Με τρεις νέους οικοδόμους, οι οποίοι αγωνίζονται καθημερινά για το μεροκάματο, μίλησε ο «Ρ». Ο Νίκος, ο Θοδωρής και ο Κώστας, νεολαίοι, μόλις «πάτησαν» τα 30.

«Υπάρχει τεράστια ανεργία στον κλάδο και, για την πλειονότητα των συναδέλφων, μετατρέπεται σε πρόβλημα επιβίωσης», λέει ο Θοδωρής. «Με βάση μόνο τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία κυμαίνεται στο 50%. Ανεπίσημα, είναι πολύ μεγαλύτερη», μας λέει. «Κι εμείς - συνεχίζει - δουλεύουμε με τον ίδιο ρυθμό. Μια εβδομάδα στη δουλειά. Μετά καθόμαστε δύο και πάει λέγοντας». «Τους προηγούμενους δύο μήνες έκανα συνολικά δέκα μεροκάματα», λέει ο Κώστας.

Ο Νίκος βάζει την ουσία του θέματος: «Σπίτια φτιάχνονται και θα συνεχίσουν να φτιάχνονται. Υπάρχουν οικοδομές, άλλα κτίρια, εμπορικά καταστήματα που κατασκευάζονται. Αυτά, εμείς, με το μόχθο και τον ιδρώτα μας τα χτίζουμε και δεν μπορεί να τα χαρεί ο εργαζόμενος, δεν μπορεί να βρει ένα σπίτι να βάλει το κεφάλι του μέσα». Και προσθέτει: «Εφτά στους δέκα οικοδόμους είναι άνεργοι ή κάνουν ένα μεροκάματο το μήνα, πράγμα που δείχνει την αθλιότητα που έχει φτάσει η κατάσταση. Αυτή η κατάσταση δε γίνεται να αντιμετωπιστεί ακόμη κι όταν έρθει σε ανάπτυξη ο καπιταλισμός. Και σκέφτεσαι: Δεν τα βγάζω πέρα μόνος μου, πώς να κάνεις οικογένεια, πώς θα προχωρήσεις τη ζωή σου, πώς θα κάνεις οικογένεια, παιδιά, όταν δε μπορείς να βγάλεις τα προς το ζην; Κι είναι ένα βασικό ζήτημα κι ένα βασικό κριτήριο που πρέπει να βάλει κάθε εργαζόμενος στο κεφάλι του».

Δηλαδή, η σκέψη για οικογένεια καθίσταται σχεδόν απαγορευτική; «Οικονομικό είναι το θέμα», μας λέει ο Κώστας. «Είμαι με μια κοπέλα, έχουμε αποφασίσει να παντρευτούμε, είχα βάλει κάτι λεφτά στην άκρη για να φτιάξω το σπίτι που θέλει επισκευές και τρώμε απ' αυτά. Οπότε πάει πίσω το όλο θέμα του γάμου. Φυσικά, η κοπέλα άνεργη». Και ο Θοδωρής προσθέτει: «Δεν υπάρχει θέμα συζήτησης τέτοιου πράγματος. Η αγορά σπιτιού και όλα αυτά φαίνονται όνειρα απατηλά. Μιλάμε για καθημερινό πρόβλημα επιβίωσης. Βενζίνη να βάλεις να πας για δουλειά. Κυριαρχεί ένα καθεστώς - πέρα από δάνεια, κάρτες κ.λπ. - δανεισμού ο ένας απ' τον άλλο. Δώσε μου πέντε ευρώ, δέκα ευρώ κ.λπ. Σε αυτό το κλίμα κινούνται όλοι».

Για να πάρει τη σκυτάλη ο Νίκος: «Πρέπει να αλλάξει πολιτική. Να λυθεί συνολικά το πρόβλημα της εργατικής τάξης, όχι μόνο των οικοδόμων. Θα πρέπει να υπάρχει μια άλλη εξουσία, η οποία θα μπορεί μέσα από κεντρικό σχεδιασμό, μέσα από έναν ενιαίο φορέα, να συντονίζει. Να φτιάχνονται, δηλαδή, λαϊκές κατοικίες, για τους εργαζόμενους, να φτιάχνονται αντιπλημμυρικά έργα, να υπάρχει αντισεισμική θωράκιση σε όλα τα κτίρια που φτιάχνονται, να μπορεί με έναν κεντρικό σχεδιασμό να αναπτύσσεται και να υπάρχει συνέχεια δουλειά και για τους οικοδόμους, και για όλους τους εργαζόμενους».