Ο Λένιν τότε την ονόμασε «εξηλεκτρισμό». Μα, μήπως και σήμερα δεν αναπτύσσεται ο λυσσώδης ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών για την διασφάλιση ενεργειακών πηγών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας; Γι' αυτό δεν γίνεται το εξοντωτικό μοίρασμα των αγορών; Γι' αυτό δε διεξάγεται διεθνώς η φλυαρία περί ανανεώσιμης πράσινης ενέργειας; Το διαφορετικό που αποκαλύπτει η ιστορική φράση του Λένιν βρίσκεται στην πρώτη λέξη που πάνω της πρόσθεσε τον «εξηλεκτρισμό». Είναι η λέξη Σοβιέτ, δηλαδή εργατικά, αγροτικά και στρατιωτικά συμβούλια. Με μια λέξη λαϊκά συμβούλια. Ο υπέρτατος βαθμός άμεσης δημοκρατίας. Η εκκλησία του δήμου. Η λαϊκή εγρήγορση. Ηταν η εφαρμοσμένη επαναστατική θέληση του ρωσικού λαού για την ανάπτυξη του νεοσύστατου εργατικού κράτους της καθυστερημένης ρωσικής κοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Το ρωσικό εργατικό κράτος και μετέπειτα ως Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, κατόρθωσε σε 70 χρόνια που τα μισά ήταν χρόνια καταστροφής, εμφυλίου και εξωτερικού πολέμου, καπιταλιστικού αποκλεισμού και περικύκλωσης, να αναδειχθεί σε κορυφαία δύναμη του πλανήτη. Είναι κάτι που σε αναλογία τα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη χρειάστηκαν πάνω από 200 χρόνια με αιματηρούς παγκόσμιους κατακτητικούς πολέμους, υποδούλωσης, εκμετάλλευσης και επιβολής καθυστέρησης λαών και περιοχών, πατώντας στα κληρονομημένα προνόμια μιας εκτεταμένης αποικιοκρατίας και δουλεμπορίου. Επιπρόσθετα, και παρά τη μεγάλη καπιταλιστική τους ανάπτυξη δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να επιλύσουν ολοκληρωμένα βασικά λαϊκά προβλήματα που στην ΕΣΣΔ είχαν λυθεί όπως υγεία, παιδεία, εργασία, ασφάλιση, κοινωνική περίθαλψη κλπ.