Οι εκπαιδευτικές αλλαγές, η σύνδεσή τους με την κοινωνία και οι διαφορετικές προσεγγίσεις αυτών των αλλαγών ήταν το θέμα της ημερίδας που συνδιοργάνωσαν το περασμένο Σάββατο η Α-Γ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής και ο Δήμος Βριλησσίων με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών φορέων, εκπροσώπων κομμάτων και στελεχών της εκπαίδευσης.

Για την ανάγκη του κεφαλαίου για «ανθρώπους με γνώσεις και δεξιότητες» μέσα στο «νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γ. Προβής, μέλος του Τομέα Παιδείας του κυβερνώντος κόμματος, που υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέφερε τις αλλαγές που έπρεπε να γίνουν για να ανταποκριθεί η εκπαίδευση στο νέο περιβάλλον. Εκ μέρους της ΝΔ, ο βουλευτής Σπ. Ταλιαδούρος απέδωσε την κρίση που υπάρχει σήμερα στην παιδεία, στις συνεχείς αλλαγές επαναλαμβάνοντας την πρόταση της ΝΔ για ανάγκη υιοθέτησης εθνικής στρατηγικής και συναίνεσης για την παιδεία σε βάθος χρόνου. Στην ημερίδα χαιρέτισε εκ μέρους του ΣΥΝ ο Θ. Βλάχος, μέλος του τμήματος Παιδείας ο οποίος αναφέρθηκε στα προβλήματα που δημιούργησε η μεταρρύθμιση και παρουσίασε τη θέση του ΣΥΝ για καθιέρωση 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, με αποκομμένη όμως την τεχνική εκπαίδευση από τη θεωρητική μόρφωση. Χαιρετισμό απηύθυνε η βουλευτής του ΔΗΚΚΙ Β. Αράπη - Καραγιάννη.

Στον αντίποδα της λογικής των βελτιώσεων στην οποία κινήθηκαν οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων κάτω από την παραδοχή των αντικειμενικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η μεταρρύθμιση, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Γ. Μωραΐτης, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, παρουσίασε τη θέση για 12χρονη υποχρεωτική, δωρεάν και ενιαία εκπαίδευση πολυτεχνικού χαρακτήρα. «Το θέμα της εκπαίδευσης δε λύνεται με βελτιωτικές κινήσεις σε μια εκπαιδευτική πολιτική που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία και βρίσκεται σε αντίφαση με την αντικειμενική πραγματικότητα. Και αντιφατικότητα αποτελεί το γεγονός ότι σε μια εποχή έκρηξης των επιστημονικών γνώσεων περιορίζεις με εξωεκπαιδευτικά κριτήρια τον κύκλο των ανθρώπων που αφομοιώνουν τις γνώσεις. Αντιφατικότητα επίσης είναι με τη δικαιολογία των μαθησιακών προβλημάτων, να απομακρύνεις και σε τελευταία ανάλυση να περιθωριοποιείς ομάδες νέων ανθρώπων που έχουν το δικό τους ρυθμό και συνθήκες ανάπτυξης. Και αυτό να γίνεται την ώρα που και η φυσιολογία του εγκεφάλου και η κοινωνιολογία και η παιδαγωγική ανοίγουν δρόμους αντιμετώπισης των δυσκολιών. Αντιφατικότητα συνιστούν οι όροι λειτουργίας του σχολείου που στηρίζεται σε καθαρά γραφειοκρατικές διαδικασίες. Και η εκπαίδευση χάνει το στόχο της όταν λειτουργεί διοικητικά και όχι παιδαγωγικά», τόνισε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ επισημαίνοντας ότι άποψη του Κόμματος είναι «ότι το σχολείο της βασικής εκπαίδευσης πρέπει να είναι ενιαίο και υποχρεωτικό, γι' αυτό πρέπει να είναι εντελώς δωρεάν».

Ακολούθησαν παρεμβάσεις των Φ.Κ. Βώρου, διδάκτορα φιλοσοφίας - επίτιμου συμβούλου του ΠΙ ο οποίος χαρακτήρισε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ως ένα λάθος και στη σύλληψη και στην πραγμάτωσή της, του σχολικού συμβούλου Χρ. Σιγάλα ο οποίος έκανε λόγο για «παράδοξο τρόπο» με τον οποίο επιχειρήθηκε να εφαρμοστούν οι αλλαγές και του Ν. Μαρκάτου, πρώην πρύτανη του ΕΜΠ ο οποίος χαρακτήρισε το σημερινό σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων ως «σαθρό και αδιέξοδο». Από την πλευρά του ο ειδικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Δ. Παπαϊωάννου, αφού υπεραμύνθηκε της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, ισχυρίστηκε - πατώντας σε υπαρκτά προβλήματα που υπάρχουν στην εκπαίδευση - ότι δήθεν σήμερα κατοχυρώνεται με τη «μεταρρύθμιση» η γενική παιδεία και δίνεται λύση στην τεχνική εκπαίδευση με τα υποβαθμισμένα ΤΕΕ.

Την άλλη διάσταση των αλλαγών που αποτέλεσαν το άλλοθι της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης, ανέπτυξε στην παρέμβασή του ο Η. Μιχαλαρέας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Νοσοκομειακών Ψυχολόγων, που αναφέρθηκε στην αλλαγή των κριτηρίων σχολικής, επαγγελματικής και κοινωνικής επιτυχίας και στην προσπάθεια η ικανότητα να θεωρείται κάτι ανεξάρτητο από την προσωπικότητα του νέου. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, είπε, προσπαθεί να μας πείσει γι' αυτή τη φιλοσοφία χωρίς να λέει από πού προέρχεται, δηλαδή το μεσαίωνα, είπε χαρακτηριστικά ενώ αναφέρθηκε στις αμυντικές στάσεις και συμπεριφορές στις οποίες οδηγούνται οι νέοι με δεδομένη την ανασφάλεια και την ανεργία.