Πέμπτη 11 Μάρτη 2010 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 37
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
«Αναγκαία συνθήκη ο σχολικός αθλητισμός»

Στο Β' μέρος της συνέντευξής του στο «Ρ» ο Γιώργος Παπανδρεόπουλος, προπονητής και γυμναστής, επισημαίνει την ανάγκη ύπαρξης σχολικού αθλητισμού και της σύνδεσής του με το σωματειακό

Ο Γιώργος Παπανδρεόπουλος (φωτ. με την Αντωνία Στεργίου, αθλήτρια στο ύψος γυναικών) τονίζει στο «Ρ» την ανάγκη να υπάρξει σχολικός αθλητισμός και ικανοί χώροι άθλησης
Ο Γιώργος Παπανδρεόπουλος (φωτ. με την Αντωνία Στεργίου, αθλήτρια στο ύψος γυναικών) τονίζει στο «Ρ» την ανάγκη να υπάρξει σχολικός αθλητισμός και ικανοί χώροι άθλησης
Στο χτεσινό πρώτο μέρος της συνέντευξής του ο προπονητής και γυμναστής σε σχολείο, Γ. Παπανδρεόπουλος, ανέφερε - μεταξύ άλλων - ότι η διεύρυνση της βάσης αθλουμένων θα οδηγήσει στην ανάδειξη περισσοτέρων αθλητών με δυνατότητες για υψηλές επιδόσεις. Σκοπός της πολιτείας πρέπει να είναι «να αθλούνται όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά» αλλά «και να καλύπτει τον αθλητή με ταλέντο και δυνατότητες σε όλα τα επίπεδα. Ωστε αυτός απερίσπαστος να ασχολείται με τον πρωταθλητισμό»... Συνεχίζουμε σήμερα με τη δημοσίευση του δεύτερου μέρους της συνέντευξης.

Επαναφορά του προγράμματος αξιολόγησης ταλέντων

Ενα παράδειγμα, αν αποφασίσει η πολιτεία να ασχοληθεί με τη διεύρυνση της βάσης αθλουμένων (από την οποία θα προκύψουν και πρωταθλητές) είναι «το σύστημα του ΣΕΓΑΣ με τους σωματειακούς προπονητές. Είναι πολύ καλό. Στο τελευταίο Πανελλήνιο Κλειστού η πλειοψηφία ήταν αθλητές από την περιφέρεια και όχι από την Αττική. Εγώ είμαι 25 χρόνια στο χώρο και κρατήθηκα ακριβώς επειδή είμαι σωματειακός προπονητής. Αυτό το σύστημα βοηθάει πάνω από 300 ανθρώπους να ψάχνουν σε όλη τη χώρα για ταλέντα».

Υπάρχουν βέβαια αδυναμίες και απαιτούνται βελτιώσεις για να έρθουν καλύτερα αποτελέσματα. «Χρειάζεται περισσότερη και καλύτερη επιμόρφωση. Η επιστήμη εξελίσσεται ραγδαία. Ο προπονητής πρέπει να έχει συνεχή επιμόρφωση. Πριν από περίπου ένα χρόνο είχα πάει στη Φόρνια της Ιταλίας. Εκεί έκατσα 15 μέρες με τον Πετρόφ, τον προπονητή του Μπούμκα και της Ισιμπάγιεβα. Ηθελε και μπόρεσε να με βοηθήσει να κάνω δύο βήματα παραπέρα. Είδα πραγματικά πώς δουλεύει ένας άνθρωπος 70 μεν χρονών, αλλά με γνώσεις και εμπειρίες. Για μένα ήταν πολύ καλό σχολείο.

Επίσης χρειάζεται καλύτερο σύστημα αξιολόγησης. Να έχει τη δυνατότητα ο γυμναστής να πάει στο δημοτικό σχολείο και να επιλέξει τα παιδιά που έχουν τις δυνατότητες και με σωστή δουλειά θα γίνουν αύριο πρωταθλητές». Ομως φευ! «Είναι δύσκολο να μπει κάποιος σε ένα δημοτικό σχολείο και να κάνει αξιολόγηση. Κάποτε υπήρχε, με χρήματα της ΓΓΑ, πρόγραμμα ανεύρεσης ταλέντων. Κάναμε σε πανελλήνια κλίμακα προπόνηση. Από κει βγήκανε πολλοί πρωταθλητές. Σήμερα αυτό το πρόγραμμα δεν υφίσταται, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Εχει καταργηθεί»...

«Πρέπει να υπάρξει σχολικός αθλητισμός»

Ικανή και αναγκαία συνθήκη για να λειτουργήσει το πρόγραμμα είναι «να υπάρξει και σχολικός αθλητισμός. Και για να υπάρξει σχολικός αθλητισμός πρέπει να υπάρχουν χώροι άθλησης. Οταν πριν από 24 χρόνια ξεκίνησα σε σχολείο είχα ένα τεράστιο προαύλιο, σκάμα μήκους, 2 φιλέ, μπασκέτες, 80 μέτρα ευθεία, και μια κλειστή αίθουσα για να κάνω μυϊκή ενδυνάμωση. Μετά από χρόνια αντί να καλυτερεύουμε, η κατάσταση χειροτέρεψε. Φτιάχτηκαν πάρα πολλά σχολεία. Αλλά σε μικρό χώρο, κλουβιά.

Η δουλειά πλέον του γυμναστή έχει γίνει τρομερά δύσκολη ως τυπική. Σ' ένα προαύλιο που δεν μπορείς να στρίψεις πρέπει εμείς να κάνουμε γυμναστική. Με αποτέλεσμα τα παιδιά να υποφέρουν από λόρδωση, κύφωση, σκολίωση. Γιατί τα παιδιά αυτά δε στηρίζονται. Στο σχολείο πρέπει, επειδή τα παιδιά αναπτύσσονται, να φτιάχνεις την σπονδυλική τους στήλη. Αν δεν μπορείς να τους κάνεις ασκήσεις για τον κορμό θα φτιάξουμε μια νέα γενιά προβληματική.

Αρα αυτό που προέχει είναι να φτιαχτούν σωστά σχολεία. Να μπορούν τα παιδιά να παίξουν, να γυμναστούν. Παιδί και παιχνίδι είναι ταυτόσημα. Στο σχολείο που είμαι εγώ είναι 350-400 παιδιά σε ένα χώρο 2 στρεμμάτων. Εκεί δεν μπορείς να προαυλιστείς, πόσο μάλλον να γυμναστείς. Εκεί δεν μπορεί να γίνει σχολικός αθλητισμός. Επενδύσαμε στα μπετά, ενώ έπρεπε να επενδύσουμε στα παιδιά.

Φτιάξαμε αίθουσες, αλλά όχι γυμναστήρια. Να μπορεί το παιδί να κινείται, να παίζει, να χαίρεται. Και μέσα από κει ο γυμναστής να δει ποιο παιδί είναι ταλέντο και να το κατευθύνει προς τα εκεί. Ο πρωταθλητής θα βγει μέσα από τους πολλούς αθλούμενους. Είναι πυραμίδα. θα γυμνάζονται 500 για να βγει ο ένας. Διαφορετικά θα μπουν σε λάθος ατραπούς».

Τροχοπέδη το σύστημα

«Επίσης πρέπει αυτό το παιδί να έχει χρόνο. Γιατί σου είπα ότι ο πρωταθλητισμός θέλει χρόνο. Δεν υπάρχει χρόνος. Τα παιδιά είναι πολύ πιεσμένα. Σχολεία, φροντιστήρια, τηλεόραση, κομπιούτερ κλπ. Δεν μένει χρόνος να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.

Ενα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η απόσταση. Για να φτάσει στο χώρο άθλησης η απόσταση είναι τεράστια. Ο πατέρας όσο καλός ταξιτζής και να είναι δεν έχει και αυτός πολύ χρόνο. Είναι τεράστια τα προβλήματα που υπάρχουν. Και πρέπει η πολιτεία να καταλάβει ότι χρειάζονται χώροι άθλησης κοντά στις σχολικές μονάδες. Χωρίς μπετά. Μια απλή περίφραξη και ο χώρος άθλησης. Αυτά δεν κοστίζουν πολλά χρήματα».

Η χώρα μας είναι πρώτη στην παιδική παχυσαρκία... «Γιατί το παιδί δεν κινείται. Παλιότερα αυτό καλυπτόταν από την αλάνα, τους ελεύθερους χώρους. Πήγαινες και έπαιζες στη γειτονιά σου. Σήμερα δεν υπάρχουν οι ελεύθεροι χώροι. Αρα να παίξεις πού; Στο σχολείο; Μα και αυτό δεν έχει πλέον χώρους για να παίξει και να κινηθεί το παιδί. Αρα τρώει, επειδή όμως δεν καταναλώνει αυτά που τρώει, αποθηκεύονται και δημιουργείται πρόβλημα παχυσαρκίας. Εχουμε ακόμα προβλήματα κινητικά, στη σπονδυλική στήλη. Ερευνες δείχνουν ότι αυξάνονται οι περιπτώσεις με λόρδωση, κύφωση, σκολίωση. Αυτό πρέπει να δει η Πολιτεία. Να επενδύσει στο σχολικό αθλητισμό, ώστε να αποφεύγονται αυτές οι συνέπειες.

Το εκπαιδευτικό σύστημα απομυζά τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού. Στην προσπάθειά μας να το κάνουμε καλύτερο του βάζουμε, του βάζουμε, του βάζουμε... και μάλιστα αρκετά πράγματα που μπορεί και να μη χρειάζεται. Με αποτέλεσμα το μόνο που προχωράει να είναι το φροντιστήριο. Τι θέλουμε, να καλύπτονται όσοι άνεργοι καθηγητές μπορούν στα φροντιστήρια ή να έχει ελεύθερο χρόνο για να μπορεί και να δημιουργεί και το μυαλουδάκι του;

Αυτό έχει να κάνει και με τη διαδικασία προπόνησης στον πρωταθλητισμό. Ο χρόνος που έχω εγώ για να κάνω δουλειά σε ένα παιδί είναι ελάχιστος. Επίσης η εγκεφαλική δυνατότητα, για να μπορέσει το παιδί να ακολουθήσει διαδικασία πρωταθλητισμού έχει σχέση με το πόσο το σύστημα το αφήνει να λειτουργήσει ελεύθερα το κεφαλάκι του. Γιατί όταν το παιδί έρχεται σε μένα το απόγευμα και είναι τόσο πιεσμένο, δεν μπορεί να λειτουργήσει εγκεφαλικά. Να καταλάβει θέματα τεχνικά. Με αποτέλεσμα να μην έχουμε και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Ετσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες και καταστάσεις δεν μπορεί να γίνει σχολικός αθλητισμός. Τα έχουμε φορτώσει τα παιδιά. Πίεση από το φροντιστήριο, το σχολείο κλπ. Αυτό όμως είναι σε βάρος του παιδιού. Αυτό που προέχει (πρέπει να) είναι η ψυχική του υγεία. Πώς θα έχει όμως ψυχική υγεία όταν δεν μπορεί να λειτουργεί ως παιδάκι, αφού το βάζεις να εργάζεται 14 ώρες την ημέρα;

Το σύστημα είναι τροχοπέδη στην προσπάθεια που κάνουμε εμείς. Οταν εγώ δω το παιδί ότι έρχεται στην προπόνηση και δεν μπορεί γιατί είναι πιεσμένο θα το αφήσω, δε θα το πιέσω και εγώ. Ετσι ο πρωταθλητισμός έρχεται δεύτερος, τρίτος, τέταρτος... Και ας έχει το ταλέντο, τις δυνατότητες. Ασε που δε θα έρθει στο γήπεδο, γιατί είναι μεγάλες οι αποστάσεις, και αν δεν είναι οι αποστάσεις δεν έχει το χρόνο. Και όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν μέσα στο σχολείο. Γυμναστής υπάρχει. Αρα το βασικό πρόγραμμα εκγύμνασης μπορεί να γίνει στο σχολείο.

Η φιλοσοφία πρέπει να είναι ενιαία. Δίνεις στο παιδί ελεύθερο χρόνο να παίξει, να κινηθεί, να χαρεί. Του παρέχεις εγκαταστάσεις για να ασκηθεί, να αθληθεί. Και από κει και πέρα αυτοί που έχουν τις δυνατότητες προχωρούν στο στάδιο του πρωταθλητισμού. Από τους πολλούς που θα αθλούνται αυτοί που μπορούν θα κάνουν πρωταθλητισμό. Ετσι κερδίζουν και αυτοί που μαθαίνουν να ασκούνται για την υγεία τους και θα το κάνουν μια ζωή και ας μην έχουν περισσότερες δυνατότητες. Και αυτοί που έχουν τις δυνατότητες για πρωταθλητισμό».


Γιώργος ΚΑΤΖΙΛΙΕΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ