Πράγματι ήρθε «η ώρα της επώδυνης αλήθειας», όπως γράφει στο κύριο άρθρο της χτες η «Καθημερινή». Ομως η «επώδυνη αλήθεια» δεν είναι ότι «η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε μέτρα και τομές που σήμερα μοιάζουν προϊόντα επιστημονικής φαντασίας στον πολιτικό κόσμο», όπως επισημαίνει η εφημερίδα της πλουτοκρατίας. Ούτε βέβαια η προετοιμασία της κοινής γνώμης, που υποδεικνύει, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η σφαγή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια, η ώρα της αλήθειας δεν είναι η ώρα του φόβου, της μοιρολατρίας και της υποταγής στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η αλήθεια είναι ότι η εργατική τάξη και ο λαός δεν ευθύνονται στο ελάχιστο για την κρίση και δεν πρέπει να αποδεχθούν να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ. Η ώρα της αλήθειας είναι η ώρα του λαού, η ώρα που συνειδητοποιεί το εφιαλτικό μέλλον που του ετοιμάζουν, η ώρα που αποφασίζει να σηκώσει το ανάστημά του και να διεκδικήσει με τους αγώνες του αυτά που του ανήκουν. Επώδυνη αλήθεια, ακριβώς γιατί πρέπει να τελειώνουμε με τις αυταπάτες, είναι ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Μεγάλη επίσης αλήθεια είναι ότι μόνο σε ρήξη με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του, μπορεί να ελπίζει σε ικανοποίηση των αναγκών του στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Οσο αυτές οι αλήθειες γίνονται κτήμα των εργαζομένων, τόσο περισσότερο διατηρείται η ελπίδα ζωντανή.