Μετά από τη σύντομη περιγραφή της περιπέτειας του Ρόμπερτ Φίσερ, επιστρέφουμε στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα με τον Κασπάροβ να διαχωρίζει τη θέση του απέναντι στη FIDE (1993) και να ιδρύει την «Ενωση των Γκραντ - Μάστερς» και να διοργανώνει άτυπα και εκτός FIDE «Παγκόσμια Πρωταθλήματα».

Ενα τέτοιο «πρωτάθλημα» ήταν και το ματς Κασπάροβ - Σορτ που έγινε στο Λονδίνο το 1993 και νίκησε ο Κασπάροβ με 12,5 - 7,5. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία, αφού εξάντλησε κάθε μέσο προκειμένου να πείσει τον Κασπάροβ να μη διαλύσει το θεσμό, καλεί τον πρώην Παγκόσμιο Ανατόλι Κάρποβ και τον ισχυρό Ολλανδό GM Γιαν Τίμαν και αγωνίζονται για τον επίσημο τίτλο της FIDE. Το ματς έγινε το 1993 σε τρεις πόλεις, η μια εκ των οποίων ήταν και το Αμστερνταμ, το σκορ ήταν 12,5 - 8,5 υπέρ του Κάρποβ. Στη συνέχεια, ο Ρώσος GM κερδίζει τον τίτλο και τον κρατάει μέχρι το 1999 συμπληρώνοντας (17) δεκαεπτά χρόνια παγκόσμιος και συνεχώς αγωνιζόμενος και πρώτος νικητής σε παράλληλα διεθνή τουρνουά. Το 1996 νίκησε το Ρώσο GM Γκάτα Κάμσκι στην Ελίστα της Καλμουχίας με 10,5-7,5 και το 1998, μετά το ισόπαλο ματς της Λοζάνης, κερδίζει ο Κάρποβ τον Ινδό Β. Ανάντ - το γρηγορότερο σκακιστή του κόσμου - σε αγώνες ράπιντ με 5-3!

Στο μεταξύ, έγινε άλλο ένα εκτός FIDE, ματς στη Νέα Υόρκη το 1995, όπου ο Κασπάροβ νίκησε τον Ανάντ 10,5 - 7,5. Βρισκόμαστε ακόμα στην περίοδο της «διάσπασης» του παγκόσμιου σκακιού, τα Ζωνάλ και Ιντερζωνάλ έχουν καταργηθεί και ένα νέο σύστημα αγώνων προβάλλει η FIDE, όπου μεταξύ των κορυφαίων που συμμετέχουν επικρατεί το σύστημα νοκ άουτ. Το 1999 στον τελικό του Λας Βέγκας νέος πρωταθλητής της FIDE είναι ο Ρώσος Αλεξ. Χάλιφμαν που νίκησε τον Αρμένιο Ακοπιάν 3,5-2,5.