προγράμματος που υπαγόρευσε το ΔΝΤ στην κυβέρνηση.

Η λαϊκή αγανάκτηση υποχρέωσε την κυβέρνηση να σταματήσει τη συνεργασία με το ΔΝΤ, ενώ ο Πρόεδρος της Αργεντινής διέγραψε μονομερώς το χρέος της χώρας προς το ΔΝΤ, ύψους 9,5 δισ. δολαρίων. Το αιτιολογικό της απόφασης ανέφερε ότι αυτό το χρέος είναι αποτέλεσμα των ληστρικών μέτρων που επέβαλε το ΔΝΤ προς όφελος των δανειστών της Αργεντινής.

Η Αργεντινή ούτε «βούλιαξε», ούτε καταστράφηκε. Aντιμετώπισε, βεβαίως, τον «πόλεμο» των δανειστών της, κυρίως των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι συγκρότησαν τη «Λέσχη των Παρισίων» για να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων τους, ύψους 7,5 δισ. δολαρίων, προς την Αργεντινή.

Την περασμένη Τετάρτη αντιπροσωπεία του ΔΝΤ ζήτησε (για λογαριασμό της «Λέσχης των Παρισίων») να πραγματοποιήσει έλεγχο στη γενική κατάσταση της αργεντίνικης οικονομίας. Ομως, η κυβέρνηση της χώρας απέρριψε το αίτημα.

«Θέλουμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος αυτό. Κάνουμε διάφορα σενάρια, αλλά σε κανένα δεν εμπλέκεται - προκαταρκτικά - το ΔΝΤ», δήλωσε ο υπουργός της Οικονομίας, Αμάδο Μπουντού.