Πλάτες στην κυβέρνηση Σημίτη, για να προχωρήσει τώρα, σε σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα, βάζουν και οι ελεγκτές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) με τις προτάσεις που διατύπωσαν μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου της ελληνικής οικονομίας. Με το κείμενο «Συμπεράσματα της Αποστολής» που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, οι ελεγκτές του ΔΝΤ προτείνουν μεταξύ άλλων την ιδιωτικοποίηση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης, τη σημαντική περικοπή των δαπανών που προορίζονται για το δημόσιο σύστημα υγείας και τις συντάξεις, μεγάλες μειώσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων στο όνομα του φορολογικού ανταγωνισμού, μεγαλύτερη «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις μαζί με τις γνωστές από παλαιότερα θέσεις για σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας και περικοπές στις δαπάνες των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και προτροπές για πιο δυναμικές προσεγγίσεις στο θέμα της «απελευθέρωσης» των αγορών. Η φιλοσοφία δηλαδή αντιμετώπισης των προβλημάτων είναι η ίδια και συμπυκνώνεται στην πρόταση «όσο πιο βαθιά χωθείτε στη λογική της νεοφιλελεύθερης ρύθμισης τόσο το καλύτερο»!

Οι παραπάνω προτάσεις του ΔΝΤ στη μεγάλη τους πλειονότητα αποτελούν ήδη κυβερνητικές θέσεις, οι οποίες στον ένα ή άλλο βαθμό και ανάλογα με τη συγκυρία προωθούνται. Τα «συμπεράσματα της επιτροπής» επισημαίνουν ότι «στην αναμόρφωση των δημοσίων δαπανών» έχει σημειωθεί «μικρή πρόοδος». Παράλληλα, όμως, με τα εύσημα που απονέμουν στην κυβέρνηση οι ελεγκτές του ΔΝΤ, προχωρούν στην εξειδίκευση των προτάσεων για νέα μέτρα στους τομείς της δημόσιας διοίκησης και αυτούς των δαπανών για συντάξεις και παροχή υγείας. Ετσι, το ΔΝΤ:

• Στο θέμα της μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης αναφέρει ότι «είναι ενθαρρυντικό ότι μεταρρυθμίσεις του παρελθόντος πέτυχαν να περιορίσουν την αύξηση της απασχόλησης σε ορισμένους τομείς του δημόσιου τομέα, παρ' όλο που η απασχόληση στη γενική κυβέρνηση συνεχίζει να αυξάνει». Εκτιμά επίσης ότι «οι αυξήσεις στους μισθούς του δημόσιου τομέα το 2000 είναι αρκετά υψηλότερες απ' ό,τι στο σύνολο της οικονομίας» και καλεί την κυβέρνηση να παρέμβει... Επισημαίνει επίσης ότι «τα περιθώρια εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα είναι τεράστια» και επικαλούμενοι την πείρα άλλων χωρών «προτείνει»: σύναψη συμβάσεων ορισμένου χρόνου με σύνδεση αμοιβών με παραγωγικότητα για ανώτερους υπαλλήλους σε συνδυασμό με περιορισμό δαπανών. Κατά το ΔΝΤ «οι περικοπές μπορούν εν μέρει να λάβουν τη μορφή περιορισμού των δαπανών για μισθούς»!
• Χαρακτηρίζει σαν «ευπρόσδεκτα» τα σχέδια «για μια θεμελιώδη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος» ενώ επαναλαμβάνει τις γνωστές θέσεις Σπράου περί μορφών ιδιωτικοποίησης του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ετσι επισημαίνει «παράλληλα με το δημόσιο σύστημα συντάξεων, να μελετηθούν και δυνατότητες χρήσης συμπληρωματικών συντάξεων εκτός του δημόσιου συστήματος συντάξεων».
• Θεωρεί «απογοητευτική» την κατάσταση στην αγορά εργασίας, καθώς τα ποσοστά ανεργίας είναι από τα υψηλότερα στην ΕΕ. Στα πλαίσια της λογικής υποταγής του εργατικού κινήματος στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, αναφέρουν ότι «θα ήταν χρήσιμο να εξεταστεί η δυνατότητα συναίνεσης με στόχο τη διευκόλυνση της εισόδου στην απασχόληση τμημάτων που φαίνεται να μειονεκτούν». Τα τελευταία χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι και δούρειος ίππος για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Στις προτάσσεις τους για την αγορά εργασίας προτείνουν γνωστές και από παλιά θέσεις όπως τη δυνατότητα μισθολογικής διαφοροποίησης των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, τη μείωση των σχετικά αυστηρών περιορισμών για τις απολύσεις, το ενδεχόμενο μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών για τις ασθενέστερες ομάδες του εργατικού δυναμικού και δηλώνουν ότι θα ευχόντουσαν κάποιες από τις προτάσσεις αυτές να τις συμπεριλάβει η κυβέρνηση στις προτάσσεις της για τα εργασιακά!
• Εκφράζει δυσαρέσκεια για την πολιτική «απελευθέρωσης» των αγορών καθώς επισημαίνουν ότι είναι κρίμα που οι προσπάθειες περιορίστηκαν στην επίτευξη των ελάχιστων απαιτήσεων από πλευράς ΕΕ, συχνά με εκτεταμένες παρατάσεις. Κατά περίεργο τρόπο κάνουν πρόταση διάσπασης της ΔΕΗ σε περισσότερες εταιρίες και δημιουργίας ξεχωριστής εταιρίας διανομής στο όνομα του ανταγωνισμού, κάτι όμως που προβλέπεται από την πολιτική της κυβέρνησης.
• Κάνει λόγο για «αβεβαιότητες» στον κρατικό προϋπολογισμό του 2001 που αφορούν την επίτευξη του δημοσιονομικού πλεονάσματος 0,5% του ΑΕΠ, τις οποίες αποδίδει στον αισιόδοξο στόχο για ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ το 2001 και στη μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών! Οι περικοπές δαπανών προτείνονται σαν αναγκαία λύση σε περίπτωση εκδήλωσης κάθε μορφής δημοσιονομικής ισορροπίας.