Γρηγοριάδης Κώστας

Στην πρώτη περίπτωση, αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, σύγκρουση αμαξοστοιχιών στη σιδηροδρομική γραμμή Σερρών - Δράμας. Ωστόσο, το περιστατικό ήταν σοβαρό. Φυσικά, όπως και όλα τα άλλα περιστατικά, αποδόθηκε στο «ανθρώπινο λάθος» και την «πλήρωσε» ένας υπάλληλος του ΟΣΕ. Στη δεύτερη περίπτωση - σε διάστημα μιας βδομάδας - σημειώθηκε εκτροχιασμός εμπορικής αμαξοστοιχίας στην περιοχή Ροδόπολης Σερρών, ευτυχώς χωρίς να υπάρξουν θύματα. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι αρμόδιοι του ΟΣΕ, επιχείρησαν να κρατήσουν μυστικά και τα δύο αυτά περιστατικά.

Τα περιστατικά σίγουρα είναι σοβαρά και φέρνουν πάλι στο προσκήνιο τις ευθύνες των εκάστοτε κυβερνήσεων και των διορισμένων απ' αυτές διοικήσεων, για τη λειτουργία του ελληνικού σιδηροδρόμου. Ωστόσο, ουδέποτε και κανείς από τους αρμόδιους ...φιλοτιμήθηκε να ασχοληθεί σοβαρά και να πάρει τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της ασφάλειας των σιδηροδρομικών δρομολογίων. Αντίθετα, με την ...ετυμηγορία του «ανθρώπινου λάθους» μετά από κάθε σιδηροδρομικό ατύχημα - δυστύχημα, οι ιθύνοντες επιχειρούν να συγκαλύψουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες, ενοχοποιώντας κάθε φορά τους απλούς υπαλλήλους.

Και για να εξηγούμαστε: Εγκληματική ευθύνη είναι να μην παίρνεις τα αναγκαία μέτρα ενίσχυσης της ασφάλειας. Εγκληματική ευθύνη είναι να μην έχεις το απαιτούμενο προσωπικό στους κλάδους αιχμής, που εμπλέκονται άμεσα και με την ασφάλεια. Εγκληματική ευθύνη είναι να μη χορηγείς τις αναπαύσεις και τις οφειλόμενες άδειες στο προσωπικό κίνησης και των σταθμών. Εγκληματική ευθύνη είναι η καταστρατήγηση των κανονισμών εργασίας και η καθιέρωση της διπλοβάρδιας. Και πάει λέγοντας...

Οι μεγάλες εταιρείες, αφού ξεζουμίζουν καθημερινά τους εργαζόμενους, ύστερα το ...παίζουν «φιλάνθρωποι»!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η περίπτωση της κοινοπραξίας των μεγαλοεργολάβων «ΜΟΡΕΑΣ ΑΕ» που έχει αναλάβει με σύμβαση παραχώρησης που ψήφισαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ την εκμετάλλευση του αυτοκινητοδρόμου Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα και Λεύκτρο - Σπάρτη. Η επιχείρηση αυτή στο πλαίσιο, όπως λέει, «της κοινωνικής προσφοράς της» προσέφερε 5.000 ευρώ στο παράρτημα Τρίπολης της οργάνωσης «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Επισημαίνει, μάλιστα, ότι «με τη συνεισφορά της αυτή, αποδεικνύει έμπρακτα τη βούλησή της για ενίσχυση των δεσμών με τις τοπικές κοινωνίες, καθώς και τη φροντίδα της προς τις κοινωνικές ομάδες που χρήζουν ιδιαίτερης ευαισθησίας»!

Και το λέει αυτό μια επιχείρηση, που προεισπράττει - πριν ολοκληρώσει το έργο - τεράστια κονδύλια από τα χαράτσια διοδίων που πληρώνει ο λαός στους σταθμούς Σπαθοβούνι και Νεστάνη! Που όταν ολοκληρωθεί το έργο θα λειτουργήσει άλλους 4 μετωπικούς σταθμούς διοδίων (Ασέα, Λεύκτρο, Καλαμάτα και Λογκανίκο) και άλλα τρία ζεύγη πλευρικών σταθμών στις τοποθεσίες Παραδείσια, Αρφαρά και Είσοδος Καλαμάτας, ώστε να πληρώνουν οι τοπικές κοινωνίες - για τις οποίες τόσο κόπτεται - χαράτσι ακόμη και για μια διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά ή στο χωράφι! Που η σύμβαση παραχώρησης της εγγυάται την κερδοφορία μέχρι του ποσού των 132 εκατ. ευρώ, αν η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο δεν της αποδώσει τα προσδοκώμενα κέρδη!

Ολοι αυτοί, λοιπόν, δεν φτάνει που εκμεταλλεύονται ασύδοτα το λαό, έχουν το θράσος να τον εμπαίζουν κι από πάνω με χορηγίες της δεκάρας...

Αντί - τουλάχιστον - να αυξήσει το επίδομα ανεργίας στο ύψος των αναγκών των ανέργων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί την πολιτική της φιλανθρωπίας. Οπως δήλωσε προχτές ο υπουργός Εργασίας, Αντρέας Λοβέρδος, «δε μπορούμε να αυξήσουμε το επίδομα ανεργίας». Αλλά επειδή πρέπει να ενισχυθεί η κίνηση στην αγορά εργασίας η κυβέρνηση θα μοιράσει στους ανέργους κουπόνια για «καλύτερες τιμές σε καταστήματα διάθεσης τροφίμων».

Η κυβέρνηση δυναμώνει την πολιτική που όχι μόνο αναπαράγει τη μάστιγα της ανεργίας, αλλά και κουκουλώνει το πρόβλημα προκαλώντας και προσβάλλοντας τους ανέργους. Ακόμα όμως και η «φιλανθρωπία» που μοιράζει με τα κουπόνια είναι εξοργιστική. Το κάνει όπως - τόνισε και ο αρμόδιος υπουργός - για «να δυναμώσει η αγοραστική δύναμη του ανέργου». Δηλαδή, η κυβέρνηση νοιάζεται όχι για το πώς θα αυξηθούν τα έσοδα της οικογένειας του ανέργου αλλά πώς θα στείλει πελάτες στην αγορά των μονοπωλίων. Και με τέτοιους τρόπους εμφανίζεται από πάνω και ... ευσπλαχνική.

«Στην επιτυχή υλοποίηση του Προγράμματος Σταθερότητας εύχεται και ελπίζει» η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), όπως αναφέρεται σε προχτεσινή ανακοίνωσή της. Μιλώντας, δε, εξ ονόματος «του εμπορικού κόσμου» εκφράζει τη «θετική πρώτη αντίδρασή του» και οι ...«επιφυλάξεις» της - γνωστής για τη συμπόρευσή της με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου - διοίκησης της ΕΣΕΕ συνδέονται κυρίως με το εάν οι - αντιλαϊκοί και βαθιά ταξικοί - στόχοι που θέτει το πρόγραμμα επιτευχθούν, εάν «προσεγγίζουν ένα πραγματικό και ρεαλιστικό σχέδιο ουσιαστικής ανάπτυξης», ενώ εκφράζει και τον ...προβληματισμό της μήπως θα έπρεπε να παρθούν και «νέα διαρθρωτικά μέτρα»! Συνεπείς στην υπονόμευση των συμφερόντων των χιλιάδων μικρών και αυτοαπασχολούμενων εμπόρων.

Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου επισημαίνεται το γεγονός ότι και από τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση τεκμηριώθηκε παραπέρα η θέση του ΚΚΕ ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκτεταμένο συγχρονισμό της. Είναι μια γενικευμένη κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Αντικρούονται οι θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού», «υπερκατανάλωσης», οι σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρυθμίσεων, «πράσινης οικονομίας» κλπ.

Ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει γιατί «το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού» και πως «η πηγή της κρίσης μπορεί να στερέψει μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας». Η έκδοση περιέχει την εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την κεντρική εισήγηση της Ελένη Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δύο χαιρετισμούς και επτά θεματικές εισηγήσεις για την εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα αίτια της κρίσης και την ελληνική οικονομία, την όξυνση της ταξικής πάλης και τους αστικούς σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή της, το ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης κ.ά. Κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Η πακιστανική κυβέρνηση εμφανίζεται να διαμαρτύρεται υποκριτικά για τις επιθέσεις, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργεί προστατευτικά απέναντι στις αμερικανικές δυνάμεις, βαφτίζοντας το σύνολο των θυμάτων «μαχητές των Ταλιμπάν», έστω και αν αποδεικνύεται εκ τω υστέρων ότι πρόκειται για αμάχους και πολλές φορές για παιδιά, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των περιοχών των φυλών που στοχοποιούνται να εγκαταλείπουν τις εστίες τους κατά χιλιάδες. Σε αυτό το κλίμα, βόμβες που βρίσκονται ακόμα και σε παιδικές χαρές, σκοτώνουν παιδιά. Το μακελειό των λαών συνεχίζεται.

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία των θανάτων αμάχων στο Αφγανιστάν, που έφτασαν το 2009, τους 2.412, τα υψηλότερα ποσοστά από την αρχή του πολέμου και αποκαλύπτουν το έγκλημα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή...