Ο κόσμος χάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ αρμενίζει στα πελάγη της ευρω-λαγνείας του. Χτες, εξέδωσε ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην οικονομία και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου αναφέρει: «Η κυβέρνηση, τραπεζίτες και ιθύνοντες στην ΕΕ, στην προσπάθειά τους να υπερβούν την κρίση του χρεοκοπημένου νεοφιλελεύθερου μοντέλου που υπηρετούν επί χρόνια, γίνονται όλο και πιο επιθετικοί (...) Προσφεύγουν όλο και περισσότερο στον αυταρχισμό. Παραγκωνίζουν πλέον, όπως αποφάσισε και το Eurogroup, όχι μόνο τους λαούς αλλά ακόμα και τα Κοινοβούλια προκειμένου να ανταποκριθούν πιο απερίσπαστοι στα συμφέροντα των αγορών. Ομως, ο δρόμος αυτός, πέρα από το βάθεμα της ύφεσης, οδηγεί την ίδια την Ευρώπη σε αποσύνθεση».

Καημός κι αυτός! Μη και αποσυντεθεί η ευρωένωση του κεφαλαίου εις τα εξ ων συνετέθη. Μα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν ευχής έργο για τους λαούς που δεινοπαθούν υπό την ευρωενωσιακή σιδερένια φτέρνα. Προφανώς όμως όχι και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Που επιμένει να υπερασπίζεται την ΕΕ παρά κι ενάντια στην πραγματικότητα που αποκαλύπτει τη φύση και το ρόλο της. Που επιμένει να μιλά γενικώς και αορίστως για κάποιους ιθύνοντες, προπαγανδίζοντας εμμέσως την αυταπάτη ότι με κάποιους άλλους ιθύνοντες η ΕΕ θα άλλαζε ρότα. Που επιμένει να στοχοποιεί ένα κάποιο «νεοφιλελεύθερο μοντέλο» για να μην ομολογήσει την αλήθεια, ότι την κρίση τη γεννάει ο καπιταλισμός και δεν υπάρχουν πολλά μοντέλα διαχείρισής του, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει κανένα φιλολαϊκό. Που επιμένει, τελικά, να υπερασπίζεται την ΕΕ άρα και το σύστημα του οποίου αυτή αποτελεί τον θεματοφύλακα.