Η Αϊτή, αυτός ο πολύπαθος τόπος, δεν είναι μόνο η χώρα που έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε από την εξέγερση των επαναστατημένων δούλων.

Είναι και η χώρα, πρώτη αυτή στον κόσμο, ήδη από το 1822 - ενώ δηλαδή η Επάνασταση του 1821 ήταν στην αρχή της - που τάχθηκε υπέρμαχος το δίκιου του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα και αναγνώρισε την υπόσταση της Ελλάδας ως μέλους της Διεθνούς Κοινότητας, το Γενάρη του 1822.

Τα παραπάνω δε συνιστούν μια τυπική ιστορική αναφορά. Είναι υπόμνηση ότι στο «μικρό κόσμο» που ζούμε, η αλληλεγγύη μας σε στιγμές τραγωδίας, όπως αυτή που έπληξε το λαό της Αϊτής, είναι καθήκον και χρέος, που το ελληνικό κράτος υποχρεούται, με έργα και όχι με λόγια, να επιδείξει.