Το όνομα του Λένιν είναι ταυτισμένο με το πιο μεγάλο κοσμοϊστορικό γεγονός στη σύγχρονη ιστορία, τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. To όνομά του έγινε σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη, μαζί με τον Μαρξ και τον Ενγκελς και δίκαια θεωρείται ένας από τους τρεις θεμελιωτές της επαναστατικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης. Ο λενινισμός είναι ο μαρξισμός στην εποχή του ιμπεριαλισμού, της εποχής των σοσιαλιστικών επαναστάσεων για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, για την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ανέπτυξε τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κομμουνιστικής κοινωνίας, παίρνοντας ο ίδιος ως επικεφαλής του Κόμματος των Μπολσεβίκων μέρος στην πρακτική δράση για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Μελετώντας και αναπτύσσοντας το μαρξισμό στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, παίρνοντας ο ίδιος άμεσα μέρος στην πρακτική δράση για την επαναστατική ανύψωση της εργατικής τάξης, επέμενε στην ίδρυση του δικού της κόμματος πάνω στις αρχές που ο ίδιος επεξεργάστηκε και, μάλιστα, σε διάκριση από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δεύτερης Διεθνούς. Ετσι το μπολσεβίκικο κόμμα είναι το πρώτο με τις αρχές του «Κόμματος Νέου Τύπου», τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Καθόρισε επίσης τον καθοδηγητικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος όχι μόνο στην κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου, αλλά και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Ηταν επίμονος στη συνένωση των κομμουνιστικών κομμάτων και την ενιαία πάλη ενάντια στο διεθνή καπιταλισμό, με αποφασιστική συμβολή στην ίδρυση της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς, στα 1919. Ο Λένιν ήταν φανατικός πολέμιος κάθε αναθεωρητικής και ρεφορμιστικής διαστρέβλωσης της επαναστατικής θεωρίας. Θεωρούσε ως έναν από τους πιο βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και της οικοδόμησης του κομμουνισμού, την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό.

Το θεωρητικό και πρακτικό επαναστατικό έργο του, είναι ολοζώντανο και επίκαιρο, φωτεινός οδηγός για δράση στις σύγχρονες συνθήκες, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ως το οριστικό πέρασμα του καπιταλισμού στο παρελθόν της Ιστορίας.

Σήμερα, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, έστω και από την αρνητική σκοπιά, με τη δράση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων και τους πολέμους, με την υποδούλωση λαών και κρατών στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, το «αντίπαλο δέος», ο σοσιαλισμός, είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Γι' αυτό και η υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, παρά τις όποιες αρνητικές πλευρές του, είναι συστατικό μέρος της ανάπτυξης της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης. Αλλωστε, ο καπιταλισμός, είναι ιστορικά ξεπερασμένος και τόσο σάπιος, που πνίγει με την μπόχα του κάθε πιθανότητα καλυτέρευσης της θέσης και της ζωής των λαών. Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα κάνει το μαρξισμό - λενινισμό ολοζώντανη θεωρία, επίκαιρη όσο ποτέ, αλλά και το καλύτερο εργαλείο για επαναστατική δράση, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ως την οριστική επικράτηση της Επανάστασης.

Ο «Ριζοσπάστης», στην επέτειο των 140 χρόνων από τη γέννησή του, (22 Απρίλη 1870), δημοσιεύει σήμερα την ομιλία του στο 3ο Πανρωσικό Συνέδριο της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας. Τα διδάγματα για τους νέους κομμουνιστές απ' αυτήν την ομιλία, αν και σε διαφορετικές συνθήκες, χρονικές, (Οκτώβρης 1920), και κοινωνικοπολιτικές, (η δικτατορία του προλεταριάτου στη Σοβιετική Ρωσία έκανε τα πρώτα βήματα οικοδόμησης της νέας κοινωνίας σε ιμπεριαλιστική περικύκλωση), είναι επίκαιρα.

Οι υπότιτλοι είναι του «Ρ».