Αν και το μνημείο δεν παρουσιάζει παραμορφώσεις, ωστόσο παρουσιάζει καταπονήσεις από τους σεισμούς, τη γήρανση του δομικού υλικού που προκαλεί τη διάβρωσή του και την ανάπτυξη φυτών στις ρωγμές. Εξάλλου, το αρχικό υλικό κατασκευής του μνημείου δεν ήταν το καταλληλότερο, για να αντέξει τις καταπονήσεις στο πέρασμα των αιώνων. Οπως σημειώθηκε στο ΚΑΣ, μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει αυτό, σύμφωνα με την τεχνολογία της εποχής.

Στόχος των επεμβάσεων είναι η αποκατάσταση του νότιου τοίχου της σκηνής (όπου χρειάζεται), η αντισεισμική θωράκισή του, η στεγανοποίησή του και η συντήρηση της επιφάνειάς του. Επίσης, θα αντικατασταθούν οι σαθροί λίθοι, θα συμπληρωθούν τα κενά των τοίχων, και οι ρωγμές των λίθων θα αποκατασταθούν με ράβδους τιτανίου ή ανοξείδωτου χάλυβα και «ενέσεις» λευκού τσιμέντου, για να αποφευχθεί κίνδυνος κατάρρευσης. Επίσης, θα γίνει στατική ενίσχυση των τόξων, των υπερθύρων και των πεσσών. Οπου οι ρωγμές είναι μεγάλες, η συμπλήρωσή τους θα γίνει με χρήση μιας αναστρέψιμης μεθόδου. Δηλαδή, το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί θα τοποθετηθεί, έτσι ώστε να μη γίνει ένα «σώμα» με το πρωταρχικό υλικό του μνημείου.

Το έργο εντάσσεται στο πρόγραμμα αναστήλωσης και ανάδειξης των μνημείων της νότιας κλιτύος της Ακρόπολης. Θα ξεκινήσει μετά την εκπόνηση των επιμέρους μελετών, θα διαρκέσει δύο χρόνια και δε θα επηρεάσει τις θερινές παραστάσεις.

Για την ιστορία σημειώνουμε ότι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια συντήρησης του Ηρωδείου έγινε στη δεκαετία του '30 και η δεύτερη - ιδιαίτερα πολυδάπανη - στη δεκαετία του '50, όταν το Ηρώδειο άρχισε να χρησιμοποιείται για το Φεστιβάλ Αθηνών. Εκτοτε δεν έγινε καμία μεγάλης έκτασης παρέμβαση, με αποτέλεσμα, στη δεκαετία του '90 να εμφανιστούν σοβαρά προβλήματα, μέχρι και πτώσεις μερών του μνημείου.