Associated Press

FIFA και UEFA δεν αυξάνουν σε δυσθεώρητα ύψη μόνο τον τζίρο τους αλλά και την υποκρισία τους

Θα μπορούσε κάλλιστα όμως να είχε εκδοθεί «χτες», με αφορμή την επισημοποίηση της ύπαρξης στημένων αγώνων (και) στο ποδόσφαιρο. Μιας υπόθεσης που σχετίζεται άμεσα με το οικονομικοκοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, το οποίο καθορίζει και την δομή του μοντέλου στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων.

Γιατί - παρά την συνειδητή υποκρισία του για λόγους εντυπώσεων - το ίδιο το σύστημα δημιουργεί και συντηρεί (όπως σε άλλο σημείο ανέφερε η ανακοίνωση) «"παράγκες" που θα λειτουργούν σαν πρακτορεία όχι ΠΡΟγνωστικών ΠΟδοσφαίρου, αλλά σαν μαφιόζικα στέκια στημένων αποτελεσμάτων και θα πρακτορεύουν τα συμφέροντα των "Νονών" που θα εκπροσωπούν. Τα αποτελέσματα θα είναι η μαζική επιχείρηση εξαγοράς ανθρώπων (Προέδρων, Παικτών, Προπονητών, Διαιτητών) για να ελεγχθεί το ζητούμενο προκαθορισμένο αποτέλεσμα και η σαπίλα θα διεισδύσει και στα τελευταία άκρα του κοινωνικού σώματος».

Οι ύποπτοι αγώνες (με τα ως τώρα στοιχεία) ξεπερνούν κατά πολύ τους 200. Αφορούν τα πρωταθλήματα διαφόρων χωρών αλλά και διεθνείς διοργανώσεις. Σε κάποιες χώρες δημοσιοποιούνται (π.χ. Γερμανία, Κύπρο) σε άλλες όχι (Ελλάδα). Στην χώρα μας έχουν έρθει (ως τώρα) από την UEFA 3 φάκελοι. Αφορούν 25 αναμετρήσεις των δύο πρώτων κατηγοριών επαγγελματικού ποδοσφαίρου (Σούπερ Λίγκα, Β' εθνική) αλλά και το κύπελλο.

Μέχρι να φτάσουν στη δικαιοσύνη (η ΕΠΟ τους παρέλαβε από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, τους παρέδωσε στον γγΑ και αυτός τους προώθησε) και στελέχη της να ασχοληθούν, πέρασε αρκετό διάστημα. Υπάρχει επίσης δημόσια τοποθέτηση ενός εκ των αρμοδίων της UEFA, ότι είχε παραδώσει σχετικό υλικό στον πρώην υφυπουργό Αθλητισμού, Γ. Ορφανό, που έμεινε σε κάποιο συρτάρι. Κάτι το οποίο αρνείται κατηγορηματικά το στέλεχος της ΝΔ. Και τώρα πάντως που η διαδικασία ξεκίνησε από ελάχιστοι ως κανένας δεν πιστεύει πραγματικά πως θα υπάρξει οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα πλην της αρχειοθέτησης. Ορισμένοι μάλιστα θυμίζουν - ως παράδειγμα - την «υπόθεση παράγκα».

Ως πρώτος μάρτυρας - για την υπόθεση των 25 ύποπτων αγώνων - κατέθεσε, στην πταισματοδίκη Χρυσή Μαρκοπούλου, ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Σοφ. Πιλάβιος. Οι πληροφορίες θέλουν να ακολουθούν παράγοντες, προπονητές, αθλητές, μάνατζερ και άλλοι. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας ζήτησε, όπως είπε, από την πταισματοδίκη να κληθούν για κατάθεση οι άνθρωποι της UEFA που έχουν συμπεριλάβει τα συγκεκριμένα παιχνίδια στη λίστα με τα ύποπτα ως προσυνεννοημένα ματς.

Ενδιαφέρον πάντως έχει το γεγονός ότι σε κατά καιρούς σχετικές καταγγελτικές δηλώσεις, διαφόρων εμπλεκομένων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κανείς (γγΑ, ΕΠΟ, δικαιοσύνη) δεν έχει παρέμβει. Είτε για να διερευνήσει το βάσιμο, είτε για να τιμωρήσει το αβάσιμο όσων λέγονται.

Επίσης ενδιαφέρον (αν όχι ενδεικτικό) είναι ότι δεν ήταν πάντα όλοι οι αρμόδιοι υπέρμαχοι της έρευνας για τα ύποπτα παιχνίδια. Και καλυπτόμενοι πίσω από (κατά αυτούς) αναρμοδιότητα, πέταγαν το μπαλάκι σε άλλους. Π.χ. ο πρόεδρος της ΕΕΠ Β' Γ' Εθνικής, Σπύρος Καλογιάννης. Οταν πρωτοδημοσιοποιήθηκαν οι πληροφορίες για ύποπτα ματς και μάλιστα στην κατηγορία της οποίας προεδρεύει... πέταξε την μπάλα στην εξέδρα: «Ας μας πει η UEFA ποια ματς ήταν να τα μάθουμε κι εμείς. Εγώ είμαι μακριά από αυτά. Θα πρέπει η ΕΠΟ και το κράτος να ενεργήσουν. Εγώ δεν είμαι κρατικός μηχανισμός».

Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε την τοποθέτηση (στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) του Πέτερ Λιμάχερ, νομικού - μέλους της Πειθαρχικής Επιτροπής στην UEFA - και ερευνητή της υπόθεσης για τα στημένα ματς. «Εάν δούμε από πιο κοντά ποιοι προΐστανται κάποιων ελληνικών συλλόγων Β΄ Εθνικής - τους ξέρουμε τους προέδρους - τότε δεν πρέπει πια να νιώθουμε μεγάλη έκπληξη με αυτά που συμβαίνουν».

Από την στιγμή που αυτό το οποίο «ο κόσμος το 'χει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι», έγινε επίσημα γεγονός, δηλαδή το στήσιμο (και) ποδοσφαιρικών αγώνων, ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια διαχείρισης. Με σκοπό, για προφανείς λόγους, την απορρόφηση των κραδασμών, τον - κατά το δυνατόν - περιορισμό των συνεπειών και την απόκρυψη της σύμφυτης σχέσης του με το σύστημα.

Περισσεύει η υποκρισία, ο αποπροσανατολισμός και η αγωνιώδης προσπάθεια να αποδοθεί σε παρεκλίνουσες συμπεριφορές μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων, τα οποία δεν έχουν σχέση με το οικοδόμημα. Πολλές καταστάσεις και πρόσωπα κρίνονται με «δύο μέτρα και δύο σταθμά». Ψέγονται και στοχοποιούνται κάποιες επιχειρήσεις του τζόγου (ειδικά στην Ασία), οι οποίες βρίσκονται εκτός του συστήματος.

Την ίδια ώρα όμως στοιχηματικές εταιρείες, συνέταιροι των FIFA - UEFA, μένουν στο απυρόβλητο. Θεωρείται ηθική και λογική η σχέση τους με το άθλημα και τα στελέχη του. Και φυσικά είναι τουλάχιστον ευπρόσδεκτα τα χρήματά τους. Δεν προκαλεί καμιά αντίδραση το γεγονός ότι π.χ. μεγάλη εταιρεία είναι χορηγός δύο ομάδων που συμμετείχαν στον ίδιο όμιλο της προηγούμενης φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ ή ανταγωνιστικών ομάδων του ίδιου πρωταθλήματος...

Η UEFA επέβαλε ποινή διά βίου απαγόρευσης ενασχόλησης με κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα στον Ουκρανό διαιτητή, Ολεγκ Ορέχοφ. Αναφέροντας ότι αποδείχτηκε ο ενεργός ρόλος του σε στημένα παιχνίδια. Δεν δημοσιοποίησε όμως ποια είναι αυτά τα παιχνίδια, ούτε ποιοι άλλοι εμπλέκονται...

Σχεδόν κάθε μέρα που περνάει υπάρχουν πληροφορίες, αποκαλύψεις, ειδήσεις για κομάτια του παζλ, που επιβεβαιώνουν πολλά. Η (όποια) πρόοδος της σχετικής έρευνας - αναφορικά με τ' αποτελέσματα και όχι τις αιτίες... - βγάζει αρκετά λαβράκια. Αλλά κυρίως (για όποιον θέλει να το δει και δεν στρουθοκαμηλίζει) αναδεικνύει την σχέση αιτίας (εμπορευματοποίηση ποδοσφαίρου) - αιτιατού (τρόπος εξασφάλισης κέρδους) και το αξιακό σύστημα που έχει επιβάλει ο καπιταλισμός και τα ιδεολογήματα - πρότυπά του.

FIFA, UEFA άνοιξαν το δρόμο (γιατί - μεταξύ άλλων - κερδίζουν και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ) στους χορηγούς - πολυεθνικές. Τους επιτρέπουν μέχρι και να διοργανώνουν τα δικά τους τουρνουά (κυρίως το καλοκαίρι). Να δημιουργούν το δικό τους «κράτος εν κράτει». Επίσης, επιτρέπουν τις χορηγίες σε ομάδες ή τις διαφημίσεις στα γήπεδα και των πολυεθνικών εταιρειών που ασχολούνται με τα στοιχήματα. Και είναι αυτές που ουσιαστικά παράγουν το μεγαλύτερο τζίρο (ακόμα μεγαλύτερο και από τις επίσημες χορηγίες) γύρω από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Στην ποδοσφαιρική βιομηχανία τζιράρονται... 10 τελωνεία ευρώ. Μεταξύ ομάδων - επιχειρήσεων, ποδοσφαιριστών, μάνατζερ και κάθε είδους εταιρειών που δρουν γύρω και μέσα στο χώρο. Σε αυτό το αλισβερίσι των δισ. ευρώ είναι τουλάχιστον αφελέστατο να πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει ηθική. Η δημιουργία λοιπόν μιας βιομηχανίας γύρω από το ποδόσφαιρο, δεν μπορούσε παρά να έχει και αυτή τη συνέπεια. Το «στήσιμο» αγώνων με σκοπό το κέρδος. Οπως παραδέχτηκε ο Λιμάχερ «χάρη στη βιομηχανία του στοιχήματος σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να στήνουν παιχνίδια και παράλληλα να αποκομίζουν τεράστια κέρδη»...

Βασικό ζητούμενο έχει γίνει το αποτέλεσμα (που έχει ταυτιστεί με το κέρδος). Στο πλαίσιο αυτής της αγοραίας λογικής, τα πάντα γίνονται. Το στήσιμο παιχνιδιών, το «ξέπλυμα» χρήματος, η εν γένει κερδοφορία. Κάποιοι που έχουν τις προϋποθέσεις κερδοσκοπούν νόμιμα, «επενδύοντας» απευθείας στη «βιομηχανία του ποδοσφαίρου». Αλλοι το κάνουν διά της... πλαγίας. Και οι πιο «μάγκες» βρίσκονται και στις δύο κατηγορίες. Η αγοραία λογική του καπιταλισμού χωράει τα πάντα...