Στο σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό ανακαλύπτονται συνέχεια νέα ...φρούτα, που γεμίζουν το πανέρι της άκρατης εμπορευματοποίησης. Της ...μόδας τα τελευταία χρόνια είναι οι περιβόητοι ατζέντηδες, αυτοί που λύνουν και δένουν στην αγορά. Θέλουν, όπως γίνεται αντιληπτό, να πάρουν και αυτοί μερίδιο από την πίτα.

Ειδικότερα στο ποδόσφαιρο, αυτή την εποχή που τα περισσότερα πρωταθλήματα φθάνουν στο τέλος και οι ομάδες κάνουν μεταγραφικό σχεδιασμό, οι μάνατζερ πιάνουν δουλειά και το ...πάρτι αρχίζει. Με ένα τηλέφωνο στο χέρι αρχίζουν τις επαφές με τους αθλητές που πατρονάρουν, προέδρους και παράγοντες ομάδων, αλλά ενίοτε και με «δημοσιογράφους». Αυτό δε γίνεται μόνο τώρα. Αλλά κάθε χρόνο αυτή την εποχή, όπως και λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.

Ολοι θέλουν να βρουν την καλύτερη ομάδα για τον ...πελάτη τους με την καλύτερη οικονομική προσφορά.

Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι από τους μάνατζερ που κυριολεκτικά χρησιμοποιούν παίκτες, τους τάζουν λαγούς με πετραχήλια, τους φουσκώνουν τα μυαλά και βέβαια δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που χάνουν ακόμη και την ψυχική τους ισορροπία οι ποδοσφαιριστές.

Οι, πολλές φορές αδίστακτοι, μάνατζερ παίζουν σε αγορές όπου η φτώχεια είναι δεδομένη, αφού οι ισχυροί καπιταλιστές έτσι θέλουν. Η καλύτερη ...περίπτωση για αλίευση ταλέντων είναι η Αφρική. Μια ήπειρος που παράγει αφειδώς μεγάλα ποδοσφαιρικά ταλέντα.

Τα ...κοράκια καραδοκούν και βλέπουν. Μεγάλοι παίκτες κάνουν καριέρα στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες, όμως ο τρόπος που στρατολογήθηκαν για τη μεγάλη καριέρα είναι κάθε άλλο παρά τίμιος. Επί της ουσίας γίνεται μια πλύση εγκεφάλου στους αθλητές και έτσι γίνονται πειθήνια όργανα των επιτήδειων.

Ο Ζορζ Γουεά, ο Λιβεριανός παλιός άσος της Μίλαν, και υποψήφιος πρόεδρος στη Μονροβία, σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Γκαζέτα Ντελοσπόρτ», είχε μιλήσει γι' αυτήν τη μάστιγα: «Επεσα θύμα αυτών των ανθρώπων. Εγώ δεν έχω προσωπικά παράπονο για την καριέρα μου ενδεχομένως με βοήθησαν, όμως τη μερίδα του λέοντος την πήραν αυτοί. Ξέρετε, αυτοί καθορίζουν τα πάντα, ακόμα και το χρόνο συμμετοχής. Γίνονται ακόμη και προπονητές. Το σύστημα είναι άθλιο».

Και συνεχίζει: «Εγώ μπορώ να πω ότι ήμουν από τους τυχερούς. Ομως πιστεύω ότι ήμουν καλός. Πάρτε, όμως, και την άλλη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν όλοι οι Αφρικάνοι παίκτες να είναι οι καλύτεροι του κόσμου. Κοροϊδεύουν να παιδιά ότι θα τους πάνε στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, όμως η κατάληξη είναι εντελώς διαφορετική. Παίρνουν τη μίζα τους οι ατζέντηδες, τους πάνε σε ομάδες κατώτερης κατηγορίας και δυναμικότητας και παίζουν μπάλα για ένα κομμάτι ψωμί. Αφήστε που δεν παίρνουν ακόμη και αυτό».

Ο Λιβεριανός συνεχίζει: «Για όλα αυτά μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και η ΦΙΦΑ. Δεν μπορεί, ή, μάλλον, δε θέλει να ελέγξει αυτούς τους ανθρώπους. Οπου ομάδα και μάνατζερ. Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για το συμφέρον του εργαζόμενου ποδοσφαιριστή δε θα διαπραγματευόταν για αυτονόητα πράγματα. Δεν είναι λίγοι που άλλα υπογράφουν και άλλα παίρνουν. Αυτό συντηρεί μια νοσηρή κατάσταση που δεν ξέρω πού θα φτάσει. Μιλάμε για πλήρη εκμετάλλευση», καταλήγει ο βετεράνος παίκτης.

Δεν είναι, όμως, μόνον ο Ζορζ Γουεά που έχει μιλήσει έξω από τα δόντια γι' αυτό το ...σκλαβοπάζαρο που στήνουν οι μάνατζερ, οι κάθε είδους ...ειδικοί. Ενας άλλος σπουδαίος παίκτης ο Ζινεντίν Ζιντάν, δεν είναι λίγες φορές που έχει έρθει σε κόντρα με αυτήν την κατάσταση.

«Στις χώρες της Αφρικής έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους πολλοί άνθρωποι που προσπαθούν να παραπλανήσουν πολλά νέα παιδιά που είναι καλοί παίκτες, προκειμένου να τους φέρουν σε ομάδες ως ταλέντα, να τους πετάξουν ένα κομμάτι ψωμί και να γίνουν δυνάστες τους», τονίζει ο παλαίμαχος Γαλλοαλγερινός άσος για να κλείσει στη συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «ΕΚΙΠ»: «Πρέπει κάτι να γίνει. Η κατάσταση έχει φτάσει στο χτένι. Ως πότε θα γίνεται αυτό; Το ποδόσφαιρο είναι θέαμα, είναι άθληση, είναι γιορτή. Δεν μπορεί όλα να είναι εμπόριο. Και το λέω εγώ κάνοντας αυτοκριτική που ήμουν χρόνια σε αυτά τα γρανάζια».

Ιδια είναι περίπου και η κατάσταση στη χώρα της μπάλας, τη Βραζιλία, όπου κι εκεί υπάρχει μεγάλο δίκτυο αναζήτησης ταλέντων. «Ναι, είναι αλήθεια ότι αν δεν έχεις κάποιον να σε προωθήσει δύσκολα θα βρεις την τύχη σου σε ομάδα μεγάλη. Εμείς αμειβόμαστε με ψίχουλα σε σχέση με αυτούς», έχει δηλώσει πριν από 15 χρόνια ο Ρομάριο, τονίζοντας την εξάρτηση των παικτών από αυτούς που βλέπουν τον παίκτη απλά και μόνο σαν προϊόν.

Ας μην ξεχνάμε ότι και στην Ελλάδα οι μάνατζερ, ή αλλιώς «διαπραγματευτές του πελάτη τους», καλά κρατούν. Πριν από κάθε μεταγραφή πρώτα ακούγεται το όνομα του ατζέντη.

Αυτά είναι τα σημεία των καιρών και ένοχο γι' αυτά είναι το σαθρό δημιούργημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού που έχει φέρει σε τέλμα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, αποστολή του οποίου είναι το δικαίωμα του κόσμου στην άθληση χωρίς ιδιοτέλειες.