«Κυριαρχεί το θράσος», έγραφε τις προάλλες ο αρθρογράφος του ΒΗΜΑΤΟΣ. Και ποιος να διαφωνήσει με το πασιφανές;

Θράσος έχουν, μεταξύ πολλών άλλων, όσοι κλέβουν τον ιδρώτα του λαού, του εργαζόμενου, του αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου.

Θράσος έχει αυτός που επιτρέπει να βρίσκονται παιδιά στους δρόμους, και άλλα στο μεροκάματο, αμόρφωτα.

Θράσος έχει αυτός που καταδικάζει στην αρρώστια και στο θάνατο το φτωχό που δεν έχει να πληρώσει ή να καλοπληρώσει για την υγεία του.

Θράσος έχει ο δικαστής και ο αστυνόμος, ο πολιτικός και ο δικηγόρος, ο δημοσιογράφος, που δικαιώνει τους εκμεταλλευτές, που στηρίζει τους ισχυρούς, που προστατεύει τους κλέφτες του κοινωνικού πλούτου.

Μόνο που ο αρθρογράφος της εφημερίδας άλλα είχε στο μυαλό του.

Θράσος καταλόγισε στους αγρότες, επειδή τάχα «μαχαιρώνουν στην πλάτη ό,τι απομένει από την ελληνική οικονομία», και συνέχισε το «κατηγορώ» περί θράσους ενάντια σε όλους, πλην του ΠΑΣΟΚ, επιφυλάσσοντας «ιδιαίτερη μεταχείριση» στο ΚΚΕ και τους κομμουνιστές.

Οι μεγαλέμποροι και οι μεσάζοντες γλεντάνε με τον κόπο και την αγωνία του αγρότη.

Τα λαϊκά νοικοκυριά χρυσοπληρώνουν τα τρόφιμα, για να μπορούν οι «έχοντες» να τρώνε και να πίνουν, να κάνουν βόλτες με κότερα και τζιπ.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις «εκσυγχρονίστηκαν» με το κρατικό χρήμα, αδειάζοντας τα ταμεία, χωρίς να μείνει «σάλιο» για τους ανθρώπους της δουλειάς και τους συνταξιούχους.

Κι αυτός ο αρθρογράφος μιλάει για το θράσος των... αγροτών.

Ε, χρειάζεται μεγάλο θράσος για να υποστηρίξει κάποιος ενυπόγραφα, αυτήν την ξεφτίλα...