Τελικά υπάρχουν ή δεν υπάρχουν χρήματα; Το υπουργείο Εργασίας, με τις προχτεσινές ανακοινώσεις του, έδωσε απάντηση. Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη και συνάμα προκλητική. Για τις επιχειρήσεις χρήματα υπάρχουν και μάλιστα πολλά. Για τους εργαζόμενους, τους απολυμένους και τους ανέργους «δεν υπάρχει σάλιο»!

Ακόμα πιο προκλητικό όμως είναι το επιχείρημα που προβάλλουν για να μπουκώσουν με χρήμα τους εργοδότες: Και τι θέλετε, να αφήσουμε τις επιχειρήσεις να κλείσουν; Το εύρημά τους φτηνό αναμάσημα. Πάνω από δέκα χρόνια τώρα, με τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» δισεκατομμύρια ευρώ κατευθύνθηκαν προς τη μεγαλοεργοδοσία, και το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Η ανεργία αντί να μειώνεται αυξάνεται ραγδαία, στην καλύτερη περίπτωση, και για όσο διάστημα διαρκούν τα προγράμματα, το πραγματικό της μέγεθος αποκρύβεται, για να εμφανιστεί ακόμα πιο αυξημένο στην επόμενη χρονική στιγμή. Το ΠΑΣΟΚ, το φθινόπωρο του 2003, ανακοίνωνε ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων στις επιχειρήσεις δήθεν για να στηριχτεί η απασχόληση. Σήμερα, αναλαμβάνοντας την κυβερνητική εξουσία, αρχίζει ακριβώς από εκεί που είχε αφήσει τα πράγματα. Τότε το επιχείρημα ήταν η «ανάπτυξη» και η «ισχυρή Ελλάδα», τώρα η κρίση, η πολιτική του όμως παραμένει ίδια.

Ομως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αρκείται μόνο στο ζεστό χρήμα. Με το προσχέδιο νόμου για τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, κρατά σε ισχύ όλο το μαύρο καθεστώς των αντεργατικών νόμων στην αγορά εργασίας, που ως τελικό αποτέλεσμα έχουν να κάνουν ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη του εργάτη. Το επικοινωνιακό «λίφτινγκ» του υπουργείου Εργασίας δεν μπορεί να κρύψει ότι και με το νέο νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να ενοικιάζονται (προσωρινή απασχόληση) σαν να ήταν αντικείμενα, θα συνεχίσουν να δουλεύουν μερική απασχόληση και να αυξομειώνεται το ημερήσιο ωράριό τους, ανάλογα με τις ανάγκες του επιχειρηματία. Και αύριο, όπως χτες, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να θέτουν σε διαθεσιμότητα το προσωπικό τους, των οποίων το εισόδημα θα μειώνεται στο μισό, να επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία (λιγότερες μέρες εργασίας χωρίς απολαβές), να έχουν φτηνούς εργαζόμενους με «μπλοκάκι», να καταστρατηγούν το οχτάωρο και το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας μέσα από τη λεγόμενη διευθέτηση, κλπ.

Ολο το αντεργατικό οπλοστάσιο στην αγορά εργασίας παραμένει αναλλοίωτο. Θα συνεχίσει να λειτουργεί με όλη του την «ιπποδύναμη», να αλέθει τους εργάτες, να τους κάνει ακόμα πιο φτηνούς. Και απέναντι σε αυτή την απροκάλυπτη και προκλητική στήριξη της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, οι εργάτες έχουν μόνο ένα δρόμο. Να αντιταχθούν σθεναρά σε αυτή την πολιτική, να παλέψουν και να διεκδικήσουν σταθερή και πλήρη απασχόληση, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων.